Raffaele Carlo Rossi – Wikipedia, wolna encyklopedia

Raffaele Carlo Rossi O.C.D.
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Iustitia in carmelo
Kraj działania

Włochy

Data i miejsce urodzenia

28 października 1876
Piza

Data i miejsce śmierci

17 września 1948
Crespano del Grappa

Miejsce pochówku

Bazylika św. Teresy z Ávili w Rzymie

Sekretarz Świętej Kongregacji Konsystorialnej
Okres sprawowania

1930-1948

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

karmelici bosi

Śluby zakonne

19 grudnia 1899

Prezbiterat

21 grudnia 1901

Nominacja biskupia

22 kwietnia 1901

Sakra biskupia

25 maja 1920

Kreacja kardynalska

30 czerwca 1930
Pius XI

Kościół tytularny

Santa Prassede

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

25 maja 1920

Konsekrator

Gaetano de Lai

Współkonsekratorzy

Rinaldo Camillo Rousset
Pio Marcello Bagnoli

Raffaele Carlo Rossi O.C.D. (ur. 28 października 1876 w Pizie, zm. 17 września 1948 w Crespano del Grappa) – włoski duchowny katolicki, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W roku 1887 wstąpił do zakonu karmelitów bosych (O.C.D.). Po ukończeniu kolegiów karmelickich w Rzymie przyjął święcenia kapłańskie 21 grudnia 1901. Wykładał następnie w latach 1902-1920 w domu zakonnym w Rzymie.

22 kwietnia 1920 otrzymał nominację na biskupa diecezji Volterra. Sakrę otrzymał w kościele S. Teresa al Corso d'Italia w Rzymie z rąk kardynała Gaetano de Lai. W 1923 roku rozpoczął pracę w Rzymskiej Kurii. Początkowo był asesorem w Kongregacji Konsystorialnej i sekretarzem Kolegium Kardynalskiego. W grudniu tego samego roku podniesiony do rangi arcybiskupiej ze stolicą tytularną Tessalonika. W marcu 1930 został Asystentem Tronu Papieskiego.

Na konsystorzu z czerwca 1930 otrzymał kapelusz kardynalski z tytułem prezbitera Santa Prassede, a parę dni później został sekretarzem Świętej Kongregacji Konsystorialnej. Choć tytularnie był tylko sekretarzem, to faktycznie zarządzał tą dykasterią, której zwyczajowo przewodniczący byli prefektami. Na tym urzędzie pozostał już do śmierci. Z powodu podupadającego zdrowia wyjechał do miasteczka Crespano del Grappa, gdzie został przyjęty przez ojców Scalabrini, z którymi był zaprzyjaźniony. Zmarł we wczesnych godzinach wieczornych. Rano został znaleziony martwy w swym łóżku. Przy ciele leżały trzy książki: Pismo Święte, O naśladowaniu Chrystusa i L'Arte di Ben Morire. Pochowany został w kościele, w którym był konsekrowany na biskupa.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]