Raúl Jiménez – Wikipedia, wolna encyklopedia

Raúl Jiménez
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Raúl Alonso Jiménez Rodríguez

Data i miejsce urodzenia

5 maja 1991
Tepeji

Wzrost

187 cm

Pozycja

napastnik

Informacje klubowe
Klub

Fulham

Numer w klubie

7

Kariera juniorska
Lata Klub
1996–1997 Cruz Azul
1998–2011 América
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2011–2014 América 96 (36)
2014–2015 Atlético Madryt 21 (1)
2015–2019 Benfica 80 (18)
2018–2019 Wolverhampton Wanderers (wyp.) 38 (13)
2019–2023 Wolverhampton Wanderers 97 (27)
2023– Fulham 10 (0)
W sumie: 342 (95)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2012  Meksyk U-23 13 (1)
2013–  Meksyk 106 (33)
W sumie: 119 (34)
  1. Aktualne na: 11 listopada 2023. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. Aktualne na: 11 listopada 2023.
Dorobek medalowy
Złoty Puchar CONCACAF
złoto Stany Zjednoczone/Kostaryka/Jamajka 2019
Igrzyska olimpijskie
złoto Londyn 2012

Raúl Alonso Jiménez Rodríguez (ur. 5 maja 1991 w Tepeji) – meksykański piłkarz występujący na pozycji napastnika, reprezentant Meksyku, od 2023 roku zawodnik angielskiego Fulham.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Jiménez pochodzi z miasta Tepeji i jako pięciolatek zaczął uczęszczać na treningi do szkółki młodzieżowej klubu Cruz Azul, położonej w leżącym nieopodal mieście Jasso. W 1997 wraz z rodziną przeprowadził się do stołecznego miasta Meksyk, gdzie ze względu na lepszy dojazd zapisał się do akademii juniorskiej tamtejszego zespołu Club América, w której spędził kolejne kilkanaście sezonów. Do pierwszej drużyny Amériki został włączony w wielu dwudziestu lat przez szkoleniowca Alfredo Tenę i w meksykańskiej Primera División zadebiutował 9 października 2011 w zremisowanym 1:1 meczu z Morelią. Premierowego gola w najwyższej klasie rozgrywkowej strzelił natomiast 30 października tego samego roku w przegranej 2:3 konfrontacji z Pueblą. Pewne miejsce w wyjściowej jedenastce wywalczył sobie dopiero jesienią 2012, już po przyjściu do klubu trenera Miguela Herrery. W wiosennym sezonie Clausura 2013 zdobył z Américą tytuł mistrza Meksyku, będąc wówczas kluczowym zawodnikiem swojej drużyny i tworząc słynny duet atakujących z Christianem Benítezem. Pół roku później, podczas jesiennych rozgrywek Apertura 2013, zanotował natomiast wicemistrzostwo kraju.

29 listopada 2020 podczas meczu z Arsenalem zderzył się z Davidem Luizem i stracił przytomność. podano mu tlen i zabrano go z murawy na noszach[1]

Sezon Klub Kraj Rozgrywki Mecze Bramki
2011/2012 Club América Meksyk  Liga MX 18 2
2012/2013 39 14
2013/2014 35 16
2014/2015 4 4
Atlético Madryt Hiszpania  Primera División 21 1
2015/2016 SL Benfica Portugalia  Primeira Liga 28 5
2016/2017 19 7
2017/2018 33 6
2018/2019 Wolverhampton Wanderers Anglia  Premier League 38 13
2019/2020 29 13
2020/2021 10 4
  • Stan na 30 listopada 2020

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W 2012 Jiménez został powołany do reprezentacją Meksyku U-23, prowadzonej przez trenera Luisa Fernando Tenę, na młodzieżowy Turniej w Tulonie. Tam był podstawowym zawodnikiem swojej drużyny i rozegrał w niej wszystkie pięć meczów, zdobywając gola w półfinałowym meczu z Holandią (4:2). Kilka tygodni później znalazł się w ogłoszonym przez Tenę składzie na Igrzyska Olimpijskie w Londynie, gdzie również wystąpił w pięciu spotkaniach, jednak nie mogąc wygrać rywalizacji o miejsce w składzie z Oribe Peraltą w każdym z nich wchodził z ławki rezerwowych, ani razu nie wpisał się również na listę strzelców. Meksykańscy piłkarze zdobyli ostatecznie jedyny złoty medal dla swojego kraju na tej olimpiadzie, po pokonaniu w finale Brazylii (2:1).

W seniorskiej reprezentacji Meksyku Jiménez zadebiutował za kadencji selekcjonera José Manuela de la Torre, 30 stycznia 2013 w zremisowanym 1:1 meczu towarzyskim z Danią. W tym samym roku znalazł się w składzie na Puchar Konfederacji, podczas którego wystąpił we wszystkich trzech spotkaniach, a jego drużyna odpadła ostatecznie z rozgrywek już w fazie grupowej. Kilka tygodni później został powołany na Złoty Puchar CONCACAF, gdzie z kolei pełnił rolę kluczowego gracza zespołu, rozegrał wszystkie pięć meczów od pierwszej do ostatniej minuty, a 11 lipca 2013 w wygranej 2:0 konfrontacji fazy grupowej z Kanadą zdobył swojego premierowego gola w kadrze. Później wpisał się jeszcze na listę strzelców w ćwierćfinale z Trynidadem i Tobago (1:0), zaś Meksykanie, mający w składzie wyłącznie graczy występujących na co dzień na krajowych boiskach, zakończyli swój udział w Złotym Pucharze na półfinale. W późniejszym czasie występował także w eliminacjach do Mistrzostw Świata 2014, gdzie w przedostatnim meczu kwalifikacji z Panamą (2:1) w 85. minucie meczu strzelił zwycięską bramkę po uderzeniu błyskotliwą przewrotką. Gol ten odbił się szerokim echem w piłkarskim świecie ze względu nie tylko na jego urodę, ale też na jego wagę (w praktyce dał kadrze awans na mundial)[2].

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Club América[edytuj | edytuj kod]

Atlético Madryt[edytuj | edytuj kod]

SL Benfica[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacyjne[edytuj | edytuj kod]

Indywidualne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]