Ricardo Rocha (ur. 1962) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ricardo Rocha
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Ricardo Roberto Barreto da Rocha

Data i miejsce urodzenia

11 września 1962
Recife

Wzrost

180 cm

Pozycja

obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1982 AA Santo Amaro
1983–1984 Santa Cruz FC 12 (0)
1985–1988 Guarani FC 57 (1)
1989 Sporting CP 10 (1)
1989–1991 São Paulo FC 43 (0)
1991–1993 Real Madryt 67 (0)
1993 Santos FC 15 (0)
1994–1995 CR Vasco da Gama 32 (2)
1996 Fluminense FC 5 (0)
1997–1998 CA Newell’s Old Boys 36 (5)
1998 CR Flamengo 15 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1987–1995  Brazylia 39 (0)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata
I miejsce Stany Zjednoczone 1994
Copa América
srebro Chile 1991

Ricardo Rocha, właśc. Ricardo Roberto Barreto da Rocha (ur. 11 września 1962 w Recife) – brazylijski piłkarz występujący na pozycji środkowego obrońcy; Mistrz Świata z 1994 roku.

Karierę zaczynał w klubach Santo Amaro i Santa Cruz FC. W 1985 roku przeszedł do Guarani FC, skąd trzy lata później trafił do Europy. Występował w portugalskim Sportingu, a następnie wrócił do Brazylii, zostając graczem zespołu FC São Paulo. W 1991 roku przeszedł do Realu Madryt. Spędził tam dwa sezony, a potem ponownie wrócił do Brazylii i reprezentował barwy Santos FC, CR Vasco da Gama oraz Fluminense FC. Zakończył karierę w 1998 roku w argentyńskim Newell’s Old Boys.

W reprezentacji Brazylii rozegrał 42 spotkania. Uczestniczył w dwóch finałach Mistrzostw Świata (1990 – II runda, 1994 – Mistrzostwo).

W 1990 roku był rezerwowym, jednak w trzecim meczu grupowym przeciwko Szkocji zajął miejsce pauzującego za żółte kartki Mozera. W spotkaniu II rundy z Argentyną utrzymał miejsce w składzie; jednak Brazylia przegrała 0:1 i odpadła z turnieju. W tym meczu, w 85 minucie, Rocha otrzymał czerwoną kartkę.

W 1994 roku był graczem podstawowej jedenastki, jednak już w pierwszym meczu grupowym z Rosją doznał kontuzji i nie zagrał do końca turnieju. Jego miejsce na środku obrony zajął Aldair.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]