Powódź (film 1947) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Powódź
Ilustracja
Karol Szczeciński podczas kręcenia Powodzi
Gatunek

film dokumentalny

Rok produkcji

1947

Kraj produkcji

Polska

Czas trwania

13 min

Reżyseria

Jerzy Bossak
Wacław Kaźmierczak

Zdjęcia

Karol Szczeciński
Władysław Forbert

Wytwórnia

Przedsiębiorstwo Państwowe Film Polski

Powódź – polski film dokumentalny z 1947 w reżyserii Jerzego Bossaka i Wacława Kaźmierczaka.

Film realizowany jako odcinek Polskiej Kroniki Filmowej dokumentuje powódź, która przeszła wiosną 1947 roku przez kraj zniszczony podczas II wojny światowej[1]. Na zlecenie Bossaka operatorzy filmowali zalane tereny w całej Polsce, w tym dwa warszawskie mosty pękające wskutek naporu kry. Zmontowany materiał pozbawiony był komentarza z offu, a ujęciom przedstawiającym powódź towarzyszyła muzyka klasyczna[1][2]. W 1947 roku Powódź otrzymała nagrodę dla najlepszego filmu dokumentalnego na Festiwalu Filmowym w Cannes[3]. Była to pierwsza powojenna nagroda dla polskiego filmu dokumentalnego[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Powódź w bazie filmpolski.pl
  2. Powódź [online], Stowarzyszenie Filmowców Polskich [dostęp 2020-03-11].
  3. Agata Łysakowska-Trzoss, Jerzy Bossak – magnat polskiego filmu [online], Histmag.org, 31 lipca 2014 [dostęp 2020-03-11].
  4. Jerzy Bossak [online], Narodowe Centrum Kultury Filmowej [dostęp 2020-03-11].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]