French
DeutschRadomir Vešović – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
| generał | |
| Data i miejsce urodzenia | 6 kwietnia 1871 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 27 września 1938 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1890–1919 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
Radomir Vešović, cyr. Радомир Вешовић (ur. 6 kwietnia 1871 we wsi Lijeva Rijeka, zm. 27 września 1938 w Slavonskim Šamacu[1]) – czarnogórski generał w okresie wojen bałkańskich i I wojny światowej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem Luki Vešovicia[2]. Uczył się początkowo w Cetynii, a w 1890 ukończył szkołę wojskową w Modenie[2]. W 1911 w stopniu brygadiera objął dowództwo na Brygadą Vasojević. W czasie I wojny bałkańskiej dowodził jednostkami czarnogórskimi, które opanowały Plav, Gusinje i Dečani, za co Vešović otrzymał awans na stopień generalski. Brał udział w oblężeniu Szkodry, gdzie został dwukrotnie ranny. Pod koniec 1913 objął stanowisko komendanta wojskowego Metohii[1].
Po wybuchu I wojny światowej, jako dowódca Pułku Staroserbskiego stacjonował na granicy z Albanią[2]. Sprzeciwił się rozkazowi królowi Mikołajowi I i na czele podległych mu oddziałów 27 czerwca 1915 opanował Szkodrę[1]. Po klęsce Czarnogóry i w czasie jej okupacji przez Austro-Węgry, Vešović przygotowywał powstanie, które miało wybuchnąć wiosną 1916. Po odkryciu planów powstania 14 czerwca 1916 Vešović został aresztowany wraz z dwoma braćmi. W samochodzie, w którym ich przewożono zastrzelił oficera austro-węgierskiego i uciekł wraz z braćmi, dołączając do jednego z oddziałów partyzanckich[1]. Po rewolucji w Rosji zdecydował się podjąć współpracę z Austro-Węgrami – za gwarancje bezpieczeństwa miał namawiać partyzantów czarnogórskich, aby zaprzestali ataków na wojska okupacyjne[1]. Kiedy jego misja zakończyła się niepowodzeniem został internowany w Grazu.
Po zakończeniu I wojny światowej Vešović został przyjęty do armii Królestwa SHS w randze generała dywizji[1]. Jako zadeklarowany zwolennik dynastii Petroviciów odmówił uznania władcy z dynastii Karađorđeviciów. W 1919 został aresztowany i postawiony przed sądem w 1921 pod zarzutem przygotowania zbrojnego powstania. Mimo uznania jego winy przez sąd został zwolniony w wyniku amnestii[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Milutin Folić: Neobični đeneral, Radomir L. Vešović (1871-1938). Belgrad: Eparhijska radionica, 2008.