Ray Lazdins – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ray Lazdins
Data i miejsce urodzenia

25 września 1964
Hamilton

Wzrost

198 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Kanada
Igrzyska Wspólnoty Narodów
złoto Edynburg 1986 lekkoatletyka
(rzut dyskiem)
Igrzyska frankofońskie
srebro Casablanca 1989 rzut dyskiem

Raymond Lazdins (ur. 25 września 1964 w Hamilton[1]) – kanadyjski lekkoatleta, dyskobol.

Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

Zdobył srebrny medal w rzucie dyskiem na Igrzyskach Konferencji Pacyfiku w 1985 w Berkeley[2] oraz zajął 6. miejsce na uniwersjadzie w 1985 w Kobe[3].

Zwyciężył w tej konkurencji na igrzyskach Wspólnoty Narodów w 1986 w Edynburgu, przed Australijczykami Paulem Nandapim i Wernerem Reitererem[4]. Zajął 6. miejsce na igrzyskach panamerykańskich w 1987 w Indianapolis[5]. Odpadł w kwalifikacjach na mistrzostwach świata w 1987 w Rzymie[6] oraz na igrzyskach olimpijskich w 1988 w Seulu[1].

Zdobył srebrny medal na igrzyskach frankofońskich w 1989 w Casablance[7]. Zajął 6. miejsce na igrzyskach Wspólnoty Narodów w 1990 w Auckland[4]. Odpadł w kwalifikacjach na mistrzostwach świata w 1991 w Tokio[8], na igrzyskach olimpijskich w 1992 w Barcelonie[1] oraz na mistrzostwach świata w 1993 w Stuttgarcie[8]. Na igrzyskach Wspólnoty Narodów w 1994 w Victorii zajął 7. miejsce[4].

Dziewięciokrotnie był mistrzem Kanady w rzucie dyskiem w latach 1986–1994[9].

22 maja 1991 w Salinas Lazdins ustanowił rekord Kanady rzutem na odległość 65,72 m. Rekord ten przetrwał do 1998[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Ray Lazdins [online], olympedia.org [dostęp 2021-02-23] (ang.).
  2. Pacific Conference Games [online], GBRAthletics [dostęp 2021-02-23] (ang.).
  3. Student Games. Results Wednesday Track and Field. „Red Deer Advocate”, s. 14, 1985-09-05. (ang.). 
  4. a b c Raymond Lazdins [online], thecgf.com [dostęp 2021-02-23] (ang.).
  5. Pan-American Games, Indianapolis, USA 1987 [online], atfs.org, s. 13 [dostęp 2021-02-23] (ang.).
  6. IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 189–190 [dostęp 2021-02-23] (ang.).
  7. Francophone Games [online], GBRAthletics [dostęp 2021-02-23] (ang.).
  8. a b IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 190 [dostęp 2021-02-23] (ang.).
  9. Canadian Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2021-02-23] (ang.).
  10. Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 139. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]