Rufino Tamayo – Wikipedia, wolna encyklopedia

Rufino Tamayo
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

25 sierpnia 1899
Oaxaca

Data i miejsce śmierci

24 czerwca 1991
Meksyk

Narodowość

meksykańska

Język

hiszpański

Dziedzina sztuki

malarstwo

Ważne dzieła

Wyjący pies (1942), Uwolnione ptaki (1956)

Strona internetowa

Rufino Tamayo (ur. 25 sierpnia 1899 w Oaxaca, zm. 24 czerwca 1991 w Meksyku) – meksykański malarz.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny zapoteckiej, był synem Manuela Arellanesa i Florentiny Tamayo. Studiował w Escuela Nacional de Bellas Artes (akademii sztuk pięknych) w mieście Meksyk, był kierownikiem pracowni etnograficznego rysunku Muzeum Antropologii w mieście Meksyk. W latach 20. przez pewien czas mieszkał w USA, w 1929 wrócił do Meksyku. Od 1937 do 1949 ponownie mieszkał w USA (Nowym Jorku) wraz z żoną Olgą, w 1949 przeniósł się do Paryża, skąd po 10 latach wrócił do kraju. Na początku jego twórczość była bliska realizmowi, później rozwinął własny liryczny styl w obrazach i muralach na pograniczu surrealizmu i ekspresjonizmu, figuracji i abstrakcji, których głównymi motywami były: światło, świat zwierząt i meksykańska mitologia. Był reformatorem meksykańskiego malarstwa po muralizmie - jako pierwszy odrzucił społeczne i polityczne treści tzw. szkoły meksykańskiej skupiającej autorów murali. W ich miejsce proponował czysty język malarski, formę, barwę i elementy sztuki prekolumbijskiej. Do jego najważniejszych dzieł należą Wyjący pies (1942), Uwolnione ptaki (1956) i murale, m.in. w gmachu UNESCO w Paryżu (1958) i Muzeum Antropologii w mieście Meksyk (1964).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]