Ramzan Kadyrow – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ramzan Kadyrow

Рамза́н Кады́ров

Ramzan Kadyrow (2018)
Pełne imię i nazwisko	Ramzan Achmatowicz Kadyrow
Data i miejsce urodzenia	5 października 1976 Centaroj, Czeczeńsko-Inguska ASRR
Szef Republiki Czeczeńskiej
Okres	od 5 marca 2011
Przynależność polityczna	Jedna Rosja-Czeczenia
Poprzednik	on sam jako Prezydent Czeczenii
Prezydent Czeczenii
Okres	od 15 lutego 2007 do 5 marca 2011
Przynależność polityczna	Jedna Rosja-Czeczenia
Poprzednik	Ału Ałchanow
Następca	on sam jako Szef Republiki Czeczeńskiej
Premier Czeczenii
Okres	od 2 marca 2006 do 10 kwietnia 2007
Przynależność polityczna	Jedna Rosja
Poprzednik	Siergiej Abramow
Następca	Odies Bajsułtanow
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Ramzan Achmatowicz Kadyrow, ros. Рамзан Ахматович Кадыров (ur. 5 października 1976 we wsi Centaroj) – czeczeński polityk, premier Czeczenii w latach 2006–2007, od 2007 do marca 2011 jej prezydent, od 2011 – Szef Republiki Czeczeńskiej (ros. Главa Чеченской Республики). Syn Achmata. Oskarżany o popełnienie zbrodni wojennych na Ukrainie^[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W I wojnie czeczeńskiej walczył z Rosjanami, w II wojnie wraz z ojcem stanął po ich stronie^[2]. Po dojściu Achmata Kadyrowa do władzy zorganizował i dowodził służbą bezpieczeństwa złożoną głównie z amnestionowanych byłych separatystów, która stała się de facto prywatną armią klanu Kadyrowów^[3][4].

Dziennikarka rosyjskiej opozycyjnej „Nowej Gaziety” Anna Politkowska twierdziła, że w swoim domu we wsi Centaroj (Chosi-Jurt) urządził katownię dla przeciwników ojca. Zarzucała mu także inspirowanie morderstw, udział w strzelaninach i burdach. Za główne źródło dochodów Kadyrowa Politkowska uważała porwania ludzi dla okupu^[5].

Uważa się go za człowieka Putina w Czeczenii. W rosyjskich wyborach prezydenckich w marcu 2004 roku stał na czele regionalnego sztabu wyborczego. Trzy godziny po zamachu na jego ojca Achmata Kadyrowa został przyjęty przez Putina na Kremlu. Dzień później (10 maja 2004) został mianowany wicepremierem i faktycznie kierował rządem w Czeczenii – po przejęciu przez Siergieja Abramowa obowiązków prezydenta. W lutym 2006 wybrany przewodniczącym republikańskiego oddziału partii Jedna Rosja, najliczniejszej obecnie partii politycznej w Czeczenii, jak i w całej Rosji^[2].

Według opinii „Memoriału” z 2007, rzeczywista sytuacja pod rządami Ramzana Kadyrowa wcale się nie poprawiła, dochodzi nadal do porwań, którymi według działaczy „Memoriału” zajmują się potajemnie bojówki Kadyrowa, oficjalnie funkcjonujące jako Służba Bezpieczeństwa – w szczególności bataliony specjalne „Siewier” i „Wostok”. Według opinii „Memoriału” nadal dochodzi w Czeczenii do stosowania tortur, zabójstw politycznych i pogwałceń praw człowieka, a ogólną sytuację można określić jako „potworną” – pracownicy centrum twierdzą, iż rosyjskie władze federalne nieoficjalnie tolerują te praktyki^[6].

15 lutego 2007 Ramzan Kadyrow po podaniu się do dymisji przez Ału Ałchanowa został mianowany pełniącym obowiązki prezydenta Czeczenii. Zaprzysiężono go oficjalnie 5 kwietnia 2007. W dniu 5 marca 2011 Parlament Czeczenii zatwierdził Kadyrowa na stanowisku Szefa Republiki Czeczeńskiej^[7][8][9].

W 2009 otrzymał stopień generała majora rosyjskiej Policji^[10]. W lipcu 2020 został mianowany generałem majorem Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej^[11]. W marcu 2022 ogłoszono jego awans na generała porucznika w wojsku rosyjskim^[10]. W październiku tego samego roku został awansowany do stopnia generała pułkownika^[12].

Objął funkcję honorowego prezesa klubu piłkarskiego Achmat Grozny^[13]. W 2014 otrzymał czarny pas w karate^[14].

Żonaty, ma dwanaścioro dzieci, w tym dwoje adoptowanych^[15]. Jego córki Chadidża i Ajszat objęły stanowiska urzędnicze w oświacie Republiki Czeczeńskiej^[16].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

• Tytuł Bohatera Federacji Rosyjskiej (29 grudnia 2004)^[17]
• Order „Za zasługi dla Ojczyzny” III klasy (2021)^[18]
• Order „Za zasługi dla Ojczyzny” IV klasy (2006)^[19]
• Order Aleksandra Newskiego (27 lipca 2022)^[20]
• Order Honoru (2015)^[21]
• Order Męstwa (2003)
• dwa Medale Żukowa
• Medal „Za powrót Krymu” (2014)^[22]
• Medal „Za zasługi w zapewnieniu bezpieczeństwa narodowego” (2014)^[23]
• Medal „Waleczność i Odwaga” (2015)^[24]
• Tytuł Bohatera Donieckiej Republiki Ludowej (2022)^[25]
• Tytuł Bohatera Ługańskiej Republiki Ludowej (2022)^[26]
• Medal „Rosja-Krym-Sewastopol” (2015)^[27]
• Order Przyjaźni Narodów (Białoruś, 2018)^[28]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Oficjalna strona internetowa. ramzan-kadyrov.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-04-16)]. (ros.).