Sŏnjo – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sŏnjo
선조
Imię koreańskie
Hangul

선조

Hancha

宣祖

Transkrypcja poprawiona

Seonjo

Transkrypcja MCR

Sŏnjo

Ilustracja
Wizerunek herbu
Godło królewskie Chosŏn
król Korei
Okres

od 1567
do 16 marca 1608

Poprzednik

Myŏngjong

Następca

Kwanghaegun

Dane biograficzne
Dynastia

dynastia Ri

Data i miejsce urodzenia

26 listopada 1552
Hansŏng

Data i miejsce śmierci

16 marca 1608
Hansŏng

Ojciec

książę Tŏkhŭng

Matka

księżna Hadong

Małżeństwo

Pak Ŭi In
od 1569
do 1600

Małżeństwo

Kim In Mok
od 1600

Dzieci

Jŏngmyŏng

Konkubina

Kong
od
do 1577

Dzieci

Imhae,
Kwanghae

Sŏnjo (ur. 26 listopada 1552, zm. 16 marca 1608) – czternasty władca (wang) Korei (Chosŏn) z Dynastii Ri. Panował w okresie japońskich najazdów na Koreę.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jego doradcą „ministrem ds. lektur królewskich” bezpośrednio po objęciu władzy był filozof Yi Hwang. Ponieważ ze względu na stan zdrowia nie był on w stanie spełniać swej funkcji, napisał dla króla swe pouczenia jako Dziesięć diagramów nauki mędrców (chiń. trad. 聖學十圖, kor. 성학십도, sŏnghak sipdo)[1], w późniejszych czasach aż do dzisiaj najpopularniejsze dzieło filozofii koreańskiej (309 wydań do 1972)[2]

Podczas wojny z Japonią (1592–1598) ewakuował się ze stolicy i zwrócił się o pomoc do Chin[3]. Wysyłał posłańców do chińskiego cesarza Wanliego z prośbą o sojusz. Opowiadał się za możliwie szybkim zakończeniem konfliktu, przewodniczył negocjacjom pokojowym.

Ufundował buddyjską świątynię Hongje am.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Maciej St. Zięba, Serce (xīn, 心) jako ośrodek władz psychicznych człowieka w myśli neokonfucjańskiej T'oegyego Yi Hwanga, [w:] Ołena Łucyszyna, Maciej St. Zięba (red.), Purusza, atman, tao, sin... Wokół problematyki podmiotu w tradycjach filozoficznych Wschodu, Łódź, Wyd. Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej, 2011, s. 183–207, ISBN 978-83-7405-590-1.
  2. 退溪學叢書,弟1部弟1卷,社團法人-退溪學硏究院, T'oeghyehak Library Part 1, Vol. 1, T'oegyehak Study Institute, Seoul 10-1973, s. 31.
  3. Zbigniew Wójcik, Historia powszechna XVI–XVII wieku, wyd. czwarte, Warszawa: PWN, 1991, s. 87, ISBN 83-01-08912-1.