French
DeutschRobert Horry – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Robert Horry (2012) | ||||||||||||||||||||
| 5, 25 | ||||||||||||||||||||
| niski skrzydłowy | ||||||||||||||||||||
| Pseudonim | Big Shot Rob, Big Shot Bob | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 25 sierpnia 1970 | |||||||||||||||||||
| Wzrost | 208 cm | |||||||||||||||||||
| Masa ciała | 109 kg | |||||||||||||||||||
| Kariera | ||||||||||||||||||||
| Aktywność | 1992–2008 | |||||||||||||||||||
| Szkoła średnia | Andalusia (Andalusia, Alabama) | |||||||||||||||||||
| College | Alabama (1988–1992) | |||||||||||||||||||
| Draft | 1992, numer: 11 | |||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||
Robert Horry (ur. 25 sierpnia 1970 w Hartford, Maryland) – amerykański koszykarz grający na pozycji niskiego skrzydłowego (small forward), siedmiokrotny mistrz NBA – dwa razy z drużyną Houston Rockets (1994–1995), trzykrotnie z Los Angeles Lakers (2000–2002), oraz dwukrotnie z San Antonio Spurs (2005, 2007).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył studia na Uniwersytecie Alabama, a następnie został wybrany z numerem 11. w drafcie NBA przez drużynę Houston Rockets w 1992 r. Po czterech sezonach w Houston, uwieńczonych dwukrotnym tytułem mistrzów ligi, przeszedł do Phoenix Suns, skąd wkrótce trafił do Los Angeles Lakers. Z tą drużyną trzykrotnie z rzędu zdobył tytuł mistrza NBA. Po sukcesach w Los Angeles, w 2003, wzmocnił drużynę Spurs, gdzie w 2005 i 2007 r. zdobył swój, kolejny szósty i siódmy tytuł.
W sezonie 2008/2009 nie został zatrudniony w żadnej drużynie i pracuje obecnie jako komentator telewizyjny.
Kariera zawodnicza[edytuj | edytuj kod]
Houston Rockets[edytuj | edytuj kod]
Horry został wybrany w drafcie '92 z numerem 11 przez Houston Rockets na pozycję niskiego skrzydłowego (3). W sezonach 1993-94 oraz 1994-95 pomógł drużynie wywalczyć mistrzostwo NBA. W ciągu czterech sezonów spędzonych w drużynie z Houston, Horry zaledwie 3 razy nie wystąpił w pierwszym składzie[1]. Jego średnie zdobycze to 10,5 punktów, 3,1 asyst oraz 5,3 zbiórek na mecz[1].
W lutym 1994 roku, na zasadzie wymiany, miał trafić do drużyny Detroit Pistons w zamian za Seana Elliotta, jednakże transakcja ostatecznie nie doszła do skutku. Horry w Rockets grał do końca sezonu 1995-96.
Phoenix Suns[edytuj | edytuj kod]
19 sierpnia 1996 roku Robert Horry, wraz z Samem Cassellem, Chuckiem Brownem i Markiem Bryantem, zostali wymienieni za byłego MVP ligi - Charlesa Barkleya i trafili do Phoenix Suns. Z powodu kłótni z trenerem Dannym Ainge, w barwach Słońc Horry grał tylko przez jeden sezon, występując w 32 meczach, przy czym jedynie 17 z nich rozpoczął w pierwszym składzie.
Los Angeles Lakers[edytuj | edytuj kod]
W styczniu 1997 roku Robert Horry trafił do drużyny Los Angeles Lakers. W drużynie Jeziorowców Horry grał przez 7 sezonów, do roku 2003. W latach 2000-2002 udało mu się trzykrotnie z rzędu wywalczyć mistrzostwo ligi.
Przez większość pobytu w Los Angeles Horry był zawodnikiem rezerwowym. Wystąpił w 448 meczach, z których 140 rozpoczął w wyjściowym składzie. W ciągu 25 minut gry notował średnio 6,3 punkty, 5,5 zbiórek oraz 1,0 bloków na mecz[1]. W 2000 roku w finale w czwartym meczu przeciwko Indiana Pacers Horry zanotował 17 punktów, co jest jego rekordem Play-off'ów.
San Antonio Spurs[edytuj | edytuj kod]
W 2003 roku Robert Horry jako wolny agent trafił do drużyny San Antonio Spurs. Pomógł drużynie zwyciężyć mistrzostwo w latach 2005 oraz 2007. W zespole z San Antonio Horry spędził 5 sezonów, w trakcie których notował średnio 4,7 punktów oraz 3,4 zbiórek na mecz[1]. Po sezonie 2007-08 Horry zakończył karierę.
Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]
Stan na podstawie[2], o ile nie zaznaczono inaczej.
- NCAA
- Uczestnik rozgrywek:
- Sweet 16 turnieju NCAA (1990, 1991)
- II rundy turnieju NCAA (1990–1992)
- turnieju NCAA (1989–1992)
- Mistrz turnieju konferencji Southeastern (SEC – 1989–1991)
- Zaliczony do I składu turnieju SEC (1990, 1992)
- NBA
- Mistrz NBA (1994, 1995, 2000–2002, 2005, 2007)
- Zaliczony do II składu debiutantów NBA (1993)[3]
- Lider play-off w średniej przechwytów (1996)[4]
Ciekawostki[edytuj | edytuj kod]
Robert Horry razem ze Steve Kerrem tworzą specyficzny, uzupełniający się duet. Nie grając nigdy w jednej drużynie, nieprzerwanie w latach 1994-2003 i dodatkowo 2005 i 2007 zdobywali wymiennie tytuły mistrza NBA.
- Horry: 1994, 1995 (dla Houston Rockets), 2000, 2001, 2002 (dla Los Angeles Lakers) oraz 2005 i 2007 (dla San Antonio Spurs);
- Kerr: 1996, 1997, 1998 (dla Chicago Bulls), 1999 i 2003 (dla San Antonio Spurs).
Każdy z nich zdobył po trzy tytuły z rzędu pracując z trenerem Philem Jacksonem, a pozostałe z drużynami z Teksasu. Mimo różnicy wzrostu, obaj byli specjalistami w rzutach za 3 punkty[5].
Jest drugim, po Johnie Salleyu zawodnikiem, który zdobył pierścienie mistrzowskie NBA grając w trzech drużynach (trzecim w 2020 został LeBron James). Jest jednym z zaledwie dziewięciu graczy, którzy wygrali siedem lub więcej mistrzostw NBA i jedynym w tym zestawieniu spoza drużyny Boston Celtics, dominującej w latach 60. XX wieku.
Był pierwszym graczem, który zaliczył w jednym sezonie co najmniej 100 przechwytów, 100 bloków i 100 rzutów za 3 w jednym sezonie[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Profil na basketball-reference.com. basketball-reference.com. [dostęp 2017-01-08]. (ang.).
- ↑ Profil na realgm.com. realgm.com. [dostęp 2018-04-06]. (ang.).
- ↑ Year-by-year NBA All-Rookie Teams. nba.com. [dostęp 2023-01-21]. (ang.).
- ↑ NBA & ABA Year-by-Year Playoff Leaders and Records for Steals Per Game. basketball-reference.com. [dostęp 2018-04-06]. (ang.).
- ↑ Robert Horry Basketball Player. allfamousbirthday.com. [dostęp 2022-06-20]. (ang.).
- ↑ Ric Bucher: Wake-Up Call. espn.com, 2002-05-28. [dostęp 2021-11-07]. (ang.).