French
DeutschRatusz w Świeciu – Wikipedia, wolna encyklopedia
 nr rej. A/821 z 24.05.1994[1] | |
 Ratusz w Świeciu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Typ budynku | |
| Styl architektoniczny | |
| Kondygnacje | 1 |
| Rozpoczęcie budowy | 1870 |
| Ukończenie budowy | 1879 |
Położenie na mapie Świecia  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu świeckiego  | |
Położenie na mapie gminy Świecie  | |
 53°24′32,55″N 18°27′05,15″E/53,409042 18,451431 | |
Ratusz w Świeciu – neogotycki budynek w północnej pierzei rynku, zbudowany 1879. Pierwotnie był siedzibą władz miejskich, obecnie znajduje się w nim urząd stanu cywilnego i Izba Regionalna Ziemi Świeckiej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Budynek został wzniesiony w 1879 roku z przeznaczeniem na siedzibę władz miasta[2]. W roku 1937 w ścianę budynku wmurowano istniejącą do dzisiaj tablicę upamiętniającą rozruchy antypruskie z roku 1912[3].
Decyzją wojewódzkiego konserwatora zabytków z dnia 24 maja 1994 roku ratusz został wpisany do rejestru zabytków[1].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Ratusz w Świeciu jest neogotyckim budynkiem usytuowanym w północnej pierzei rynku i cechuje się niezwykłym wyglądem[2]. Charakterystycznym elementem jest okazała czworoboczna wieża w prawym narożniku, posiadająca tarcze zegarowe i zwieńczona blankowaną attyką zawieszoną na arkadkach. W narożnikach attyki są cztery czworoboczne wieżyczki, a pomiędzy nimi znajduje się ostrosłupowy hełm kryty blachą[2]. Centralna część ratusza nakryta jest czterospadowym dachem z lukarnami. W centrum fasady widnieje dwukondygnacyjny ryzalit z głównym wejściem na parterze i wysokimi oknami na piętrze, podobnie jak wieża zakończony blankowaną attyką z wieżyczkami w narożnikach[2].
Obecnie w budynku mieści się urząd stanu cywilnego wraz z pałacem ślubów[2], od części od strony ulicy Kopernika znajduje się Izba Regionalna Ziemi Świeckiej, w której oglądać można eksponaty dokumentujące historię i tradycje kulturowe miasta i regionu[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Rejestr zabytków nieruchomych woj. kujawsko-pomorskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. [dostęp 2015-09-26].
- ↑ a b c d e Roman Pawlak: Zabytkowe ratusze. Warszawa: MUZA SA, 2003, s. 73 i 74. ISBN 83-7200-991-0.
- ↑ a b Świecie.eu. [dostęp 2016-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-02)].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Pawlak R., Zabytkowe ratusze, Warszawa, MUZA SA, 2003, ISBN 83-7200-991-0.