Rzecznik Praw Pasażera Kolei – Wikipedia, wolna encyklopedia

Logo Rzecznika Praw Pasażera Kolei

Rzecznik Praw Pasażera Kolei jest instytucją pomagająca konsumentom rozwiązywać spory z przedsiębiorstwami kolejowymi na drodze postępowania polubownego.

Zadania[edytuj | edytuj kod]

Rzecznik Praw Pasażera Kolei zajmuje się[1] pozasądowym rozstrzyganiem sporów pomiędzy pasażerami a przewoźnikami kolejowymi, zarządcami infrastruktury kolejowej, właścicielami dworca bądź zarządzającymi dworcem.

Spory dotyczą zobowiązań umownych, w tym sprzedawcy biletów lub operatora turystycznego, wobec pasażera, wynikających z umów przewozu w transporcie kolejowym oraz w sprawach dotyczących usług świadczonych przez przewoźnika kolejowego, zarządcę infrastruktury kolejowej, właściciela dworca bądź zarządzającego dworcem.

Rzecznik Praw Pasażera Kolei rozstrzyga spory w sprawach indywidualnych w sytuacjach, w których pasażer zwraca się do przedsiębiorcy z konkretnym roszczeniem, tj. na przykład o wypłatę odszkodowania za opóźnienie pociągu, utratę połączenia, zniszczony bagaż, uszkodzenie ciała czy też o zwrot ceny niewykorzystanego biletu, i otrzymuje od niego decyzję odmowną. Po wyczerpaniu postępowania reklamacyjnego niezadowolony pasażer może złożyć wniosek o wszczęcie postępowania polubownego przed Rzecznikiem.

Wartość przedmiotu sporu pasażerskiego, która może być przedmiotem postępowania polubownego, nie może być niższa niż 10 zł ani wyższa niż 20 000 zł.

Postępowania polubowne[edytuj | edytuj kod]

Konsument może rozpocząć postępowanie składając wniosek[1] do Rzecznika w formie pisemnej lub za pośrednictwem formularza na stronie www. Postępowanie ma na celu rozwiązanie sporu i polega na przedstawieniu stronom niewiążącej propozycji rozstrzygnięcia. Udział w postępowaniu jest dobrowolny, a strony mogą się z niego wycofać na dowolnym etapie. Rzecznik ma 90 dni na przeprowadzenie postępowania, liczone od dnia doręczenia kompletnego wniosku o wszczęcie postępowania. W przypadku sporu szczególnie skomplikowanego termin ten może być przedłużony. Postępowanie kończy się sporządzeniem protokołu, który uwzględnia przynajmniej informację o jego wyniku. Postępowanie jest dla pasażera wolne od opłat i jest prowadzone w języku polskim.

W okresie od lutego do października 2017 r. do Rzecznik Praw Pasażera Kolei o pomoc zwróciło się 175 osób, w 102 sprawach wszczęto postępowania polubowne[2]. Rzecznik nie miał do tej pory podstaw, aby odmówić prowadzenia postępowania.

Rzecznik[edytuj | edytuj kod]

1 lutego 2017 r. Prezes Urzędu Transportu Kolejowego Ignacy Góra powołał na stanowisko Rzecznika Praw Pasażera Kolei Joannę Marcinkowską[3]. Kadencja Rzecznika wynosi 5 lat.

Obsługa Rzecznika oraz siedziba[edytuj | edytuj kod]

Obsługę organizacyjną Rzecznika zapewnia Urząd Transportu Kolejowego, w którego siedzibie urzęduje Rzecznik[1]. Wykonuje on swoje zadania przy pomocy zespołu – pracowników UTK. Rzecznik i osoby pracujące w zespole Rzecznika działają niezależnie od Prezesa UTK. Osoby prowadzące postępowania nie kierują się zaleceniami tego organu, w tym nie są związane ustaleniami z postępowań nadzorczych czy interwencyjnych prowadzonych przez Prezesa UTK.

Budżet[edytuj | edytuj kod]

Maksymalny limit wydatków budżetu państwa przeznaczonych na wykonywanie zadań Rzecznika Praw Pasażera Kolei został w latach 2017–2026 określony na 364 000 zł[4] rocznie.

Instytucja Rzecznika[edytuj | edytuj kod]

Podstawą prawną funkcjonowania Rzecznika jest regulacja zawarta w rozdziale 3a „Rzecznik Praw Pasażera Kolei oraz pozasądowe rozwiązywanie sporów konsumenckich” ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym[5], który został dodany na mocy ustawy z dnia 23 września 2016 r. o pozasądowym rozwiązywaniu sporów konsumenckich[4].

Uchwalenie ustawy o pozasądowym rozwiązywaniu sporów konsumenckich miało na celu implementację Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/11/UE z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie alternatywnych metod rozstrzygania sporów konsumenckich oraz zmiany rozporządzenia (WE) nr 2006/2004 i dyrektywy 2009/22/WE, a także Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 524/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie internetowego systemu rozstrzygania sporów konsumenckich oraz zmiany rozporządzenia (WE) nr 2006/2004 i dyrektywy 2009/22/WE.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 25 kwietnia 2017 r. w sprawie organizacji instytucji Rzecznika Praw Pasażera Kolei oraz postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów pasażerskich [online], www.dziennikustaw.gov.pl [dostęp 2017-10-03] (pol.).
  2. ↑ UTK, Spotkanie Rzecznika Praw Pasażera Kolei z przedsiębiorcami kolejowymi, „Urząd Transportu Kolejowego” [dostęp 2017-10-24] (pol.).
  3. ↑ Prezes UTK powołał Rzecznika Praw Pasażera Kolei, „Urząd Transportu Kolejowego” [dostęp 2017-10-02] (pol.).
  4. ↑ a b Ustawa z dnia 23 września 2016 r. – Dziennik Ustaw [online], www.dziennikustaw.gov.pl [dostęp 2017-10-02] (pol.).
  5. ↑ Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia – Dziennik Ustaw [online], dziennikustaw.gov.pl [dostęp 2017-10-02] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Rzecznik_Praw_Pasażera_Kolei&oldid=64785498”