Roman Rurański – Wikipedia, wolna encyklopedia

Roman Rurański
Data i miejsce urodzenia

1 lipca 1931
Chorzów

Data śmierci

8 października 2009

Poseł IX kadencji Sejmu PRL
Okres

od 13 października 1985
do 3 czerwca 1989

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy Order Sztandaru Pracy II klasy
Roman Rurański
Pełne imię i nazwisko

Roman Czesław Rurański

Wzrost

172 cm

Pozycja

napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1942–1944 Bismarckhütter SV
1945–1949 Ruch/Chemik/Unia Chorzów
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1949–1950 Ruch/Chemik/Unia Chorzów 5 (2)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Roman Czesław Rurański (ur. 1 lipca 1931 w Chorzowie, zm. 8 października 2009) – polski ślusarz i polityk, poseł na Sejm PRL VII, VIII i IX kadencji (1976–1989). W młodości piłkarz.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W czasie niemieckiej okupacji był zawodnikiem Bismarckhütter SV. Po wojnie występował w Ruchu Chorzów, w którego barwach rozegrał pięć spotkań I ligi i zdobył dwie bramki. W ekstraklasowym debiucie w październiku 1949 złamał podudzie. W 1950 jego zespół (pod nazwą Unii) zdobył wicemistrzostwo Polski. Zakończył karierę wobec problemów z łąkotką.

Posiadał wykształcenie zasadnicze zawodowe (w 1946 ukończył trzyletnie Gimnazjum Przemysłowe i uzyskał dyplom czeladnika w zawodzie ślusarsko-mechanicznym). Pracował w Hucie Batory w Chorzowie jako ślusarz-brygadzista.

W 1959 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, w której był członkiem egzekutywy Podstawowej Organizacji Partyjnej. W 1976 uzyskał mandat posła na Sejm VII kadencji w okręgu Chorzów. Zasiadał w Komisji Nauki i Postępu Technicznego oraz w Komisji Przemysłu Ciężkiego, Maszynowego i Hutnictwa. W 1980 i 1985 uzyskiwał reelekcję. W Sejmie VIII kadencji zasiadał w Komisji Nauki i Postępu Technicznego, Komisji Przemysłu Ciężkiego, Maszynowego i Hutnictwa, Komisji Do Spraw Samorządu Pracowniczego Przedsiębiorstw oraz w Komisji Przemysłu, a w Sejmie IX kadencji w Komisji Przemysłu. W latach 80. był też członkiem prezydium Rady Zakładowej Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego.

Odznaczony Orderem Sztandaru Pracy I i II klasy.

Pochowany na cmentarzu komunalnym w Tychach[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]