SM U-20 (1912) – Wikipedia, wolna encyklopedia

SM U-20
Ilustracja
U-20 po wejściu na mieliznę
Typ

U-19

Historia
Stocznia

Kaiserliche Werft

Położenie stępki

7 listopada 1911

Wodowanie

18 grudnia 1912

 Kaiserliche Marine
Wejście do służby

5 sierpnia 1913

Los okrętu

samozatopienie 5 listopada 1916

Dane taktyczno-techniczne
Długość

64,15 m

Zanurzenie testowe

50 m

Rodzaj kadłuba

dwukadłubowy

Napęd
2 silniki Diesla MAN, 2 silniki elektryczne, wały napędowe (1700 bhp/1200 shp)
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu


15,5 węzła
9,5 węzła

Zasięg

7600 Mm @ 8 węzłów (powierzchnia)
80 Mm @ 5 węzłów (zanurzenie)

Uzbrojenie
6 torped G/7, 1 działo 88 mm SK L/30
Wyrzutnie torpedowe

2 × 500 mm (dziób)
2 × 500 mm (rufa)

Załoga

35 osób

SM U-20 – niemiecki okręt podwodny (U-Boot) typu U-19 z czasów I wojny światowej, który zatopił między innymi liniowiec RMS Lusitania.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Okręt zamówiony został 25 listopada 1910 w stoczni Kaiserliche Werft w Gdańsku. Stępkę położono 7 listopada 1911, wodowanie miało miejsce 18 grudnia 1912. Wcielony do służby 5 sierpnia 1913. Pierwszym dowódcą był Kptlt. Otto Dröscher, 16 grudnia 1914 zastąpił go Kptlt. Walther Schwieger. W skład jego uzbrojenia wchodziły torpedy G/7 kalibru 500 mm[1]

Podczas 7 patroli bojowych U-20 zatopił 37 statków o łącznej pojemności 145 829 BRT i uszkodził dwa (2643 BRT).

4 listopada 1916 U-20 wpadł na mieliznę u wybrzeży Danii; następnego dnia został wysadzony przez swoją załogę.

Zatopienie Lusitanii[edytuj | edytuj kod]

7 maja 1915 U-20 patrolował wody u południowych wybrzeży Irlandii. Dowódca Walther Schwieger dostrzegł za pomocą peryskopu duży statek, który zidentyfikowano jako RMS „Lusitania”. Wystrzelono w jego kierunku jedną torpedę, która uderzyła w sterburtę na wysokości mostku. Chwilę potem nastąpiła kolejna, silna eksplozja. Statek zaczął szybko tonąć – zniknął z powierzchni morza po 18 minutach.

W wyniku zatonięcia liniowca śmierć poniosło ok. 1200 pasażerów i członków załogi, w tym 139 obywateli neutralnych wówczas Stanów Zjednoczonych.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Norman Friedman: Naval Weapons, s. 338

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • www.uboat.net: U-20. [dostęp 2008-03-02]. (ang.).
  • Norman Friedman: Naval Weapons Of World War One; Guns, Torpedoes, Mines And ASW Weapons Of All Nations. An Illustrated Directory. Naval Institute Press. ISBN 978-1-84832-100-7.