Referendum na Węgrzech w 1989 roku – Wikipedia, wolna encyklopedia

Węgry
Godło Węgier
Ten artykuł jest częścią serii:
Ustrój i polityka
Węgier

Referendum na Węgrzech w 1989 roku odbyło się 26 listopada[1]. Głosujący mieli zdecydować, czy prezydent powinien zostać wybrany po wyborach parlamentarnych, czy organizacje powiązane z Węgierską Socjalistyczną Partią Robotniczą powinny być mieć zakaz działania w miejscach pracy, czy należy rozliczyć partię z nieruchomości posiadanych przez nią lub pozostających pod jej zarządem i czy należy rozwiązać milicję[2]. Odpowiedź na wszystkie 4 pytania była twierdząca. Na pierwsze pytanie pozytywnej odpowiedzi udzieliło 50,1% uczestników. Liczba odpowiedzi tak na pozostałe 3 pytania wynosiła około 95%. Frekwencja wyborcza wyniosła 58,0%[1].

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Pytanie I[edytuj | edytuj kod]

Czy wybór prezydenta powinien zostać dokonany po wyborach parlamentarnych?[3]

Opcje Głosy %
Za 2 145 023 50,1
Przeciw 2 138 619 49,9
Głosy nieważne/puste 242 630
Suma 4 526 602 100
uprawnieni/frekwencja 7 799 059 58,0
źródło: Nohlen & Stöver

Pytanie II[edytuj | edytuj kod]

Czy organizacje związane z Węgierską Socjalistyczną Partią Robotniczą powinny mieć zakaz działania w miejscach pracy?

Opcje Głosy %
Za 4 088 383 95,1
Przeciw 208 474 4,9
Głosy nieważne/puste 229 412
Suma 4 526 602 100
uprawnieni/frekwencja 7 799 059 58,0
źródło: Nohlen & Stöver

Pytanie III[edytuj | edytuj kod]

Czy należy rozliczyć Węgierską Socjalistyczną Partię Robotników z posiadanego majątku?

Opcje Głosy %
Za 4 101 413 95,4
Przeciw 198 987 4,6
Głosy nieważne/puste 225 872
Total 4 526 602 100
uprawnieni/frekwencja 7 799 059 58,0
źródło: Nohlen & Stöver

Pytanie IV[edytuj | edytuj kod]

Czy milicja powinna być zlikwidowana?

Opcje Głosy %
Za 4 054 977 94,9
Przeciw 216 551 5,1
Głosy nieważne/puste 254 744
Suma 4 526 602 100
uprawnieni/frekwencja 7 799 059 58,0
źródło: Nohlen & Stöver

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Nohlen i Stöver 2010 ↓, s. 899.
  2. Nohlen i Stöver 2010 ↓, s. 912.
  3. Zbigniew Gluza, Karta. Nr 27. Koniec Jałty, Warszawa 1999, Fundacja Ośrodka KARTA.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]