French
DeutschRonde van Vlaanderen – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
| Szczegóły wyścigu | |
| Dyscyplina | Kolarstwo szosowe |
|---|---|
| Data powstania | 1913 |
| Liczba edycji | 108 (in 2024) |
| Częstotliwość | co roku (mar) |
| Typ | Wyścig jednodniowy |
| Państwo | .svg){kind=small} Belgia |
| Organizator | Flanders Classics |
| Strona internetowa | Oficjalna strona |
| Kategorie | CDM (1989-2004) 1.PT (2005-2010) 1.UWT (2011-) |
| Cykl | UCI World Tour |
| Zwycięzcy | |
| Ostatni zwycięzca |  Mathieu van der Poel |
| Najwięcej zwycięstw |  Fiorenzo Magni Johan Museeuw Fabian Cancellara Tom Boonen Mathieu van der Poel Achiel Buysse Eric Leman(3 zwycięstwa) |
 | Dokumentacja  |
_pictogram.svg){kind=small}
Ronde van Vlaanderen (pol. Dookoła Flandrii, fr. Tour des Flandres) – jednodniowy wyścig kolarski, rozgrywany corocznie w belgijskiej Flandrii.
Jeden z najsłynniejszych klasycznych wyścigów, jest zaliczany do pięciu tzw. kolarskich monumentów, do których należą ponadto: Mediolan-San Remo, Paryż-Roubaix, Liège-Bastogne-Liège i Giro di Lombardia. Inauguracja miała miejsce w 1913 z inicjatywy dziennikarza Karela Van Wynendaele, a pierwszym zwycięzcą został Belg Paul Deman. Od 2005 decyzją UCI wyścig został włączony do cyklu ProTour (od 2011 UCI World Tour).
Trasa[edytuj | edytuj kod]
Jest to jeden z najcięższych wyścigów jednodniowych w całym kolarstwie. Trasa prowadzi po pagórkowatych terenach Flandrii, kolarze mają do pokonania kilkanaście krótkich, stromych podjazdów, z których duża część wyłożona jest brukiem. Poziom trudności zwiększa jeszcze fakt, że większość dróg jest wąska, a wyścig często odbywa się przy wietrznej wiosennej pogodzie. Znany kolarz, Andrea Tafi powiedział kiedyś, że tylko ci, którzy są w najwyższej formie mogą powiedzieć, że Ronde nie jest ciężka. Dla pozostałych jest to droga krzyżowa[1].
Wykaz podjazdów 91. edycji wyścigu (rok 2007)[edytuj | edytuj kod]
| lp. | km | Nazwa | Długość podjazdu | Nachylenie średnie | Nachylenie max. | Nawierzchnia |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 134 | Molenberg | 463 m | 7% | 14,2% | bruk |
| 2 | 143 | Wolvenberg | 645 m | 7,9% | 17,3% | asfalt |
| 3 | 165 | Kluisberg | 925 m | 6,8% | 14,5% | asfalt |
| 4 | 173 | Knokteberg | 1260 m | 7,3% | 13,3% | asfalt |
| 5 | 180 | Oude Kwaremont | 2200 m | 4% | 11,6% | bruk |
| 6 | 183 | Paterberg | 360 m | 12,9% | 20,3% | bruk |
| 7 | 188 | Kortekeer | 1000 m | 6,4% | 17,1% | asfalt |
| 8 | 192 | Steenbeekdries | 700 m | 5,3% | 6,7% | bruk |
| 9 | 194 | Taaienberg | 530 m | 6,6% | 15,8% | bruk |
| 10 | 199 | Eikenberg | 1000 m | 6,2% | 10% | bruk |
| 11 | 203 | Boigneberg | 1050 m | 5,1% | 12,4% | asfalt |
| 12 | 211 | Leberg | 950 m | 4,2% | 13,8% | asfalt |
| 13 | 215 | Berendries | 940 m | 7% | 12,3% | asfalt |
| 14 | 220 | Valkenberg | 540 m | 8,1% | 12,8% | asfalt |
| 15 | 226 | Tenbosse | 455 m | 6,4% | 8,7% | asfalt |
| 16 | 232 | Eikenmolen | 610 m | 5,9% | 12,5% | asfalt |
| 17 | 243 | Muur – Kapelmuur | 1075 m | 9,3% | 19,8% | bruk |
| 18 | 247 | Bosberg | 980 m | 5,8% | 11% | bruk |
Zwycięzcy[edytuj | edytuj kod]
Najwięcej zwycięstw w wyścigu – trzy – odnieśli: Belgowie Achiel Buysse (1940–1941 i 1943), Eric Leman (1970, 1972-1973), Johan Museeuw (1993, 1995 i 1998) i Tom Boonen (2005, 2006, 2012), Włoch Fiorenzo Magni (1949-1951) oraz Szwajcar Fabian Cancellara (2010, 2013, 2014).
Opracowano na podstawie:[2][3][4]
.svg){kind=small}
Polacy w Ronde van Vlaanderen[edytuj | edytuj kod]
- 1990
- 11. Zenon Jaskuła
- 103. Joachim Halupczok
- 1992
- 86. Marek Kulas
- 1993
- 40. Zbigniew Spruch
- 1994
- 15. Zbigniew Spruch
- 59. Cezary Zamana
- 1995
- 71. Zbigniew Spruch
- 1996
- 63. Zbigniew Spruch
- 1999
- 5. Zbigniew Spruch
- 2000
- 9. Zbigniew Spruch
- 2001
- 81. Piotr Wadecki
- 2002
- 38. Zbigniew Spruch
- 2003
- 37. Zbigniew Spruch
- 2008
- 49. Michał Gołaś
- 2009
- HD[a] Marcin Sapa
- 2010
- DNF[b] Marcin Sapa
- 2011
- 85. Jarosław Marycz
- DNF[b] Michał Kwiatkowski
- 2012
- 102. Maciej Bodnar
- 103. Jarosław Marycz
- 2013
- 40. Michał Kwiatkowski
- 65. Maciej Bodnar
- 2014
- 38. Maciej Bodnar
- 2015
- DNF[b] Maciej Bodnar
- 2016
- 27. Michał Kwiatkowski
- 69. Jarosław Marycz
- 101. Michał Gołaś
- 102. Adrian Kurek
- 105. Tomasz Kiendyś
- DNF[b] Michał Paluta
- DNF[b] Patryk Stosz
- 2017
- 66. Maciej Bodnar
- 106. Łukasz Wiśniowski
- 2018
- 28. Michał Kwiatkowski
- 73. Michał Gołaś
- DNF[b] Maciej Bodnar
- 2019
- 71. Łukasz Wiśniowski
- 124. Maciej Bodnar
- DNF[b] Kamil Gradek
- 2020
- 54. Michał Kwiatkowski
- 2021
- 72. Michał Gołaś
- 76. Łukasz Wiśniowski
- 104. Maciej Bodnar
- 2022
- 84. Filip Maciejuk
- 92. Stanisław Aniołkowski
- 93. Szymon Sajnok
- DNF[b] Maciej Bodnar
- DNF[b] Łukasz Wiśniowski
- 2023
- DNF[b] Kamil Gradek
- DSQ[c] Filip Maciejuk
- DNF[b] Kamil Małecki
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ "Tafi still not right", cyclingnews.com, 2 kwietnia 2003
- ↑ Top 3 per edition. procyclingstats.com. [dostęp 2020-10-05]. (ang.).
- ↑ Ronde van Vlaanderen (Bel) - Cat.1.UWT. memoire-du-cyclisme.eu. [dostęp 2020-10-05]. (fr.).
- ↑ Ronde van Vlaanderen. cyclingarchives.com. [dostęp 2020-10-05]. (ang.).
- ↑ (en) Six former Armstrong USPS teammates receive bans from USADA, cyclingnews.com, 10 października 2012.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Elite Men Ronde van Vlaanderen Flanders Classics. rondevanvlaanderen.be. [dostęp 2020-10-05]. (ang.).