French
DeutschRaoul Daufresne de la Chevalerie – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data i miejsce urodzenia | 17 marca 1881 | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 25 listopada 1967 | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Raoul Daufresne de la Chevalerie (ur. 17 marca 1881 w Brugii, zm. 25 listopada 1967 w Uccle) – belgijski wojskowy, generał, piłkarz, hokeista na trawie.
Kariera[edytuj | edytuj kod]
W latach 1903–1907 był piłkarzem Cercle Brugge, był też przez 2 lata prezydentem tego klubu. Jego kariera zawodnicza i prezydentura w Cercle Brugge zakończyły się nagle, gdy przeniósł się do rywali Cercle, Club Brugge, aby zostać członkiem zarządu, a także graczem niebiesko-czarnej drużyny. Podczas igrzysk w Antwerpii w 1920 był trenerem reprezentacji Belgii w piłce nożnej, wystąpił w turnieju tenisowym, a także zdobył brązowy medal w hokeju na trawie.
II wojna światowa[edytuj | edytuj kod]
W 1939 roku po ogłoszeniu mobilizacji został dowódcą 17 dywizji. Po kapitulacji został na krótko zatrzymany. Po zwolnieniu uciekł do Wielkiej Brytanii, gdzie w randze generała-porucznika stanął na czele wolnych Belgów. Po zakończeniu wojny był na krótko attaché wojskowym w Czechosłowacji, a następnie przeszedł w stan spoczynku.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Frank Decat: De Belgen in Engeland 40/45: de Belgische strijdkrachten in Groot-Brittannië tijdens WOII. Tielt: Lannoo, 2007. ISBN 978-90-209-6981-8.
- Luc De Vos: The Reconstruction of Belgian Military Forces in Britain, 1940–1945. W: José Gotovitch: Europe in exile : European exile communities in Britain 1940-45. Wyd. 1. New York: Berghahn, 2001, s. 81–99. ISBN 1-57181-503-1.