French
DeutschReporter wojenny – Wikipedia, wolna encyklopedia
Reporter wojenny, korespondent wojenny (ang. war correspondent) – dziennikarz pracujący dla prasy, radia, telewizji lub kronik filmowych, specjalizujący się w relacjonowaniu przebiegu konfliktów zbrojnych, przewrotów wojskowych lub rewolucji. Zajmuje się zbieraniem materiałów, najczęściej jako naoczny świadek, przeprowadza wywiady z osobami biorącymi udział w wydarzeniach, zbiera opinie wśród świadków wydarzeń. Często też robi fotoreportaż lub nagrywa materiał dla stacji telewizyjnej z terenu konfliktu.
Zawód reportera wojennego to skrajnie niebezpieczny i ryzykowny rodzaj dziennikarstwa. Bardzo często reporterzy przebywają na linii frontu, biorą udział w walkach jako obserwatorzy. Często też giną lub zostają uprowadzeni przez grupy zbrojne. Przykładem są ostatnie konflikty zbrojne w Iraku i Afganistanie, gdzie straciło życie kilkudziesięciu reporterów lub ludzi współpracujących z nimi, jak np. Polak Waldemar Milewicz, zastrzelony 7 maja 2004 r. w Latifijji.
Zgodnie z prawem konfliktów zbrojnych, korespondent schwytany przez siły zbrojne przeciwnika powinien być traktowany jako jeniec, o ile ma kartę tożsamości wydaną przez wojsko, któremu towarzyszy[1].
Polscy reporterzy wojenni[edytuj | edytuj kod]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Art. 4 III Konwencji Genewskiej z 12 sierpnia 1949 o traktowaniu jeńców wojennych wzór karty tożsamości w Załączniku IV.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wojciech Jagielski, Modlitwa o deszcz, Warszawa: Wyd. W.A.B, 2005, ISBN 83-7414-090-9, OCLC 749853956.
- Tomasz Lis, ABC dziennikarstwa, Wyd. Axel Springer Polska, 2002.
- Patrick Chauvel, Reporter wojenny, Wyd. Albatros, 2005, ISBN 83-7359-204-0.
