French
DeutschPowrót birbanta – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Gatunek | |
|---|---|
| Data premiery | |
| Kraj produkcji | |
| Reżyseria | |
| Scenariusz | |
| Główne role | Kazimierz Junosza-Stępowski, Władysław Neubelt (?) |
| Zdjęcia | Kazimierz Prószyński |
| Produkcja |
Powrót birbanta albo: Zabawne przygody pana po świątecznych libacjach – polski film z 1902 roku. Jeden z pierwszych polskich filmów fabularnych. Składał się z jednego statycznego ujęcia, przedstawiającego przyjazd pijanego mężczyzny do domu. Film nie zachował się do dziś, a jego treść znamy współcześnie z relacji Bolesława W. Lewickiego, który widział film w roku 1938[1].
Fabuła[edytuj | edytuj kod]
Jasny dzień, dozorca zamiata ulicę przy kamienicy. Z prawej strony podjeżdża dorożka i staje przed bramą budynku. Na siedzeniu pasażera siedzi młody człowiek w cylindrze i fraku. Jest wyraźnie pijany i nie jest w stanie samodzielnie się podnieść. Dorożkarz i dozorca z trudem prowadzą tytułowego birbanta (pijanego) do bramy[1][2].
Obsada[edytuj | edytuj kod]
- Kazimierz Junosza-Stępowski – pasażer
- Władysław Neubelt (nazwisko aktora grającego dorożkarza jest niepewne) – dorożkarz[3]
Rekonstrukcja[edytuj | edytuj kod]
W 2018 roku film został odtworzony przez Narodowe Centrum Kultury Filmowej w Łodzi. Do pracy przy realizacji zostało zaproszone łódzkie studio Opus Film, producent takich filmów jak Ida i Zimna wojna. Wyprodukowaniem samej taśmy filmowej z niestandardową perforacją: sześcioma otworami pomiędzy klatkami filmu, zajął się Janusz Król, konstruując w tym celu specjalne urządzenie[4].
Film wyreżyserował Piotr Szczepański. W roli birbanta, w oryginale odtwarzanej przez początkującego wówczas aktora teatralnego Kazimierza Junoszę-Stępowskiego, wystąpił Jakub Gierszał. W rolę stróża wcielił się Marek Kasprzyk, aktor łódzkiego Teatru Nowego[4].
Film został zarejestrowany z użyciem biopleografu, zrekonstruowanego przez Narodowe Centrum Kultury Filmowej w Łodzi. Powstał także zapis obrazu na taśmie standardowej 35 mm, zrealizowany kamerą Zeiss Icon z ok. 1910 roku[4], oraz zapis cyfrowy[5].
Odtworzony obraz miał swoją premierę podczas Gali Otwarcia 44. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Tadeusz Lubelski, Historia kina polskiego, 1895–2014, wyd. 2, Kraków 2015, s. 31–32, ISBN 978-83-242-2707-5, OCLC 941070158.
- ↑ Stanisław Janicki, Polskie filmy fabularne 1902–1988, wyd. 1, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1990, s. 9, ISBN 978-83-221-0503-0, OCLC 24209334.
- ↑ Powrót birbanta w bazie Filmweb
- ↑ a b c Powrót birbanta | Narodowe Centrum Kultury Filmowej [online], www.nckf.pl [dostęp 2020-03-02].
- ↑ a b Powrót birbanta [online], Festiwal Polskich Filmów Fabularnych, 2018 [dostęp 2021-02-01] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-01].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Powrót birbanta w bazie filmpolski.pl
- Powrót birbanta w bazie IMDb (ang.)