Rok Trzech Papieży – Wikipedia, wolna encyklopedia

Rok Trzech Papieży – odniesienie do roku, w którym Kolegium Kardynałów ma wybrać dwóch nowych papieży w tym samym roku kalendarzowym^[1]. Ma zazwyczaj miejsce, gdy nowo wybrany papież umiera lub bardzo wcześnie rezygnuje z urzędu, co skutkuje tym, że Kościół katolicki w jednym roku kalendarzowym kierowany jest przez trzech papieży. W jednym przypadku, w 1276 roku, był Rok Czterech Papieży.

Przypadki[edytuj | edytuj kod]

W historii było trzynaście takich przypadków:

• 827: Eugeniusz II – Walentyn – Grzegorz IV
• 896: Formozus – Bonifacy VI – Stefan VI
• 897: Stefan VI – Roman – Teodor II
• 928: Jan X – Leon VI – Stefan VII
• 964: Leon VIII – Benedykt V – Jan XIII
• 1003: Sylwester II – Jan XVII – Jan XVIII
• 1045: Sylwester III – Benedykt IX (drugi pontyfikat) – Grzegorz VI
• 1187: Urban III – Grzegorz VIII – Klemens III
• 1503: Aleksander VI – Pius III – Juliusz II
• 1555: Juliusz III – Marceli II – Paweł IV
• 1590: Sykstus V – Urban VII – Grzegorz XIV
• 1605: Klemens VIII – Leon XI – Paweł V
• 1978: Paweł VI – Jan Paweł I – Jan Paweł II

Rok Czterech Papieży:

• 1276: Grzegorz X – Innocenty V – Hadrian V – Jan XXI

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

• Wielka schizma zachodnia
• Rok Trzech Cesarzy

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Peter Hebblethwaite: The Year of Three Popes. Cleveland: Collins, 1979. ISBN 978-0-00-215047-7.