Renate Götschl – Wikipedia, wolna encyklopedia

Renate Götschl
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 sierpnia 1975
Judenburg

Klub

SC Weisskirchen

Wzrost

165 cm

Debiut w PŚ

14.03 1993, Hafjell
(1. miejsce – slalom)

Pierwsze punkty w PŚ

14.03 1993, Hafjell (1. miejsce – slalom)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria
Igrzyska olimpijskie
srebro Salt Lake City 2002 Kombinacja
brąz Salt Lake City 2002 Zjazd
Mistrzostwa świata
złoto Sestriere 1997 Kombinacja
złoto Vail 1999 Zjazd
złoto Åre 2007 Drużynowo
srebro Vail 1999 Supergigant
srebro Vail 1999 Kombinacja
srebro St. Anton 2001 Zjazd
srebro Bormio 2005 Drużynowo
brąz Bormio 2005 Zjazd
brąz Åre 2007 Supergigant
Mistrzostwa świata juniorów
srebro Montecampione 1993 Slalom
Puchar Świata
Kryształowa Kula
1999/2000
2. miejsce
2000/2001
2. miejsce
2001/2002
2. miejsce
2003/2004
3. miejsce
1998/1999
3. miejsce
2004/2005
Puchar Świata (Zjazd)
Mała Kryształowa Kula
1996/1997
Mała Kryształowa Kula
1998/1999
Mała Kryształowa Kula
2003/2004
Mała Kryształowa Kula
2004/2005
Mała Kryształowa Kula
2006/2007
2. miejsce
1997/1998
2. miejsce
1999/2000
2. miejsce
2000/2001
2. miejsce
2002/2003
2. miejsce
2007/2008
3. miejsce
2005/2006
Puchar Świata (Supergigant)
Mała Kryształowa Kula
1999/2000
Mała Kryształowa Kula
2003/2004
Mała Kryształowa Kula
2006/2007
2. miejsce
1997/1998
2. miejsce
2000/2001
2. miejsce
2002/2003
2. miejsce
2004/2005
Puchar Świata (Kombinacja)
Mała Kryształowa Kula
1999/2000
Mała Kryształowa Kula
2001/2002
3. miejsce
1993/1994
3. miejsce
2000/2001
Zakończenie kariery: 2009 r.

Renate Götschl (ur. 6 sierpnia 1975 w Judenburgu) – austriacka narciarka alpejska, dwukrotna medalistka olimpijska, wielokrotna medalistka mistrzostw świata, zdobywczyni Pucharu Świata i wielokrotna zdobywczyni Małej Kryształowej Kuli w trzech konkurencjach. Stawała na podium zawodów Pucharu Świata we wszystkich konkurencjach.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze sukcesy na arenie międzynarodowej Renate Götschl osiągnęła w latach 1988-1990, kiedy zwyciężała w zawodach Trofeo Topolino[1]. W 1992 roku zajęła szesnaste miejsce w zjeździe podczas mistrzostw świata juniorów w Mariborze. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Montecampione wywalczyła srebrny medal w slalomie, rozdzielając na podium Włoszkę Morenę Gallizio i Urškę Hrovat ze Słowenii. Dziesięć dni później w zadebiutowała w zawodach Pucharu Świata, wygrywając slalom w Hafjell. Tym samym już w swoim debiucie nie tylko zdobyła pierwsze punkty, ale odniosła pierwsze zwycięstwo w zawodach tej rangi. Był to jednak jej jedyny start w sezonie 1992/1993, który ukończyła ostatecznie na 57. pozycji.

Kolejne zwycięstwo odniosła 19 grudnia 1993 roku w St. Anton, gdzie okazała się najlepsza w kombinacji. Dzień wcześniej w tej samej miejscowości zajęła drugie miejsce w zjeździe, ulegając tylko swej rodaczce Anji Haas. W sezonie 1993/1994 jeszcze kilkukrotnie plasowała się w czołowej dziesiątce i w efekcie zajęła piętnaste miejsce w klasyfikacji generalnej. Była także trzecia w klasyfikacji kombinacji, ulegając tylko Pernilli Wiberg ze Szwecji i Włoszce Bibianie Perez. Wystartowała także w biegu zjazdowym podczas igrzysk olimpijskich w Lillehammer w lutym 1994 roku, jednak nie ukończyła rywalizacji. Podobne wyniki osiągała w sezonie 1994/1995, w którym trzykrotnie stawała na podium: 10 stycznia we Flachau wygrała supergiganta, 11 marca w Lenzerheide była trzecia w zjeździe, a 19 marca 1995 roku w Bormio zajęła drugie miejsce w supergigancie. Tym razem w klasyfikacji generalnej była czternasta.

Sezon 1995/1996 był pierwszym w jej karierze, w którym nie odniosła żadnego zwycięstwa w Pucharze Świata. Na podium stanęła czterokrotnie: 16 grudnia w St. Anton i 20 stycznia w Cortinie d'Ampezzo była trzecia w zjeździe, a w dniach 2 i 4 lutego 1996 roku w Val d’Isère zajmowała kolejno drugie i trzecie miejsce w supergigancie. Dało jej to dziesiąte miejsce w klasyfikacji generalnej, piąte w supergigancie i szóste w zjeździe. W lutym 1996 roku brała udział w mistrzostwach świata w Sierra Nevada, najlepszy wynik osiągając w kombinacji, którą ukończyła na czwartej pozycji. Uzyskała tam szósty czas w zjeździe do kombinacji i ósmy w slalomie, ostatecznie przegrywając walkę o podium z Norweżką Marianne Kjørstad o 0,30 sekundy. W tej samej konkurencji Götschl zwyciężyła podczas rozgrywanych rok później mistrzostw świata w Sestriere. Po zjeździe zajmowała drugie miejsce, tracąc do prowadzącej Francuzki Florence Masnady 0,50 sekundy. W slalomie uzyskała siódmy wynik, co dało jej jednak najlepszy łączny czas. Ostatecznie o 0,04 sekundy wyprzedziła Niemkę Katję Seizinger, a o 0,06 sekundy pokonała jej rodaczkę, Hilde Gerg. Na tej samej imprezie była też między innymi szósta w supergigancie i ósma w zjeździe. W zawodach pucharowych w najlepszej trójca znalazła się cztery razy, za każdym razem w zjazdach: 7 grudnia w Vail była najlepsza, 1 lutego w Laax i 12 marca w Vail była druga, a 2 marca w Happo One zajęła trzecie miejsce. Sezon 1996/1997 ukończyła na ósmej pozycji, a w klasyfikacji zjazdu wywalczyła pierwszą w karierze Małą Kryształową Kulę.

Najważniejszym punktem sezonu 1997/1998 były igrzyska olimpijskie w Nagano. Najlepszym wynikiem Austriaczki było tam piąte miejsce w supergigancie. Wystartowała również w zjeździe i kombinacji, jednak w obu przypadkach nie ukończyła rywalizacji. Po zjeździe do kombinacji zajmowała trzecie miejsce, tracąc do prowadzącej Seizinger 0,82 sekundy. W slalomie jednak wypadła z trasy i ostatecznie nie była klasyfikowana. W Pucharze Świata sześciokrotnie stawała na podium, w tym po raz kolejny wygrała zjazd, 18 stycznia 1998 roku w Altenmarkt. W klasyfikacji generalnej tym razem była siódma, a w klasyfikacjach zjazdu i supergiganta plasowała się na drugiej pozycji za Seizinger. Sezon 1998/1999 zaczęła między innymi od dwukrotnego zwycięstwa w zjeździe w dniach 27-28 listopada w Lake Louise. W kolejnych startach sezonu na podium stanęła jeszcze sześciokrotnie, odnosząc trzy kolejne zwycięstwa w zjeździe: 22 stycznia w Cortinie d'Ampezzo, 27 lutego w Åre oraz 5 marca 1999 roku w Sankt Moritz. Wyniki te dały jej trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej, za rodaczką Alexandrą Meissnitzer i Hilde Gerg. Zwyciężyła także w klasyfikacji zjazdu i zajęła piąte miejsce w supergigancie. Rozgrywane w 1999 roku mistrzostwa świata w Vail były jedną z najbardziej udanych imprez w jej karierze. W trzech startach wywalczyła tam trzy medale, rozpoczynając od zajęcia drugiego miejsca w supergigancie. W zawodach tych lepsza była tylko Meissnitzer, która okazała się szybsza o 0,03 sekundy. Następnie była druga w kombinacji, rozdzielając Pernillę Wiberg i Florence Masnadę. W konkurencji tej była najlepsza w zjeździe, jednak w slalomie uzyskała szósty wynik, ostatecznie tracąc do zwyciężczyni 0,15 sekundy. W swoim ostatnim starcie wygrała bieg zjazdowy, wyprzedzając Michaelę Dorfmeister i Stefanie Schuster.

Najlepszy wynik w Pucharze Świata osiągnęła w sezonie 1999/2000, zdobywając 1631 punktów i zwyciężając w klasyfikacji generalnej. Na podium stawała jedenaście razy, zwyciężając w supergigancie 16 stycznia w Altenmarkt, 27 lutego w Innsbrucku i 16 marca w Bormio, w zjeździe 19 lutego w Åre i 25 lutego w Innsbrucku oraz w kombinacji 12 lutego 2000 roku w Santa Caterina. Oprócz klasyfikacji generalnej wygrała także w klasyfikacjach supergiganta i kombinacji, a w zjeździe była druga za Niemką Reginą Häusl. Podobne wyniki osiągała w kolejnym sezonie, tym razem trzynaście razy plasując się w najlepszej trójce. Odniosła trzy kolejne zwycięstwa: 2 grudnia w Lake Louise triumfowała w supergigancie, a 17 grudnia w Sankt Moritz i 13 stycznia w Haus była najlepsza w zjeździe. W klasyfikacji generalnej i klasyfikacjach zjazdu oraz supergiganta była druga, a w kombinacji zajęła trzecie miejsce. Na mistrzostwach świata w St. Anton wystartowała w czterech konkurencjach, lecz ukończyła tylko bieg zjazdowy. Zdobyła za to srebrny medal, plasując się 0,14 sekundy za Dorfmeister, a o 0,03 sekundy przed kolejną Austriaczką, Seliną Heregger.

Drugie miejsce w klasyfikacji generalnej zajęła także w sezonie 2001/2002, chociaż na podium nie stawała tak często, jak w dwóch poprzednich latach. Dokonała tego siedmiokrotnie, w tym wygrywając kombinację 13 stycznia w Saalbach-Hinterglemm, zjazd 26 stycznia w Cortinie d'Ampezzo oraz zjazd i kombinację w dniach 2 i 3 lutego w Åre. Götschl zwyciężyła w klasyfikacji kombinacji, jednak w pozostałych konkurencjach zajęła miejsca poza podium klasyfikacji końcowych. Z igrzysk olimpijskich w Salt Lake City wróciła z dwoma medalami. Starty rozpoczęła od wywalczenia brązowego medalu w zjeździe, w którym wyprzedziły ją jedynie Francuzka Carole Montillet i Włoszka Isolde Kostner. Dwa dni później zajęła drugie miejsce w kombinacji, rozdzielając Janicę Kostelić z Chorwacji i Niemkę Martinę Ertl. Po slalomie do kombinacji Götschl zajmowała trzecie miejsce, tracąc do Kostelić 1,06 sekundy. W zjeździe uzyskała jednak najlepszy czas i przesunęła się na drugą pozycję. Zajęła ponadto ósme miejsce w supergigancie, a rywalizacji w slalomie nie ukończyła. Austriaczka wystąpiła na odbywających się rok później mistrzostwach świata w Sankt Moritz, jednak nie zdobyła żadnego medalu. W zjeździe zajęła tam piąte miejsce, a supergiganta ukończyła na ósmej pozycji. W zawodach pucharowych siedem razy stawała na podium, odnosząc cztery kolejne zwycięstwa: 17 i 18 stycznia w Cortinie d'Ampezzo zwyciężała kolejno w supergigancie i zjeździe, 28 lutego w Innsbrucku w supergigancie oraz 12 marca 2003 roku w Hafjell w zjeździe. Sezon 2002/2003 ukończyła na siódmym miejscu, zajmują także drugie miejsce w klasyfikacjach zjazdu i supergiganta.

Przez dwa kolejne sezony zwyciężała w klasyfikacji zjazdu. W tym czasie 22. razy stawała na podium, odnosząc po pięć zwycięstw w zjeździe (20 grudnia 2003 roku w Sankt Moritz, 10 stycznia 2004 roku w Veysonnaz, 10 marca 2004 roku w Sestriere, 15 stycznia 2005 roku w Cortinie d’Ampezzo i 10 marca 2005 roku w Lenzerheide) i supergigancie (7 grudnia 2003 roku w Lake Louise, 16 stycznia 2004 roku w Cortinie d’Ampezzo, 21 lutego 2004 roku w Åre, 12 i 14 stycznia w Cortinie d’Ampezzo). W sezonie 2003/2004 była druga za Szwedką Anją Pärson, a w klasyfikacji supergiganta zwyciężyła. Rok później w klasyfikacji generalnej była trzecia za Pärson i Kostelić, a w supergigancie zajęła drugie miejsce za Dorfmeister. Podczas mistrzostw świata w Bormio w 2005 roku wywalczyła brązowy medal w zjeździe, przegrywając z Kostelić o 0,39 sekundy i z Włoszką Eleną Fanchini o 0,13 sekundy. Ponadto wspólnie z Benjaminem Raichem, Kathrin Zettel, Michaelem Walchhoferem, Nicole Hosp i Rainerem Schönfelderem zdobyła srebrny medal w zawodach drużynowych.

Sezon 2005/2006 był jednym z najsłabszych w jej karierze. W pierwszej części sezonu tylko raz znalazła się w czołowej dziesiątce, a na podium stanęła dopiero 21 stycznia w Sankt Moritz, gdzie była druga w zjeździe. W pozostałych startach wywalczyła jeszcze zwycięstwo w zjeździe 28 stycznia 2006 roku w Cortinie d’Ampezzo, jednak był to jeden z jej ostatnich startów tego sezonu. W klasyfikacji generalnej była dziewiętnasta, a w zjeździe zajęła trzecie miejsce za Dorfmeister i Lindsey Vonn z USA. Wystartowała jeszcze na igrzyskach w Turynie, gdzie zajęła między innymi czwarte miejsce w zbiegu zjazdowym. Walkę o medal przegrała tam z Anją Pärson o 0,07 sekundy. Do wysokiej formy powróciła w sezonie 2006/2007, w którym w czołowej trójce znalazła się trzynaście razy. Odniosła wtedy osiem zwycięstw w zawodach Pucharu Świata, więcej niż jakimkolwiek sezonie: 3 grudnia w Lake Louise, 16 grudnia w Reiteralm, 26 stycznia w San Sicario i 4 marca w Tarvisio wygrywała supergiganty, a 13 stycznia w Altenmarkt, 20 stycznia w Cortinie d’Ampezzo, 27 stycznia w San Sicario i 14 marca 2007 roku w Lenzerheide była najlepsza w zjazdach. W klasyfikacji generalnej dało jej to czwarte miejsce, a w klasyfikacjach zjazdu i supergiganta zdobywała Małą Kryształową Kulę. Ostatnie medale zdobyła na mistrzostwach świata w Åre, gdzie w drużynie reprezentacja Austrii była najlepsza, a w supergigancie Götschl zajęła trzecie miejsce. W marcu 2007 roku doznała kontuzji obu kolan[2].

Startowała jeszcze przez dwa sezony, jednak nie odniosła żadnego zwycięstwa. Na podium stawała siedem razy, w tym po raz ostatni w karierze 11 marca 2009 roku w Åre, gdzie była trzecia w zjeździe. W sezonie 2007/2008 była dziewiąta w klasyfikacji generalnej i druga w klasyfikacji zjazdu. Rok później zajmowała odpowiednio 23. i dziewiąte miejsce. Brała także udział w mistrzostwach świata w Val d’Isère, gdzie w zjeździe zajęła 24. miejsce, a supergiganta nie ukończyła.

Łącznie wygrała 46. zawodów Pucharu Świata, co daje jej czwarte miejsce w klasyfikacji wszech czasów, za Lindsey Vonn, Annemarie Moser-Pröll i Vreni Schneider[3]. Z wynikiem 110. miejsc na podium zawodów tego cyklu jest trzecia w klasyfikacji wszech czasów za Moser-Pröll i Vonn[4]. Kilkukrotnie zdobywała medale mistrzostw Austrii, w tym złote w supergigancie w 1995 roku i zjeździe w 1998 roku. W 2007 roku otrzymała Odznakę Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii[5]. Ponadto w latach 1997 i 2005 była wybierana sportsmenką roku w Austrii.

W sierpniu 2009 roku ogłosiła zakończenie kariery. W marcu 2010 roku urodziła córkę, której nadała imię Lara-Sophie[6].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
DNF 19 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Zjazd 1:35,93 - Niemcy Katja Seizinger
5. 11 lutego 1998 Japonia Nagano Supergigant 1:18,02 +0,30 Stany Zjednoczone Picabo Street
DNF 16 lutego 1998 Japonia Nagano Zjazd 1:29,89 - Niemcy Katja Seizinger
DNF2 17 lutego 1998 Japonia Nagano Kombinacja 2:40,74 - Niemcy Katja Seizinger
3. 12 lutego 2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City Zjazd 1:39,56 +0,83 Francja Carole Montillet
2. 14 lutego 2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City Kombinacja 2:43,28 +1,49 Chorwacja Janica Kostelić
8. 17 lutego 2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City Supergigant 1:13,59 +0,85 Włochy Daniela Ceccarelli
DNF2 20 lutego 2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City Slalom 1:46,10 - Chorwacja Janica Kostelić
4. 15 lutego 2006 Włochy Turyn Zjazd 1:56,49 +0,71 Austria Michaela Dorfmeister
26. 20 lutego 2006 Włochy Turyn Supergigant 1:32,47 +2,36 Austria Michaela Dorfmeister

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
20. 12 lutego 1996 Hiszpania Sierra Nevada Supergigant 1:21,00 +2,03 Włochy Isolde Kostner
8. 18 lutego 1996 Hiszpania Sierra Nevada Zjazd 1:54,06 +1,12 Stany Zjednoczone Picabo Street
4. 19 lutego 1996 Hiszpania Sierra Nevada Kombinacja 3:19,68 +2,97 Szwecja Pernilla Wiberg
6. 11 lutego 1997 Włochy Sestriere Supergigant 1:23,50 +0,74 Włochy Isolde Kostner
1. 15 lutego 1997 Włochy Sestriere Kombinacja 3:03,38 - -
8. 15 lutego 1997 Włochy Sestriere Zjazd 1:41,18 +1,11 Stany Zjednoczone Hilary Lindh
2. 3 lutego 1999 Stany Zjednoczone Vail Supergigant 1:20,53 +0,03 Austria Alexandra Meissnitzer
1. 7 lutego 1999 Stany Zjednoczone Vail Zjazd 1:48,20 - -
2. 8 lutego 1999 Stany Zjednoczone Vail Kombinacja 3:08,52 +0,15 Szwecja Pernilla Wiberg
DNF 29 stycznia 2001 Austria St. Anton Supergigant 1:23,44 - Francja Régine Cavagnoud
2. 6 lutego 2001 Austria St. Anton Zjazd 1:36,20 +0,14 Austria Michaela Dorfmeister
DNF 2 lutego 2001 Austria St. Anton Kombinacja 2:55,65 - Niemcy Martina Ertl
DNF 9 lutego 2001 Austria St. Anton Gigant 2:19,01 - Szwajcaria Sonja Nef
8. 3 lutego 2003 Szwajcaria Sankt Moritz Supergigant 1:27,48 +0,78 Austria Michaela Dorfmeister
5. 9 lutego 2003 Szwajcaria Sankt Moritz Zjazd 1:34,30 +0,35 Kanada Mélanie Turgeon
23. 30 stycznia 2005 Włochy Bormio Supergigant 1:17,64 +2,29 Szwecja Anja Pärson
DNF 4 lutego 2005 Włochy Bormio Kombinacja 2:53,70 - Chorwacja Janica Kostelić
3. 6 lutego 2005 Włochy Bormio Zjazd 1:39,90 +0,39 Chorwacja Janica Kostelić
2. 13 lutego 2005 Włochy Bormio Drużynowo 26 pkt +3 pkt  Niemcy
3. 6 lutego 2007 Szwecja Åre Supergigant 1:18,85 +0,53 Szwecja Anja Pärson
7. 11 lutego 2007 Szwecja Åre Zjazd 1:26,89 +1,05 Szwecja Anja Pärson
1. 18 lutego 2007 Szwecja Åre Drużynowo 18 pkt - -
DNF 3 lutego 2009 Francja Val d’Isère Supergigant 1:20,73 - Stany Zjednoczone Lindsey Vonn
24. 9 lutego 2009 Francja Val d’Isère Zjazd 1:30,31 +4,01 Stany Zjednoczone Lindsey Vonn

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
16. 25 lutego 1992 Słowenia Maribor Zjazd 1:21,68 +1,50 Szwajcaria Céline Dätwyler
2. 4 marca 1993 Włochy Montecampione Slalom 1:16,22 +0,96 Włochy Morena Gallizio
8. 5 marca 1993 Włochy Montecampione Supergigant 1:39,23 +1,74 Włochy Isolde Kostner

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Statystyka miejsc na podium[edytuj | edytuj kod]

Sezon 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce   Razem  
1992/1993 1 - - 1
1993/1994 1 1 - 2
1994/1995 1 1 1 3
1995/1996 - 1 3 4
1996/1997 1 2 1 4
1997/1998 1 4 1 6
1998/1999 5 2 1 8
1999/2000 6 2 3 11
2000/2001 3 4 6 13
2001/2002 4 3 - 7
2002/2003 4 1 2 7
2003/2004 6 5 3 14
2004/2005 4 4 - 8
2005/2006 1 1 - 2
2006/2007 8 4 1 13
2007/2008 - 2 4 6
2008/2009 - - 1 1
suma 46 37 27 110

Zwycięstwa w zawodach[edytuj | edytuj kod]

  1. Norwegia Hafjell – 14 marca 1993 (slalom)
  2. Austria St. Anton – 19 grudnia 1993 (kombinacja)
  3. Austria Flachau – 10 stycznia 1995 (supergigant)
  4. Stany Zjednoczone Vail – 7 grudnia 1996 (zjazd)
  5. Austria Altenmarkt – 18 stycznia 1998 (zjazd)
  6. Kanada Lake Louise – 27 listopada 1998 (zjazd)
  7. Kanada Lake Louise – 28 listopada 1998 (zjazd)
  8. Włochy Cortina d’Ampezzo – 22 stycznia 1999 (supergigant)
  9. Szwecja Åre – 27 lutego 1999 (zjazd)
  10. Szwajcaria Sankt Moritz – 5 marca 1999 (zjazd)
  11. Austria Altenmarkt – 16 stycznia 2000 (supergigant)
  12. Włochy Santa Caterina – 12 lutego 2000 (kombinacja)
  13. Szwecja Åre – 19 lutego 2000 (zjazd)
  14. Austria Innsbruck – 25 lutego 2000 (zjazd)
  15. Austria Innsbruck – 27 lutego 2000 (supergigant)
  16. Włochy Bormio – 16 marca 2000 (supergigant)
  17. Kanada Lake Louise – 2 grudnia 2000 (supergigant)
  18. Szwajcaria Sankt Moritz – 17 grudnia 2000 (zjazd)
  19. Austria Haus – 13 stycznia 2001 (zjazd)
  20. Austria Saalbach-Hinterglemm – 13 stycznia 2002 (kombinacja)
  21. Włochy Cortina d’Ampezzo – 26 stycznia 2002 (zjazd)
  22. Szwecja Åre – 2 lutego 2002 (zjazd)
  23. Szwecja Åre – 3 lutego 2002 (kombinacja)
  24. Włochy Cortina d’Ampezzo – 17 stycznia 2003 (supergigant)
  25. Włochy Cortina d’Ampezzo – 18 stycznia 2003 (zjazd)
  26. Austria Innsbruck – 28 lutego 2003 (supergigant)
  27. Norwegia Hafjell – 12 marca 2003 (zjazd)
  28. Kanada Lake Louise – 7 grudnia 2003 (supergigant)
  29. Szwajcaria Sankt Moritz – 20 grudnia 2003 (zjazd)
  30. Francja Veysonnaz – 10 stycznia 2004 (zjazd)
  31. Włochy Cortina d’Ampezzo – 16 stycznia 2004 (supergigant)
  32. Szwecja Åre – 21 lutego 2004 (supergigant)
  33. Włochy Sestriere – 10 marca 2004 (zjazd)
  34. Włochy Cortina d’Ampezzo – 12 stycznia 2005 (supergigant)
  35. Włochy Cortina d’Ampezzo – 14 stycznia 2005 (supergigant)
  36. Włochy Cortina d’Ampezzo – 15 stycznia 2005 (zjazd)
  37. Szwajcaria Lenzerheide – 10 marca 2005 (zjazd)
  38. Włochy Cortina d’Ampezzo – 28 stycznia 2006 (zjazd)
  39. Kanada Lake Louise – 3 grudnia 2006 (supergigant)
  40. Austria Reiteralm – 16 grudnia 2006 (supergigant)
  41. Austria Altenmarkt – 13 stycznia 2007 (zjazd)
  42. Włochy Cortina d’Ampezzo – 20 stycznia 2007 (zjazd)
  43. Włochy San Sicario – 26 stycznia 2007 (supergigant)
  44. Włochy San Sicario – 27 stycznia 2007 (zjazd)
  45. Włochy Tarvisio – 4 marca 2007 (supergigant)
  46. Szwajcaria Lenzerheide – 14 marca 2007 (zjazd)
  • 46 zwycięstw (24 zjazdy, 17 supergigantów, 4 kombinacje i 1 slalomy)

Pozostałe miejsca na podium[edytuj | edytuj kod]

  1. Austria St. Anton – 18 grudnia 1993 (zjazd) – 2. miejsce
  2. Szwajcaria Lenzerheide – 11 marca 1995 (zjazd) – 3. miejsce
  3. Włochy Bormio – 19 marca 1995 (supergigant) – 2. miejsce
  4. Austria St. Anton – 16 grudnia 1995 (zjazd) – 3. miejsce
  5. Włochy Cortina d’Ampezzo – 20 stycznia 1996 (zjazd) – 3. miejsce
  6. Francja Val d’Isère – 2 lutego 1996 (supergigant) – 2. miejsce
  7. Francja Val d’Isère – 4 lutego 1996 (supergigant) – 3. miejsce
  8. Szwajcaria Laax – 1 lutego 1997 (zjazd) – 2. miejsce
  9. Japonia Happo One – 2 marca 1997 (zjazd) – 3. miejsce
  10. Stany Zjednoczone Vail – 12 marca 1997 (zjazd) – 2. miejsce
  11. Kanada Lake Louise – 4 grudnia 1997 (zjazd) – 3. miejsce
  12. Francja Val d’Isère – 18 grudnia 1997 (supergigant) – 3. miejsce
  13. Włochy Cortina d’Ampezzo – 22 stycznia 1998 (zjazd) – 2. miejsce
  14. Włochy Cortina d’Ampezzo – 24 stycznia 1998 (supergigant) – 2. miejsce
  15. Szwecja Åre – 31 stycznia 1998 (zjazd) – 2. miejsce
  16. Stany Zjednoczone Mammoth Mountain – 4 grudnia 1998 (supergigant) – 2. miejsce
  17. Francja Veysonnaz – 19 grudnia 1998 (zjazd) – 3. miejsce
  18. Szwajcaria Sankt Moritz – 6 marca 1999 (supergigant) – 2. miejsce
  19. Szwajcaria Sankt Moritz – 18 grudnia 1999 (zjazd) – 2. miejsce
  20. Włochy Santa Caterina – 11 lutego 2000 (supergigant) – 3. miejsce
  21. Austria Innsbruck – 26 lutego 2000 (supergigant) – 2. miejsce
  22. Szwajcaria Lenzerheide – 5 marca 2000 (zjazd) – 3. miejsce
  23. Włochy Bormio – 15 marca 2000 (zjazd) – 3. miejsce
  24. Kanada Lake Louise – 30 listopada 2000 (zjazd) – 3. miejsce
  25. Szwajcaria Sankt Moritz – 16 grudnia 2000 (zjazd) – 2. miejsce
  26. Włochy Sestriere – 19 grudnia 2000 (gigant) – 3. miejsce
  27. Słowenia Maribor – 6 stycznia 2001 (gigant) – 3. miejsce
  28. Austria Haus – 13 stycznia 2001 (supergigant) – 3. miejsce
  29. Austria Flachau – 14 stycznia 2001 (kombinacja) – 3. miejsce
  30. Włochy Cortina d’Ampezzo – 19 stycznia 2001 (zjazd) – 2. miejsce
  31. Włochy Cortina d’Ampezzo – 20 stycznia 2001 (supergigant) – 3. miejsce
  32. Niemcy Garmisch-Partenkirchen – 16 lutego 2001 (supergigant) – 2. miejsce
  33. Szwajcaria Lenzerheide – 25 lutego 2001 (supergigant) – 2. miejsce
  34. Francja Val d’Isère – 15 grudnia 2001 (supergigant) – 2. miejsce
  35. Austria Saalbach-Hinterglemm – 12 stycznia 2002 (zjazd) – 2. miejsce
  36. Włochy Cortina d’Ampezzo – 25 stycznia 2002 (supergigant) – 2. miejsce
  37. Kanada Lake Louise – 7 grudnia 2002 (zjazd) – 3. miejsce
  38. Włochy Cortina d’Ampezzo – 15 stycznia 2003 (supergigant) – 2. miejsce
  39. Austria Innsbruck – 2 marca 2003 (supergigant) – 3. miejsce
  40. Kanada Lake Louise – 6 grudnia 2003 (zjazd) – 3. miejsce
  41. Austria Lienz – 27 grudnia 2003 (gigant) – 2. miejsce
  42. Francja Megève – 4 stycznia 2004 (supergigant) – 2. miejsce
  43. Włochy Cortina d’Ampezzo – 17 stycznia 2004 (zjazd) – 2. miejsce
  44. Włochy Cortina d’Ampezzo – 18 stycznia 2004 (zjazd) – 2. miejsce
  45. Austria Haus – 30 stycznia 2004 (zjazd) – 3. miejsce
  46. Austria Haus – 31 stycznia 2004 (zjazd) – 2. miejsce
  47. Niemcy Zwiesel – 7 lutego 2004 (gigant) – 3. miejsce
  48. Kanada Lake Louise – 4 grudnia 2004 (zjazd) – 2. miejsce
  49. Kanada Lake Louise – 5 grudnia 2004 (supergigant) – 2. miejsce
  50. Włochy Santa Catarina – 7 stycznia 2005 (zjazd) – 2. miejsce
  51. Włochy Cortina d’Ampezzo – 16 stycznia 2005 (zjazd) – 2. miejsce
  52. Szwajcaria Sankt Moritz – 21 stycznia 2006 (zjazd) – 2. miejsce
  53. Kanada Lake Louise – 2 grudnia 2006 (zjazd) – 2. miejsce
  54. Francja Val d’Isère – 19 grudnia 2006 (zjazd) – 2. miejsce
  55. Włochy Cortina d’Ampezzo – 19 stycznia 2007 (supergigant) – 3. miejsce
  56. Włochy San Sicario – 28 stycznia 2007 (supergigant) – 2. miejsce
  57. Włochy Tarvisio – 3 marca 2007 (zjazd) – 2. miejsce
  58. Kanada Lake Louise – 1 grudnia 2007 (zjazd) – 2. miejsce
  59. Stany Zjednoczone Aspen – 8 grudnia 2007 (zjazd) – 3. miejsce
  60. Szwajcaria Sankt Moritz – 16 grudnia 2007 (supergigant) – 3. miejsce
  61. Włochy Cortina d’Ampezzo – 21 stycznia 2008 (supergigant) – 3. miejsce
  62. Szwajcaria Sankt Moritz – 3 lutego 2008 (supergigant) – 3. miejsce
  63. Szwajcaria Crans-Montana – 8 marca 2008 (zjazd) – 2. miejsce
  64. Szwecja Åre – 11 marca 2009 (zjazd) – 3. miejsce

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Trofeo Topolino: The champions. trofeotopolino.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-27)]. (ang.)
  2. ↑ SKiRacing.com: Goetschl injures knees, but may still race (ang.)
  3. ↑ FIS-ski.com: Competitors having more than one Victory. data.fis-ski.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-26)]. (ang.)
  4. ↑ FIS-ski.com: Competitors having more than one Podium (ang.)
  5. ↑ Staatliche Auszeichnungen bis 2008 (niem.)
  6. ↑ ORF.at: Renate Götschl wurde Mutter einer Tochter (niem.)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Mistrzynie świata w narciarstwie alpejskim w zjeździe
Mistrzynie świata w narciarstwie alpejskim w kombinacji
Mistrzowie świata w narciarstwie alpejskim drużynowo
Zdobywczynie Pucharu Świata w narciarstwie alpejskim
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Renate_Götschl&oldid=71221248”