French
DeutschPrawo budowlane (ustawa) – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Skrót nazwy | P.b. |
|---|---|
| Państwo | |
| Data wydania | 7 lipca 1994 |
| Miejsce publikacji | |
| Tekst jednolity | |
| Data wejścia w życie | 1 stycznia 1995 |
| Rodzaj aktu | |
| Przedmiot regulacji | prawo budowlane |
| Status | obowiązujący |
| Ostatnio zmieniony przez | |
| Wejście w życie ostatniej zmiany | 16 października 2023 |
| Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych | |
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane – najważniejsza polska ustawa z zakresu projektowania, budowy, nadzoru, utrzymania i rozbiórki obiektów budowlanych oraz zasad działania organów administracji publicznej w tym zakresie.
Zakres ustawy[edytuj | edytuj kod]
Ustawa reguluje także sprawy związane z:
- ochroną środowiska podczas działań związanych z wykonywaniem rozbiórek, wznoszenia nowych obiektów i ich utrzymania
- miejscem realizacji inwestycji i sposobem uzyskiwania pozwolenia na budowę oraz rozbiórkę, a także określeniem rodzajów robót budowlanych i budów niewymagających pozwolenia na budowę
- oddawania obiektów budowlanych do użytkowania
- prowadzeniem działalności zawodowej osób związanych z budownictwem (uprawnień do wykonywania samodzielnych funkcji w budownictwie, tzw. uprawnienia budowlane) i ich odpowiedzialnością karną i zawodową
- prawami i obowiązkami uczestników procesu budowlanego
- postępowaniem w wypadku katastrofy budowlanej.
Zawartość ustawy[edytuj | edytuj kod]
Ustawa prawo budowlane składa się z 11 rozdziałów:
- Rozdział 1: Przepisy ogólne
- Rozdział 2: Samodzielne funkcje techniczne w budownictwie
- Rozdział 3: Prawa i obowiązki uczestników procesu budowlanego
- Rozdział 4: Postępowanie poprzedzające rozpoczęcie robót budowlanych
- Rozdział 5: Budowa i oddawanie do użytku obiektów budowlanych
- Rozdział 6: Utrzymanie obiektów budowlanych
- Rozdział 7: Katastrofa budowlana
- Rozdział 8: Organy administracji architektoniczno-budowlanej i nadzoru budowlanego
- Rozdział 9: Przepisy karne
- Rozdział 10: Odpowiedzialność zawodowa w budownictwie
- Rozdział 11: Przepisy przejściowe i końcowe.
Ustawa była zmieniana wielokrotnie[1].
Poprzednie przepisy[edytuj | edytuj kod]
Wcześniejsze przepisy regulujące kwestie zawarte w Prawie budowlanym były w czasach II RP i na początku PRL-u w rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 16 lutego 1928 r. o prawie budowlanem i zabudowaniu osiedli[2], a następnie w ustawach Prawo budowlane z 31 stycznia 1961 r.[3] i z 24 października 1974 r.[4]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Główny Urząd Nadzoru Budowlanego, WINB, powiatowy inspektor nadzoru budowlanego
- Generalny Konserwator Zabytków
- Główny Geodeta Kraju
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wszystkie zmiany ustawy dostępne są w zestawieniu na oficjalnej stronie Sejmu.
- ↑ Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 16 lutego 1928 r. o prawie budowlanem i zabudowaniu osiedli (Dz.U. z 1928 r. nr 23, poz. 202)
- ↑ Ustawa z dnia 31 stycznia 1961 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 1961 r. nr 7, poz. 46)
- ↑ Ustawa z dnia 24 października 1974 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 1974 r. nr 38, poz. 229)
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz.U. z 2023 r. poz. 682)
- Akty wykonawcze do ustawy Prawo budowlane
- Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2022 r. poz. 1225) – jeden z najistotniejszych aktów wykonawczych Prawa budowlanego.