Prawo Archimedesa (film) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Prawo Archimedesa – polski film obyczajowy z 1977 roku w reż. Mariusza Waltera.

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Historia 43-letniego Jana Pluty, trenera pływania II kategorii i instruktora dziecięcej sekcji pływackiej, który pragnąc zdobyć I kategorię i udowodnić sobie, rodzinie i środowisku, że jest dobrym pływakiem i trenerem, zgłasza się do startu w 20-km. maratonie pływackim na Bałtyku. Jest to impreza ponad jego możliwości – w ubiegłych latach już dwukrotnie jej nie ukończył. Jednak siła woli tego prostego człowieka potrafi zdziałać cuda, wycieńczony dopływa do mety jako ostatni, późnym wieczorem po zakończeniu imprezy, słaniając się ze zmęczenia na nogach.

Obsada aktorska[edytuj | edytuj kod]

• Jan Gałązka – Jan Pluta
• Alicja Wyszyńska – żona Jana Pluty
• Wiesław Drzewicz – działacz sportowy
• Józef Kalita – działacz sportowy
• Gustaw Kron – prezes klubu, w którym pracował Jan Pluta
• Borys Marynowski – lekarz
• Stanisław Michalski – działacz sportowy, sekretarz na posiedzeniu
• Mieczysław Waśkowski – dziennikarz z telewizji
• Bohdan Tomaszewski – on sam

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Maciej Zalewski. Wieczna samotność długodystansowca. „Film”. Nr 29(1493), s. 16, 1977-07-17. Warszawa: RSW "Prasa-Książka- Ruch". ISSN 0137-463X. 

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Prawo Archimedesa w bazie filmpolski.pl
• Prawo Archimedesa w bazie Filmweb