Purpurowe Serce – Wikipedia, wolna encyklopedia

Purpurowe Serce
Purple Heart
Awers
Awers
Baretka
Baretka
Ustanowiono

1782 (1932)

Powyżej

Brązowa Gwiazda

Poniżej

Medal Chwalebnej Służby

Pilot US Air Force dekorowany Purpurowym Sercem podczas wojny koreańskiej
Purpurowe Serce z gwiazdą powtórnego nadania

Purpurowe Serce[1], Medal Serca Purpurowego[2] (ang. Purple Heart) − amerykańskie odznaczenie wojskowe dla rannych.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Zostało po raz pierwszy ustanowione przez Jerzego Waszyngtona w 1782 roku, autoryzowane[3] 3 lutego 1932 roku[4], odnowione w 1985 roku przez Ronalda Reagana[3], obecnie funkcjonuje jako szesnaste w hierarchii amerykańskich odznaczeń wojskowych, za Brązową Gwiazdą, a przed Medalem Chwalebnej Służby[5].

Kryteria

[edytuj | edytuj kod]

Jest przyznawane w imieniu prezydenta Stanów Zjednoczonych tym, którzy zostali ranni albo zabici w czasie służby wojskowej w Armii Stanów Zjednoczonych lub walcząc u jej boku po 5 kwietnia 1917 r. Może być nadane wielokrotnie – kolejne nadanie jest oznaczane poprzez nałożenie na wstążkę (oraz baretkę) brązowej odznaki w formie pęku liści dębowych w Siłach Lądowych i Powietrznych, lub złotej pięcioramiennej gwiazdki w Marynarce Wojennej, Piechocie Morskiej i Straży Wybrzeża. Pięć odznak brązowych lub gwiazdek złotych jest zastępowanych odznaką albo gwiazdką srebrną.

Jest to jedyne amerykańskie odznaczenie, do którego otrzymania nie potrzeba niczyjej rekomendacji, a które otrzymuje się automatycznie po tym, kiedy żołnierz amerykański zostanie ranny lub zabity, spełniając przy tym którykolwiek z następujących warunków (wymienionych szczegółowo w specjalnym dokumencie oznaczonym symbolem AR 600-8-22), tj. m.in.:

  • w dowolnej akcji przeciw wrogom USA,
  • w dowolnej akcji sił zbrojnych skierowanych przeciwko krajowi wspieranemu przez armię amerykańską,
  • w wyniku ataku terrorystycznego skierowanego przeciw USA lub krajom sprzymierzonym z USA,
  • w wyniku działań związanych z ustanawianiem przez USA lub ich sprzymierzeńców pokoju w innych krajach,
  • w wyniku obrażeń odniesionych w niewoli.

Odznaczenie zostaje nadane także żołnierzom postrzelonym przez żołnierza własnej armii, jeżeli:

  • stało się to podczas walki (np. przez niedokładne celowanie),
  • zostanie się zranionym lub zabitym z rąk żołnierza, który strzelał do kolegi umyślnie.

Przypadki bratobójczego ostrzału nie są brane pod uwagę, jeżeli:

  • stało się to przez przypadkowe naciśnięcie spustu,
  • stało się to podczas czyszczenia broni,
  • jeżeli postrzelony żołnierz sprowokował strzelca (np. przez wyzwiska, zakładanie munduru wroga),
  • jeżeli strzelec działał w obronie własnej.

Nie brane pod uwagę są też osoby, które zraniły się same (zarówno umyślnie jak i przypadkowo), lub popełniły samobójstwo. Odznaczenie nadawane jest wyłącznie za rany fizyczne, nie obejmuje uszczerbków na zdrowiu psychicznym spowodowanych uczestnictwem w działaniach wojennych[6].

Niektóre z wymienionych w dokumencie warunków przyjęto za obowiązujące dopiero po ataku na Pearl Harbor 7 grudnia 1941 r., a niektóre dopiero po 28 marca 1973 r., co wiązało się ze wzrostem zaangażowania wojskowego w Wietnamie.

Odznaczeni

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Odznaczeni Purpurowym Sercem.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Łukasz Gaszewski. Odznaczenia wojskowe członków Sojuszu Północnoatlantyckiego (3): USA. „Wojsko i Wychowanie. Pismo żołnierzy zawodowych WP”. Nr 1/2000. s. 86. ISSN 0867-1400. 
  2. Grażyna Broda, Czesław Proszek: Ordery i odznaczenia. Wrocław: Muzeum Sztuki Medalierskiej, 1978, s. 27.
  3. a b William Fowler: Military insignia. New Jersey: 1993, s. 64.
  4. John E. Strandberg, Roger James Bender: The Call of Duty. Military Awards and Decorations of the United States of America, San Jose 1994.
  5. Army Regulation 670–1. Wear and Appearance of Army Uniforms and Insignia. Waszyngton: Headquarters Department of the Army, 2005, s. 267.
  6. Jak to na/po wojence ladnie [online], blogmedia24.pl [dostęp 2017-11-25].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]