Salon Królestw – Wikipedia, wolna encyklopedia

Salon Królestw (hiszp. Salón de Reinos) – dawna sala tronowa pałacu Buen Retiro w Madrycie, mieszcząca obecnie część ekspozycji Museo del Ejército (Muzeum Wojska)^[1].

Jej dekoracja w latach 30. XVII wieku ma doniosłe znaczenie dla historii sztuki, gdyż uczestniczyli w niej najwięksi artyści hiszpańskiego Złotego Wieku, jak Diego Velázquez, czy Francisco de Zurbarán.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Salon Królestw zbudowano w latach 1630–1633. Wziął on swą nazwę od 24 herbów królestw wchodzących w skład monarchii hiszpańskiej w czasach panowania Filipa IV namalowanych na sklepieniu sali. Sala zajmowała znaczną przestrzeń północnego skrzydła pałacu Buen Retiro o wymiarach 34,6 × 10 m^[2].

Do dekoracji tejże sali przywiązywano ogromne znaczenie z uwagi na to, że służyła ona jako sala tronowa i jako taka miała do spełnienia pewną funkcję prestiżową i psychologiczną. Chodziło o wywołanie odpowiedniego wrażenia na ambasadorach państw ościennych i innych osób uczestniczących w oficjalnych audiencjach u władcy największego ówczesnego imperium. Do ozdobienia Salonu Królestw król zaangażował znakomitych artystów hiszpańskich Velazqueza, Zurbarána, Antonio de Peredę, Juana Bautistę Maíno, Eugenio Cajésa, Félixa Castelo, oraz dwóch Włochów Juseppe Leonardo i Vicente Carducho (Vincenzo Carducci).

Ściany zakryto niemal w całości obrazami sztalugowymi przedstawiającymi sukcesy militarne Hiszpanii oraz portretami członków rodziny królewskiej. Dłuższe boki prostokątnej sali poświęcono tematyce wojennej umieszczając tam 12 obrazów ukazujących bitwy wygrane przez wojska Filipa IV w początkach panowania. Każdy z tych obrazów namalował inny artysta. Pomiędzy nimi, nad oknami, zawieszono 10 obrazów przedstawiających czyny Herkulesa autorstwa Zurbarána. Tematyka również nie była przypadkowa, gdyż Habsburgowie uważali się za potomków tego mitycznego herosa. Krótsze południową i północną ścianę sali udekorowano obrazami autorstwa ulubionego malarza królewskiego Diego Velázqueza. Na ścianie północnej pomiędzy tronem królewskim ulokowano konne portrety rodziców króla Filipa IV – Filipa III i Małgorzaty Austriaczki, na ścianie przeciwnej, co w zamierzeniu miało dodatkowy efekt psychologiczny dla osób wychodzących z sali, ulokowano konne portrety króla Filipa IV i jego żony Elżbiety Burbon oraz nad wejściem (stąd charakterystyczna forma przedstawionej postaci) portret następcy tronu Baltasara Carlosa – symbolizujące dziedziczność monarchii i kontynuację dynastii.

Herby[edytuj | edytuj kod]

Uzupełnienie ideowej dekoracji sali stanowiły 24 herby królestw, których dziedzicznym lub tytularnym władcą był Filip IV:

Ponadto Filip IV nosił tytuł Arcyksięcia Austrii, księcia Burgundii, Brabantu i Mediolanu, hrabiego Habsburga, Flandrii, Tyrolu i Barcelony, Pana Vizcayi i Moliny.

Obrazy w Salonie Królestw[edytuj | edytuj kod]

Ściana południowa (wejście)[edytuj | edytuj kod]

Portret konny króla Filipa IV. Obraz autorstwa Diego Velázqueza, olej na płótnie (303 × 317 cm), Prado
Portret konny infanta Baltasara Carlosa. Obraz autorstwa Diego Velázqueza, olej na płótnie (209 × 173 cm), Prado
Portret konny królowej Elżbiety Burbon. Obraz autorstwa Diego Velázqueza, olej na płótnie (301 × 314 cm), Prado