Pornokracja – Wikipedia, wolna encyklopedia

Félicien Rops, Pornokracja (1878)

Pornokracja (gr. porne ‘prostytutka’ i kratein ‘rządzić’), zwane także saeculum obscurumneologizm określający sposób sprawowania władzy, w którym duży wpływ na osobę rządzącego mają prostytutki. Historycznie określenie to dotyczy okresu w pierwszej połowie X wieku, który rozpoczął się od pontyfikatu papieża Sergiusza III (od 904), a skończył się wraz ze śmiercią papieża Jana XII (w 964), w którym silny wpływ na papiestwo miała rodzina Teofilaktów, a szczególnie Teodora i jej córka Marozja.

Według niepotwierdzonych informacji Marozja była konkubiną papieża Sergiusza III, a ich synem miał być późniejszy papież Jan XI (alternatywnie ojcem Jana XI był Alberyk I ze Spoleto)[1].

Teofilakt i jego żona Teodora zachowali silne wpływy za pontyfikatu kolejnych papieży: Anastazego III i Landa. W marcu lub kwietniu 914 Teofilakt doprowadził do wyboru Jana X. Ten jednak próbował uniezależnić się od wpływu rzymskich rodów i zawarł porozumienie z Hugonem z Arles, królem Italii od 926. Marozja wraz ze swoim mężem Gwidonem, markizem Toskanii, zbuntowała się przeciwko papieżowi i doprowadziła do jego uwięzienia w Zamku św. Anioła, gdzie prawdopodobnie na jej polecenie Jan X został uduszony.

Kolejnym papieżem został, jeszcze za życia uwięzionego Jana X, Leon VI. Według niektórych autorów Leon VI został uwięziony i otruty na polecenie Marozji[2].

Teodora i Marozja, jako przedstawicielki rodu sprawującego władzę polityczną w Rzymie, miały niewątpliwie wpływ na wybór papieży w tamtym okresie. Jednak trwają spory, czy wszystkie ze stawianych im oskarżeń mogą zostać udowodnione. Większość z nich to tylko domniemania, a informacje o pornokracji pochodzą z historii spisanej przez Liutpranda, biskupa Cremony. Liutprand brał udział w zgromadzeniu biskupów, którzy usunęli papieża Jana XII, był też politycznym nieprzyjacielem Rzymu. Jest opisywany przez katolicką encyklopedię jako „stronniczy i często niesprawiedliwy dla swoich przeciwników”.

Lista papieży okresu pornokracji[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. R. McBrien, Leksykon papieży, s. 113.
  2. Por. R. McBrien, Leksykon papieży, s. 112.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]