Słowacy w Polsce – Wikipedia, wolna encyklopedia

Słowacymniejszość narodowa, występująca w największych skupiskach na terenach Orawy i Spiszu.

Liczebność[edytuj | edytuj kod]

Według narodowego spisu powszechnego 2011 narodowość słowacką zadeklarowało 3240 osób, z czego 1889 jako jedyną[1]. Podczas narodowego spisu powszechnego ludności w 2002 r., jako Słowacy zadeklarowało się 1710 obywateli Polski w tym: w województwie małopolskim – 1572, województwie śląskim – 40 oraz województwie mazowieckim – 20. Udział mniejszości słowackiej w ogóle mieszkańców gminy jest największy w gminach: Nowy Targ (3,26%), Bukowina Tatrzańska (2,85%), Łapsze Niżne (2,66%), Jabłonka (1,26%) oraz Lipnica Wielka (0,53%)[2].

W 11 placówkach oświatowych języka słowackiego, jako ojczystego, uczy się 331 uczniów. Słowacy są w większości wiernymi kościoła rzymskokatolickiego.

Kultura[edytuj | edytuj kod]

Główną organizacją zrzeszającą mniejszość słowacką jest Towarzystwo Słowaków w Polsce. Wydawany jest również miesięcznik „Život”.

Imprezy kulturalne[edytuj | edytuj kod]

Literatura[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]