Primož Roglič – Wikipedia, wolna encyklopedia

Primož Roglič
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 października 1989
Trbovlje

Obywatelstwo

Słowenia

Informacje klubowe
Klub

Bora-Hansgrohe

Kariera seniorska
Lata Drużyna
2013–2015 Adria Mobil
2016–2023 Team Jumbo
od 2024 Bora-Hansgrohe
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Słowenia
Igrzyska olimpijskie
złoto Tokio 2020 kolarstwo
(jazda indywidualna na czas)
Primož Roglič
Data i miejsce urodzenia

29 października 1989
Trbovlje

Klub

SK Zagorje

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Słowenia
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Planica 2007 drużynowo
srebro Kranj 2006 drużynowo
Strona internetowa

Primož Roglič (ur. 29 października 1989 w Trbovljach) – słoweński kolarz szosowy, mistrz olimpijski w jeździe indywidualnej na czas (2020), trzykrotny zwycięzca Vuelta a España (2019, 2020 i 2021), zwycięzca Giro d’Italia w 2023. Do 2012 uprawiał skoki narciarskie. Drużynowy mistrz świata juniorów w skokach narciarskich z 2007.

Kariera w kolarstwie szosowym[edytuj | edytuj kod]

10 marca 2013 zadebiutował jako profesjonalista w wyścigu Trofej Porec rozgrywanym w Chorwacji. Zajął w nim 106. miejsce. W tym samym roku zajął 10. miejsce w mistrzostwach Słowenii ze startu wspólnego. Sezon 2014 okazał się bardziej udany dla Primoža Rogliča. W maju wygrał drugi etap wyścigu Tour d’Azerbaïdjan. W czerwcu zajął 4. miejsce w mistrzostwach Słowenii ze startu wspólnego. W lipcu wygrał klasyfikację górską w rumuńskim Sibiu Cycling Tour. W sierpniu wygrał siódmą edycję wyścigu Croatia-Slovenia. W 2015 wygrał wyścigi dookoła Słowenii i Azerbejdżanu. Do tegoż roku jeździł w kontynentalnej grupie Adria Mobil, w 2016 przechodząc do worldtourowej drużyny Jumbo. W 2024 przeszedł do innej grupy najwyższej dywizji, Bora-Hansgrohe.

Primož Roglič ma na koncie wygrane etapy w trzech wielkich tourach – w 2016 i 2023 zwyciężył na etapie jazdy indywidualnej na czas w Giro d’Italia, a w 2017, 2018 i 2020 wygrywał po jednym górskim etapie Tour de France. W 2018 zajął 4. miejsce w TdF, a w 2019 po raz pierwszy stanął na podium wielkiego touru, zajmując 3. miejsce w Giro d’Italia. W 2019 wygrał 10. etap (jazdę indywidualną na czas) wyścigu Vuelta a España, obejmując tym samym prowadzenie w klasyfikacji generalnej wyścigu, które utrzymał do jego zakończenia, zostając pierwszym słoweńskim zwycięzcą wielkiego touru. W 2020 po 9. etapie został liderem Tour de France, jednak po decydującym, 20. etapie, spadł na 2. miejsce (wyścig wygrał inny Słoweniec, Tadej Pogačar). W tym samym roku ponownie wygrał Vuelta a España (zwyciężając też na czterech etapach). Także rok później zwyciężył w tym wyścigu, również wygrywając cztery etapy. W 2022 ponownie wygrał etap VaE, jednak nie ukończył wyścigu. W 2023 wygrał Giro d’Italia i zajął 3. miejsce w VaE (w której wygrał dwa etapy).

Ponadto w 2017 wygrał wyścig Volta ao Algarve, w 2018 i 2019 Tour de Romandie, w 2018 i 2021 Vuelta al País Vasco, w 2019 UAE Tour oraz Tre Valli Varesine, w 2019 i 2021 Giro dell’Emilia, w 2019 i 2023 Tirreno-Adriático, w 2020 Liège-Bastogne-Liège, w 2021 Mediolan-Turyn, ponadto w 2022 Paryż-Nicea i Critérium du Dauphiné oraz w 2023 Vuelta a Burgos. W 2016 został mistrzem Słowenii w jeździe indywidualnej na czas, a w 2020 w wyścigu ze startu wspólnego.

28 lipca 2021 został mistrzem olimpijskim w jeździe indywidualnej na czas na igrzyskach w Tokio, wyprzedzając kolejnych zawodników o ponad minutę[1].

Najważniejsze zwycięstwa i sukcesy[edytuj | edytuj kod]

2014
2015
2016
2017
2018
2019
2020
2021
2022
2023
  • 1. miejsce w Tirreno-Adriático
    • 1. miejsce w klasyfikacji punktowej
    • 1. miejsce w klasyfikacji górskiej
    • 1. miejsce na 4., 5. i 6. etapie
  • 1. miejsce w Volta Ciclista a Catalunya
    • 1. miejsce w klasyfikacji punktowej
    • 1. miejsce na 1. i 5. etapie
  • 1. miejsce w Giro d’Italia
    • 1. miejsce na 20. etapie (jazda ind. na czas)
  • 1. miejsce w Vuelta a Burgos
    • 1. miejsce w klasyfikacji punktowej
    • 1. miejsce na 3. i 5. etapie
  • 3. miejsce w Vuelta a España
    • 1. miejsce na 8. i 17. etapie

Starty w Wielkich Tourach[edytuj | edytuj kod]

Grand Tour 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023
Pink jersey Giro d’Italia 58. – – 3. – – – 1.
Yellow jersey Tour de France – 38. 4. – 2. DNF DNF –
Red jersey Vuelta a España – – – 1. 1. 1. DNF 3.

Kariera w skokach narciarskich[edytuj | edytuj kod]

W Pucharze Kontynentalnym debiutował pod koniec sezonu 2004/2005 w norweskim Vikersund, gdzie był jedenasty. W zawodach tego cyklu dwukrotnie zwyciężał oraz pięciokrotnie zajmował miejsce wśród trzech najlepszych. W październiku 2006 zdobył indywidualny tytuł młodzieżowego mistrza Słowenii. W 2006 zdobył srebrny, a w 2007 złoty medal mistrzostw świata juniorów w drużynie.

10 lutego 2007 Primož Roglič ustanowił rekord skoczni Snowflake w Westby, oddając skok na 125,5 metra. Rekord ten rok później pobił Norweg Fredrik Bjerkeengen[2].

W 2007 został zgłoszony do kwalifikacji do konkursów Pucharu Świata na mamuciej skoczni w Planicy, jednak z powodu upadku w pierwszym treningu nie wystartował w nich[3]. W efekcie upadku doznał złamania kości nosowej, wstrząśnienia mózgu oraz licznych potłuczeń[4].

Ostatnimi zawodami na międzynarodowej arenie, w których wziął udział, był konkurs FIS Cup w Szczyrku rozegrany 16 stycznia 2011. Latem 2012 postanowił zakończyć karierę skoczka narciarskiego.

Rekord życiowy Słoweńca w długości skoku wynosi 146,5 metra[5].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Letnie Grand Prix[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w poszczególnych konkursach LGP[edytuj | edytuj kod]

Opracowano na podstawie bazy wyników Adama Kwiecińskiego[6].

2006
Hinterzarten Predazzo Einsiedeln Courchevel Zakopane Kranj Hakuba Hakuba Klingenthal Oberhof punkty
- - - - - 31 21 25 - - 16
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Puchar Kontynentalny[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Zwycięstwa w konkursach PK[edytuj | edytuj kod]
  1. Słowenia Planica – 7 stycznia 2006
  2. Stany Zjednoczone Westby – 10 lutego 2007
Miejsca na podium konkursów PK[edytuj | edytuj kod]
  1. Słowenia Planica – 7 stycznia 2006 (1. miejsce)
  2. Słowenia Planica – 8 stycznia 2006 (3. miejsce)
  3. Norwegia Vikersund – 4 marca 2006 (3. miejsce)
  4. Stany Zjednoczone Westby – 10 lutego 2007 (1. miejsce)
  5. Stany Zjednoczone Westby – 11 lutego 2007 (2. miejsce)
Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego[edytuj | edytuj kod]

Opracowano na podstawie bazy wyników Adama Kwiecińskiego[6].

Sezon 2004/2005
Rovaniemi Rovaniemi Lahti Lahti Harrachov Harrachov Sankt Moritz Engelberg Engelberg Seefeld Planica Planica Sapporo Sapporo Sapporo Bischofshofen Bischofshofen Lauscha Lauscha Braunlage Braunlage Brotterode Brotterode Westby Westby Iron Mountain Iron Mountain Vikersund Vikersund Zakopane punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 11 dq - 24
Sezon 2005/2006
Rovaniemi Rovaniemi Harrachov Sankt Moritz Engelberg Engelberg Planica Planica Sapporo Sapporo Sapporo Titisee-Neustadt Titisee-Neustadt Braunlage Braunlage Villach Villach Zakopane Zakopane Iron Mountain Iron Mountain Brotterode Vikersund Vikersund Bischofshofen Bischofshofen punkty
dq 48 - - - - 1 3 - - - - - - - - - 27 45 18 8 - 3 10 13 7 351
Sezon 2006/2007
Rovaniemi Rovaniemi Rovaniemi Rovaniemi Engelberg Engelberg Planica Planica Sapporo Sapporo Sapporo Pragelato Pragelato Westby Westby Iron Mountain Iron Mountain Oberhof Oberhof Trondheim Trondheim Vikersund Vikersund Zakopane punkty
69 34 15 15 35 10 6 17 - - - 6 22 1 2 15 8 33 30 5 22 - - - 444
Sezon 2007/2008
Pragelato Pragelato Rovaniemi Rovaniemi Rovaniemi Garmisch-Partenkirchen Garmisch-Partenkirchen Engelberg Engelberg Kranj Kranj Sapporo Sapporo Sapporo Brotterode Zakopane Zakopane Hinterzarten Hinterzarten Iron Mountain Ramsau Ramsau Whistler Whistler Trondheim Trondheim Vikersund Vikersund punkty
30 31 41 53 39 - - 26 13 45 46 - - - - - - 24 45 - - - - - - - - - 33
Sezon 2008/2009
Rovaniemi Rovaniemi Vikersund Vikersund Liberec Liberec Engelberg Engelberg Braunlage Braunlage Sapporo Sapporo Sapporo Bischofshofen Bischofshofen Kranj Kranj Titisee-Neustadt Titisee-Neustadt Zakopane Zakopane Iron Mountain Iron Mountain Brotterode Brotterode Wisła Wisła Trondheim Trondheim Pragelato Pragelato Ruka Ruka punkty
42 46 52 48 - - - - - - - - - 59 55 - - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2009/2010
Rovaniemi Rovaniemi Vikersund Vikersund Otepää Otepää Engelberg Engelberg Sapporo Sapporo Sapporo Titisee-Neustadt Bischofshofen Bischofshofen Iron Mountain Zakopane Zakopane Kranj Kranj Brotterode Brotterode Wisła Oslo Oslo Ruka Ruka punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - 53 - - - - - - - 0
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego[edytuj | edytuj kod]

Opracowano na podstawie bazy wyników Adama Kwiecińskiego[6].

2003
Velenje Velenje Calgary Calgary Park City Park City Garmisch-Partenkirchen Garmisch-Partenkirchen Trondheim Trondheim punkty
23 45 - - - - - - - - 8
2005
Velenje Velenje Kranj Einsiedeln Einsiedeln Oberstdorf Oberstdorf Lillehammer Lillehammer Park City Park City Lake Placid Lake Placid punkty
16 11 36 14 27 - - 36 34 - - - - 61
2006
Velenje Velenje Villach Villach Oberstdorf Oberstdorf Lillehammer Lillehammer punkty
17 37 - - - - - - 14
2007
Velenje Velenje Kranj Oberstdorf Oberstdorf Lillehammer Lillehammer Villach Villach punkty
- - - 27 58 31 46 - - 4
2008
Velenje Velenje Kranj Lillehammer Lillehammer Villach Villach Oberstdorf Oberstdorf Falun Falun punkty
17 32 38 - - 7 8 60 58 18 15 111
2009
Velenje Kranj Kranj Villach Villach Lillehammer Lillehammer Pjongczang Pjongczang Wisła Wisła punkty
27 35 - - - - - - - - - 4
2010
Kranj Kranj Velenje Garmisch-Partenkirchen Garmisch-Partenkirchen Courchevel Courchevel Lillehammer Lillehammer Oslo Oslo Ałmaty Ałmaty Wisła Wisła punkty
- - 34 - - - - - - - - - - 48 51 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

FIS Cup[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cup[edytuj | edytuj kod]

Opracowano na podstawie bazy wyników Adama Kwiecińskiego[6].

Sezon 2008/2009
Oberwiesenthal Oberwiesenthal Szczyrbskie Jezioro Szczyrbskie Jezioro Predazzo Predazzo Einsiedeln Einsiedeln Szczyrbskie Jezioro Harrachov Harrachov Yabuli Lauscha Eisenerz Eisenerz Notodden Notodden Ljubno Ljubno Zaō Zaō Sapporo punkty
- - - - - - - - - 14 10 - - - - - - - - - - - 44
Sezon 2009/2010
Villach Predazzo Predazzo Oberwiesenthal Oberwiesenthal Szczyrbskie Jezioro Szczyrbskie Jezioro Falun Falun Einsiedeln Einsiedeln Notodden Notodden Harrachov Harrachov Szczyrk Szczyrk Lauscha Lauscha Villach Kranj Kranj Zaō Zaō Courchevel Courchevel punkty
39 - - - - - - - - - - - - 14 23 - - - - - - - - - - - 26
Sezon 2010/2011
Villach Villach Szczyrbskie Jezioro Szczyrbskie Jezioro Örnsköldsvik Örnsköldsvik Falun Falun Einsiedeln Einsiedeln Notodden Notodden Szczyrbskie Jezioro Szczyrbskie Jezioro Szczyrk Szczyrk Kranj Kranj Ramsau Ramsau Ruhpolding Ruhpolding Zaō Zaō punkty
- - - - - - - - - - - - - - 36 17 - - - - - - - - 14
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Skład zespołu: Jurij Tepeš, Primož Roglič, Robert Hrgota i Jernej Košnjek
  2. ↑ Skład zespołu: Robert Hrgota, Primož Roglič, Jurij Tepeš i Mitja Mežnar
  3. ↑ Skład zespołu: Rok Mandl, Matic Kramaršič, Primož Roglič i Mitja Mežnar

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Tokio 2020. Roglič zdeklasował rywali w czasówce, faworyt bez medalu. onet.pl, 2021-07-28. [dostęp 2021-07-29].
  2. ↑ Westby. skisprungschanzen.com. [dostęp 2012-04-05]. (niem.).
  3. ↑ 30th World Cup Competition – Planica (SLO). fis-ski.com, 2007-03-23. [dostęp 2010-09-29]. (ang.).
  4. ↑ Sonia Kołaczkowska: Po upadkach Kosnjika i Roglica. skokinarciarskie.pl, 2007-04-17. [dostęp 2010-09-29].
  5. ↑ Personal Best. skisprungschanzen.com, 2011-11-22. s. 1. [dostęp 2012-04-05]. (ang.).
  6. ↑ a b c d Adam Kwieciński: ROGLIC Primoz. [dostęp 2020-07-27].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Mistrzowie olimpijscy w kolarstwie szosowym w jeździe indywidualnej na czas

Flaga olimpijska

Zwycięzcy Vuelta a España
Zwycięzcy Pucharu Świata, UCI ProTour i UCI World Tour
Puchar Świata
UCI ProTour
UCI World Tour
Kolarze grupy Team Jumbo-Visma (sezon 2023)
Sportowiec roku Słowenii
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Primož_Roglič&oldid=72487775”