Randy Couture – Wikipedia, wolna encyklopedia

Randy Couture
Ilustracja
Pseudonim

The Natural

Data i miejsce urodzenia

22 czerwca 1963
Everett

Obywatelstwo

Stany Zjednoczone

Wzrost

185 cm

Masa ciała

93 (2011) kg

Styl walki

zapasy

Klub

Extreme Couture

Zwycięstwa

19

Przez nokauty

7

Przez poddania

4

Porażki

11

Remisy

0

Nieodbyte

0

Dorobek medalowy
Igrzyska panamerykańskie
złoto Hawana 1991 90 kg st.klasyczny
Mistrzostwa panamerykańskie
złoto 1991 90 kg st.klasyczny
srebro Colorado Springs 1990 90 kg st.klasyczny
srebro Albany 1992 90 kg st.klasyczny
srebro Winnipeg 1998 97 kg st.klasyczny
brąz San Juan 1997 97 kg st.klasyczny
Strona internetowa

Randy Duane Couture[1] (ur. 22 czerwca 1963 w Everett) – amerykański zapaśnik oraz zawodnik mieszanych sztuk walki, a także aktor filmów akcji. Był wielokrotnym mistrzem wagi półciężkiej i ciężkiej UFC. Jest członkiem Galerii Sław UFC[2].

Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

Zapasy[edytuj | edytuj kod]

W swojej karierze zapaśniczej czterokrotnie zdobył mistrzostwo USA w zapasach w stylu klasycznym: dwukrotnie w kategorii 90 kg (1990, 1993) i dwukrotnie w 97 kg (1997, 1999)[3]. Dwukrotnie reprezentował kraj na mistrzostwach świata w zapasach i był rezerwowym reprezentantem USA na trzech igrzyskach olimpijskich (1988, 1992, 1996)[4]. Złoty medalista Igrzysk Panamerykańskich z 1991 roku. Pięciokrotny medalista Mistrzostw Panamerykańskich, złoty z 1991 roku. Trzeci w Pucharze Świata w 1991 i 1992[2]; piąty w 1990 i 1995[5] roku.

Mieszane sztuki walki[edytuj | edytuj kod]

W swoim debiucie, w 1997 roku wygrał turniej UFC 13. W październiku tego roku, po zwycięstwie nad Maurice’em Smithem, został po raz pierwszy mistrzem UFC wagi ciężkiej. Następnie odszedł z tej organizacji i związał się z japońską organizacją Rings[3].

W 2000 roku powrócił do UFC i po pokonaniu Kevina Randlemana ponownie został mistrzem wagi ciężkiej. W 2001 roku wystartował w turnieju finałowym Rings, jednak przegrał przez poddanie z Valentijnem Overeemem. Następnie dwukrotnie obronił pas mistrzowski UFC w walkach z Pedro Rizzo, po czym stracił go na rzecz Josha Barnetta. Jednak po tej walce w organizmie Barnetta wykryto niedozwolone substancje, w wyniku czego odebrano mu tytuł i zdyskwalifikowano. W tej sytuacji zorganizowano walkę o wakujący pas mistrzowski i wyznaczono do niej Couture’a oraz Ricco Rodrigueza. Couture doznał dotkliwej porażki.

Wkrótce potem postanowił przenieść się do wagi półciężkiej. W czerwcu 2003 roku pokonał Chucka Liddella w walce o tymczasowy pas mistrzowski. Następnie, we wrześniu 2003 roku, wygrał z mistrzem tej kategorii wagowej, Tito Ortizem, stając się tym samym pierwszym zawodnikiem w historii UFC, który zdobył pas mistrzowski dwóch kategorii wagowych. Mistrzostwo stracił na rzecz Vitora Belforta, lecz już pół roku później odzyskał je, pokonując Belforta przez techniczny nokaut.

W 2005 roku został trenerem jednej z drużyn w reality show "The Ultimate Fighter". Drugim trenerem został Chuck Liddell i to za nim Couture spotkał się w kolejnej walce − został znokautowany już na początku starcia i stracił pas mistrzowski. Po raz trzeci walczył z Liddellem w lutym 2006 roku. Ponownie przegrał przed czasem, po czym ogłosił zakończenie sportowej kariery.

Powrócił jednak do oktagonu, aby w marcu 2007 roku zmierzyć się z młodszym o 13 lat, 15 kilogramów cięższym i wyższym o 20 centymetrów mistrzem wagi ciężkiej Timem Sylvią. Mimo 43 lat Couture zdominował Sylvię, wygrywając przez jednogłośną decyzję. Został pierwszym zawodnikiem w historii UFC, który pięciokrotnie sięgnął po pas mistrzowski. W sierpniu 2007 roku, broniąc mistrzostwa, pokonał przez techniczny nokaut Gabriela Gonzagę.

Po tym jak mistrz wagi ciężkiej PRIDE FC Fiodor Jemieljanienko oznajmił, że nie zamierza wiązać się z UFC Couture ponownie ogłosił zakończenie kariery, tłumacząc iż walka z Rosjaninem była jego ostatnim wyzwaniem w MMA. Do tej decyzji skłonił go też konflikt na tle finansowym z władzami UFC. Jednak niecały rok później podpisał z UFC nową umowę na kolejne 3 walki. Pierwsza z nich odbyła się 15 listopada 2008 roku na UFC 91 przeciwko Brockowi Lesnarowi. Jej stawką był tytuł mistrza wagi ciężkiej UFC. Couture przegrał poprzez TKO w drugiej rundzie. Po kolejnej porażce, tym razem z Antonio Rodrigo "Minotauro" Nogueirą, zdecydował się na powrót do wagi półciężkiej.

14 listopada 2009 roku pokonał przez jednogłośną decyzję Brandona Verę, a 6 lutego 2010 roku przed czasem Marka Colemana. 28 sierpnia 2010 roku wygrał przez poddanie z bokserem Jamesem Toneyem.

30 kwietnia 2011 roku w Toronto podczas UFC 129 został znokautowany kopnięciem frontalnym z wyskoku przez byłego mistrza UFC w wadze półciężkiej, Lyoto Machidę. Po tej walce blisko 48-letni Couture ogłosił zakończenie sportowej kariery[6].

Lista osiągnięć[edytuj | edytuj kod]

Zapasy:

Mieszane sztuki walki:

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Rok Film Rola Uwagi
2003 Od kołyski aż po grób (Cradle 2 the Grave) zawodnik
2005 No Rules Mason
Prowokacja (Today You Die) ochroniarz Vincenta Direct-to-video
2006 Vince niepokonany (Invincible) zawodnik 'Toruci'
Diabli nadali (The King of Queens) kierowca Priority odcinek "Fight Schlub" (gościnnie)
2007 Wielki Stach (Big Stan) Carnahan
2007 Jednostka (The Unit) sierżant Strickland odcinki "Paradise Lost", "M.P.s" (gościnnie)
2008 Mistrz (Redbelt) Dylan Flynn
Król Skorpion 2: Narodziny wojownika Sargon Direct-to-video
2010 Niezniszczalni (The Expendables) Toll Road
2011 Mokra robota (Setup) Petey
2012 Hijacked. Uprowadzenie (Hijacked) Paul Ross
2012 Niezniszczalni 2 (The Expendables 2) Toll Road
2013 Geezers! Randy
Pod przykryciem (Ambushed) Jack Reiley Direct-to-video
2014 Niezniszczalni 3 (The Expendables 3) Toll Road
Stretch Jovi Direct-to-video
2015 "Whose Line Is It Anyway?" jako on sam program tv
2015–2017 Hawaii Five-0 Jason Duclair odcinki "Nanahu", "Lehu a Lehu", "Ka Pono Ku'oko'a", "A'ole e 'olelo mai ana ke ahi ua ana ia" (gościnnie)
2016 Hell’s Kitchen jako on sam program tv
Range 15 jako on sam
Nine Legends jako on sam film dokumentalny
2018 Studenckie życie (The Row) detektyw Cole
Okrutni jajcarze (Impractical Jokers) jako on sam program tv
2018–2019 Gracze (Ballers) w roli samego siebie
2019 The Hard Way Toro/Briggs
2022 Kontratak (Blowback) Jack
2023 Agenci NCIS: Los Angeles (NCIS: Los Angeles) agent Bill Newsome odcinek "New Beginnings" (gościnnie)
Niezniszczalni 4 (Expend4bles) Toll Road
Outlaw Johnny Black Bill Basset
The Bell Keeper Hank

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Personalidade: Randy Couture (EUA). InterFilmes.com. [dostęp 2018-01-24]. (port.).
  2. a b Randy Couture. Sherdog. [dostęp 2018-01-24]. (ang.).
  3. a b Randy Couture. Ultimate Fighting Championship. [dostęp 2018-01-24]. (ang.).
  4. Randy Couture. wrestlinghalloffame.org. [dostęp 2011-05-03]. (ang.).
  5. Dane [online], Foeldeak.com [dostęp 2018-02-06] (ang.).
  6. Brian Knapp (2011-05-01): Bloodied GSP Decisions Shields. Sherdog. [dostęp 2011-05-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-24)]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]