Rozpuszczona materia organiczna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Rozpuszczona materia organiczna, rozpuszczony węgiel organiczny (DOM, DOC) , (ang. dissolved organic matter, dissolved organic carbon) - frakcja martwej materii organicznej o wielkości cząstek poniżej 0,5 μm.

W wodach śródlądowych największa część materii organicznej występuje w postaci rozpuszczonej. Stężenie rozpuszczonej materii organicznej rośnie wraz ze wzrostem trofii. DOC jest mieszaniną różnego rodzaju substancji. Rozpuszczone substancje organiczne służą jako źródło energii i węgla przede wszystkim bakteriom (pętla mikrobiologiczna). Heterotroficzne bakterie wykorzystują głównie związki monomeryczne (monosacharydy, aminokwasy itd.).

Źródła dopływu rozpuszczonej materii organicznej (DOM) do wód:

wody gruntowe (główne źródło dopływu)
spływ podpowierzchniowy
spływ powierzchniowy
wymywanie z detrytusu pochodzenia lądowego (ważne źródło jesienią, po opadnięciu liści nadbrzeżnych drzew)
bezpośredni opad
pozakomórkowe wydzielanie i wypłukiwanie z glonów i bakterii
pozakomórkowe wydzielanie i wypłukiwanie z makrofitów.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Winfried Lampert, Ulrich Sommer: Ekologia wód śródlądowych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001. ISBN 83-01-13387-2.