Przewodnictwo jonowe – Wikipedia, wolna encyklopedia

Przewodnictwo jonowe – przewodnictwo elektryczne, w którym nośnikami prądu elektrycznego są jony. Mogą one mieć ładunek dodatni (przewodnictwo kationowe) lub ujemny (przewodnictwo anionowe).

Przewodnictwo jonowe występuje w:

Przewodnictwo jonowe w kryształach jonowych[edytuj | edytuj kod]

W kryształach jonowych przyczyną występowania swobodnych jonów są lokalne defekty sieci krystalicznej. Występują dwa typy takich niedoskonałości: defekty temperaturowe, powstałe wskutek fluktuacji ruchu cieplnego, oraz defekty sieci krystalicznej, wywołane obecnością domieszek. Zniekształcenia obu typów są przyczyną samoistnego jonowego przewodnictwa elektrycznego.

Luki i jony międzywęzłowe w kryształach jonowych są centrami naładowanymi. Poruszając się w krysztale, przenoszą ze sobą ładunek elektryczny. Gdy do kryształu przyłożymy zewnętrzne pole elektryczne, luki po jonach dodatnich dyfundują w kierunku elektrody ujemnej. Ten dryfowy ruch luk na tle chaotycznego ruchu cieplnego jest efektem bardzo małym – jest on odpowiedzialny za tę część przewodnictwa kryształu, która jest związana z dyfuzją luk.

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Przewodnictwo_jonowe&oldid=57758078”