Rafał Olbiński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Rafał Olbiński
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

21 lutego 1943
Kielce

Zawód, zajęcie

malarz, grafik, plakacista

Alma Mater

Politechnika Warszawska

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi RP Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Wystawa prac Rafała Olbińskiego (2006)

Rafał Olbiński, właśc. Józef Rafał Olbiński[1], poprz. Józef Rafał Feliks Chałupka[2] (ur. 21 lutego 1943 w Kielcach[3]) – polski malarz, grafik i twórca plakatów oraz jeden z przedstawicieli polskiej szkoły plakatu.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Józefa i Janiny Chałupków, urodził się jako najstarszy z siedmiorga rodzeństwa[4]. Jest absolwentem I Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Żeromskiego w Kielcach. Po szkole średniej podjął studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, które ukończył w 1969[4].

Po studiach zajął się grafiką, współpracując z czasopismem „Jazz Forum”, w którym pełnił funkcję redaktora graficznego[4]. W 1981 wyjechał do Paryża, skąd rok później wyemigrował do Nowego Jorku[4]. Powrót do kraju uniemożliwiło mu wprowadzenie przez władze komunistyczne w Polsce stanu wojennego. W 1985 podjął pracę jako wykładowca w nowojorskiej School of Visual Arts[4].

Jego prace są eksponowane w licznych galeriach i muzeach (Biblioteka Kongresu, muzeum sztuki nowoczesnej w Toyamie, Carnegie Foundation w Nowym Jorku i Muzeum Plakatu w Wilanowie), a także gromadzone przez prywatnych kolekcjonerów na całym świecie. Rafał Olbiński podjął współpracę z takimi pismami jak „The New York Times”, „Newsweek”, „Bloomberg Businessweek” czy „Der Spiegel”. W Polsce zajmował się m.in. projektowaniem okładek płyt, np. Krzysztofa Klenczona Powiedz stary gdzieś ty był (Pronit SX 1614) i Breakoutu Żagiel Ziemi (Pronit SX 1821). Od 1997 do 2003 regularnie tworzył okładki polskiego miesięcznika psychologicznego „Charaktery” i był współtwórcą wizerunku graficznego pisma.

Jego twórczość jest szeroko nagradzana na wielu konkursach międzynarodowych. W 1995 otrzymał pierwszą nagrodę w konkursie „New York City Capital of the World” – na plakat promujący Nowy Jork jako stolicę świata. W 1994 został laureatem tzw. Międzynarodowego Oskara za najbardziej niezapomniany plakat na świecie w konkursie „Prix Savignac” w Paryżu, a w 1976 pierwszej nagrody w konkursie Instytutu Praw Człowieka w Strasburgu. Do połowy lat 90. zgromadził około 100 nagród[5].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był trzykrotnie żonaty; ojciec dwóch synów i córki[6]. Związany z Bogną Sworowską.

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Rafał Olbiński, album 12 opowiadań, wyd. Prószyński i S-ka, Warszawa 2007, ISBN 978-83-7469-593-0
  • Rafał Olbiński, album Baśnie o miłości i innych dziwnych przypadkach: Rafał Olbiński w obrazach i słowach, wyd. Muza, Warszawa 2014, ISBN 978-83-7758-872-7
  • Rafał Olbiński, album Pasja plakatów, wyd. Bosz, Olszanica 2016, ISBN 978-83-7576-276-1

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Ordery i odznaczenia

W 2012, za wybitne zasługi dla polskiej i światowej kultury, za osiągnięcia w pracy twórczej i artystycznej, został przez prezydenta Bronisława Komorowskiego odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[1][7]. W 1996 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej[8]. W 2005 otrzymał Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[9]

Nagrody i wyróżnienia
  • 1976 – I nagroda w konkursie Międzynarodowego Instytutu Praw Człowieka w Strasburgu
  • 1994 – „Prix Savignac” za najbardziej niezapomniany plakat roku
  • 1995 – I nagroda w konkursie „New York City Capital of the World”
  • złoty i srebrny medal Art Directors Club of New York
  • złoty i srebrny medal Society of Illustrators w Nowym Jorku

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 24 kwietnia 2012 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2012 r. poz. 773).
  2. ↑ Modlę się o nieśmiertelność. Rozmowa z Rafałem Olbińskim, światowej sławy malarzem. „Wittchen”, 2007. 
  3. ↑ W dokumentach urzędowych jako rok urodzenia Rafała Olbińskiego wpisano 1945 (por. Rafał Olbiński: Biografia Artysty. um.kielce.pl. [dostęp 2018-11-20].).
  4. ↑ a b c d e Krystyna Mazurówna: Ach, ci faceci!. Warszawa: Latarnik, 2016, s. 203. ISBN 978-832-681-167-8.
  5. ↑ Waldemar Piasecki. Siła ciągu. „Przekrój”. 2/2638, s. 18–20, 14 stycznia 1996. ISSN 0033-2488. [dostęp 2012-10-06]. 
  6. ↑ Krystyna Mazurówna: Ach, ci faceci!. Warszawa: Latarnik, 2016, s. 206. ISBN 978-832-681-167-8.
  7. ↑ Odznaczenia z okazji Święta 3 Maja. prezydent.pl, 3 maja 2012. [dostęp 2012-10-06].
  8. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 6 września 1996 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 1997 r. nr 6, poz. 47).
  9. ↑ Chwała Artystom. Złoty medal „Gloria Artis” dla Rafała Olbińskiego. kielce.gov.pl, 4 października 2005. [dostęp 2012-10-06].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Rafał_Olbiński&oldid=71757348”