Romuald Cichoń – Wikipedia, wolna encyklopedia

Romuald Antoni Cichoń
Państwo działania

 Polska

Data urodzenia

10 czerwca 1957

doktor habilitowany nauk medycznych
Specjalność: kardiochirurgia
Alma Mater

Śląska Akademia Medyczna w Katowicach

Doktorat

1993[1] – nauki medyczne
Śląska Akademia Medyczna w Katowicach

Habilitacja

przed 2011

praca zawodowa
Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej

Dolnośląskie Centrum Chorób Serca „Medinet”

Stanowisko

dyrektor, prezes zarządu

Okres zatrudn.

od 2002

Uczelnia

Warszawski Uniwersytet Medyczny

Klinika

Kardiochirurgii I Katedry i Kliniki Kardiologii

Stanowisko

kierownik

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi

Romuald Antoni Cichoń (ur. 10 czerwca 1957[2]) – polski lekarz kardiochirurg, docent dr hab. nauk medycznych, lekarz, który jako najmłodszy w Europie (w wieku 29 lat) samodzielnie dokonał udanej transplantacji serca.

Nauczyciel akademicki Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego oraz Collegium Medicum Uniwersytetu Zielonogórskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował na Wydziale Lekarskim w Zabrzu Śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach[3]. W czasie studiów był członkiem NZS, delegatem uczelni na I Krajowy Zjazd NZS i uczestnikiem strajku na Śląskiej AM w 1981 w Zabrzu[4].

Po studiach rozpoczął pracę jako asystent-stażysta w Śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach, w Klinice Chirurgii Ogólnej i Naczyń w Zabrzu, po zakończeniu stażu rozpoczął pracę jako asystent w uczelnianej II Klinice Chirurgii Ogólnej w Bytomiu. W 1985 uzyskał specjalizację I stopnia w chirurgii ogólnej. W tym samym roku otrzymał pracę w nowo powstałej Klinice Kardiochirurgii w Zabrzu Śl.AM w Katowicach kierowanej przez Zbigniewa Religę. W tymże roku przeprowadził swój pierwszy zabieg w krążeniu pozaustrojowym oraz brał udział w zainicjowaniu – wspólnie z zespołem Religi – powstania programu transplantacji serca[3].

W drugiej połowie lat 80. XX w. pracował w Zespole Transplantologicznym kierowanym przez prof. J. Wallworka, gdzie awansował na stanowisko kierownika Zespołu Transplantacyjnego University of Cambridge. Po powrocie do Zabrza kontynuował pracę przy realizacji programu rozwoju transplantologii serca oraz serca i płuc. Kierował m.in. projektami badawczymi:

  • Transplantation of a diseased heart (Przeszczep uszkodzonego serca),
  • Optimalization of donor heart storage conditions (Optymalizacja sposobu konserwacji serca dawcy),
  • Fibrin Glue and adhesion formation (Klej fibrynowy a powstawanie zrostów)[3].

Uczestniczył w założeniu w 1991 Fundacji Rozwoju Kardiochirurgii w Zabrzu, kierowanej przez Zbigniewa Religę. Został dyrektorem naukowym jej ośrodka badawczego. W 1993 obronił z wyróżnieniem[3] pracę doktorską pt. Ocena przeszczepów allogennych tętnic szyjnych konserwowanych metodą krioprezerwacji u psów[1].

Odbył wiele staży zagranicznych, m.in.:

Prowadził wykłady i zabiegi demonstracyjne z zakresu chirurgii telemanipulacyjnej na uniwersytetach w Turynie (Włochy), Strasburgu (Francja), Brukseli (Belgia), Innsbrucku (Austria) oraz w Europejskim Instytucie Chirurgii w Hamburgu (Niemcy).

W 2001 rozpoczął prace nad utworzeniem Dolnośląskiego Centrum Chorób Serca we Wrocławiu jako Niepublicznego Zespołu Opieki Zdrowotnej, we współpracy z Kliniką Kardiochirurgii Uniwersytetu w Dreźnie. Po otwarciu Oddziału Kardiochirurgii w Centrum, które nastąpiło w styczniu 2002, został dyrektorem Oddziału. Był to pierwszy w Polsce niepubliczny szpital o profilu kardiochirurgicznym. Jest prezesem zarządu tego podmiotu zarejestrowanego jako Medinet Sp. z o.o. działającego jako Dolnośląskie Centrum Chorób Serca „Medinet” Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej[5]. Cichoń kieruje także Kliniką Kardiochirurgii I Katedry i Kliniki Kardiologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Jest też zatrudniony w Instytucie Nauk Medycznych Collegium Medicum Uniwersytetu Zielonogórskiego w Katedrze Kardiologii Interwencyjnej i Kardiochirurgii[6].

W jego dorobku naukowym znajduje się 49 opublikowanych prac, 3 rozdziały podręczników kardiochirurgicznych, ponad 41 doniesień opublikowanych w czasopismach naukowych, ponad 40 streszczeń opublikowanych w dziennikach zjazdowych oraz liczne wideofilmy[3].

Członkostwo w organizacjach[edytuj | edytuj kod]

  • Polskie Towarzystwo Kardio-Torakochirurgów;
  • Fundacja Rozwoju Kardiochirurgii w Zabrzu;
  • Stowarzyszenie Transplantacji Serca;
  • American Heart Association;
  • European Society for Cardio-Thoracic Surgery;
  • Deutsche Gesellschaft für Herz- und Thoraxchirurgie;
  • Fundacja Rozwoju Kardiochirurgii i Chirurgii Naczyniowej[3].

Od 2000 pełni funkcję recenzenta naukowego dla czasopisma Annals of Thoracic Surgery (official Journal of the Society of Thoracic Surgeons and the Southern Thoracic Surgical Association)[3].

Order, odznaczenia, nagrody, patenty[edytuj | edytuj kod]

  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne osiągnięcia w pracy naukowo-badawczej na rzecz rozwoju nauk medycznych, za działalność dydaktyczną” (2012)[7]
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2005)[8]
  • Srebrny Krzyż Zasługi
  • Medal „Zasłużony dla lotnictwa”
  • Nagroda Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej (1987) za prace nad wdrożeniem terapii transplantacyjnej (wspólnie z Zespołem Kliniki Kardiochirurgii Śląskiej Akademii Medycznej w Zabrzu)[3].

Posiada również patenty:

  • Krioprezerwowana zastawka tętnicy płucnej w oprawie syntetycznej (Urząd Patentowy RP)
  • Transportvorrichtung fuer den Einsatz in der Endoskopischen Chirurgie (Deutsches Patent- und Markenamt (Urząd Patentowy Niemiec))[3].

W mediach[edytuj | edytuj kod]

Jest bohaterem drugiego planu jednego z najsłynniejszych zdjęć dotyczących Polski, jakie obiegły świat. Fotograf James L. Stanfield z National Geographic zrobił w 1987[9] zdjęcie sali operacyjnej w Klinice Kardiochirurgii Śląskiej Akademii Medycznej w czasie kończącej się, trwającej 21, 23 albo 40 godzin[10], operacji przeszczepu serca, na którym zmęczony prof. Religa siedzi przy operowanym, a w kącie sali śpi pod ścianą młody Romuald Cichoń. Fotografia ta zajęła drugie miejsce w kategorii Nauka i Technologia w World Press Photo w 1987. Operowany, Tadeusz Żytkiewicz, w chwili operacji miał 61 lat[9] (Żytkiewicz zmarł 19 września 2017[11]). Inną wersję przedstawił prof. Marian Zembala w wywiadzie udzielonym w 2014 Marii Zawale, mówiąc: Pamięć bywa zawodna, więc jako strażnik pamięci Religi przypominam, że pacjentem z tego słynnego zdjęcia był Tadeusz G. lat 63, który, niestety zabiegu nie przeżył. To zdjęcie dobrze przekazuje zarówno dramat chorego, jak i dramat lekarza[12].

Jest również drugoplanowym bohaterem filmu poświęconego Zbigniewowi Relidze pt. Bogowie (2014). Jego postać gra Rafał Zawierucha.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Dr hab. Romuald Cichoń, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2014-12-31].[martwy link]
  2. ↑ Informacja odpowiadajaca odpisowi aktualnemu z Rejestru Przedsiębiorców podmiotu Medinet Sp. z o.o.. ems.ms.gov.pl. [dostęp 2014-12-31].
  3. ↑ a b c d e f g h i Progam „Polskie Sztuczne Serce” – recenzenci programu. [dostęp 2014-12-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-31)].
  4. ↑ Działalność wydawnicza NZS na Śląskiej Akademii Medycznej. www.ipn.gov.pl. [dostęp 2017-09-19].
  5. ↑ Dane spółki. medinet.pl. [dostęp 2017-06-10]. (pol.).
  6. ↑ https://pers.uz.zgora.pl:4444/pers/result_2.Z?wp_zaklad_id=100384&wp_kod=
  7. ↑ M.P. z  2013 r. poz. 231
  8. ↑ M.P. z 2005 r. nr 73, poz. 988
  9. ↑ a b 19. Polski transplantolog. 2014-04-18. [dostęp 2014-12-31].
  10. ↑ Katarzyna Kaczorowska: Romuald Cichoń: Kiedy wkładasz serce do pustej klatki piersiowej, zaczyna się życie (rozmowa). 2014-11-08. [dostęp 2014-12-31].
  11. ↑ Natalia Durman: Zmarł Tadeusz Żytkiewicz. Najdłużej żyjący pacjent po przeszczepie wykonanym przez Zbigniewa Religę. wiadomosci.wp.pl, 2017-09-19. [dostęp 2017-09-19].
  12. ↑ Maria Zawała: Spacer po klinice profesora Religi [reportaż interaktywny]. www.slaskplus.pl, 2014-10-10. [dostęp 2015-10-14].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Romuald_Cichoń&oldid=73080103”