Przegląd Komunikacyjny – Wikipedia, wolna encyklopedia

Przegląd Komunikacyjny
Częstotliwość

miesięcznik

Państwo

 Polska

Wydawca

SITK

Pierwszy numer

1945

Średni nakład

do 800 egz.

ISSN

0033-2232

Strona internetowa

Przegląd Komunikacyjnymiesięcznik naukowo-techniczny, adresowany do przedstawicieli branży transportowej i studentów kierunków transportowych.

Na łamach czasopisma poruszane są zagadnienia techniczne, ekonomiczne i prawne związane z szeroko rozumianym transportem oraz infrastrukturą transportu. Publikowane są również materiały związane z geografią, historią i socjologią transportu[1].

W latach 1945-1951 Przegląd Komunikacyjny ukazywał się jako periodyk Ministerstwa Komunikacji. W latach 1951-1962 czasopismo nie ukazywało się. Od roku 1962 Przegląd wydawały Wydawnictwa Komunikacji i Łączności[2].

Po roku 1990 wydawcą Przeglądu Komunikacyjnego zostało Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Komunikacji Rzeczpospolitej Polskiej.

Przegląd Komunikacyjny ma status czasopisma naukowego[3]. Nadsyłane do redakcji artykuły podlegają recenzji, co – po opublikowaniu – pozwala zaliczyć je do dorobku naukowego autorów. W 2013 roku Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego wynagradzało publikację pracy naukowej na łamach Przeglądu Komunikacyjnego 4 punktami[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Komunikacji RP, Przegląd Komunikacyjny, dostęp: 2013-12-31.
  2. Igor Gisterek, Maciej Kruszyna: Pierwsze lata Przeglądu Komunikacyjnego, Przegląd Komunikacyjny 1-2/2011 str.22.
  3. BazTech – baza danych o zawartości polskich czasopism technicznych, Przegląd Komunikacyjny, dostęp: 2013-12-31.