Puchar Stanleya – Wikipedia, wolna encyklopedia

Puchar Stanleya

Puchar Stanleya (ang. Stanley Cup [ˈstænli kʌp][1], fr. Coupe Stanley) – puchar będący przechodnim trofeum w National Hockey League, amerykańsko-kanadyjskiej lidze hokejowej. Ufundowany w 1892 przez lorda Stanleya i przyznany po raz pierwszy w 1893.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Zdobywca pucharu nie otrzymuje go na stałe. Oryginał jest przechowywany w Sali Sławy Hokeja w Toronto. Nazwa zwycięskiego klubu i nazwiska zawodników są wygrawerowane na duplikacie, który również znajduje się w Sali Sławy, ale jest z niej usuwany podczas finałowych rozgrywek Pucharu.

Puchar waży 14,5 kg i ma 89,5 cm wysokości. Pierwsze rozgrywki o Puchar Stanleya odbyły się w 1893[2]

Najczęściej zdobywała go drużyna Canadiens de Montréal.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. John C. Wells: Longman Pronunciation Dictionary. 2008. ISBN 978-1-4058-8118-0.
  2. Frederick Stanley, 16 hrabia Derby w Dictionary of Canadian Biography (ang.) [dostęp 2011-01-13]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Zdobywcy Pucharu Stanleya.