Porfiriusz (patriarcha Serbii) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	1999
Współkonsekrowani biskupi
Teodozjusz (Šibalić)	20 czerwca 2004
Maksym (Vasiljević)	18 lipca 2004
Gerazym (Popović)	25 lipca 2004
Antoni (Pantelić)	23 lipca 2006
Rościsław (Gont)	18 listopada 2012
Arseniusz (Glavčić)	31 sierpnia 2014
Hieronim (Močević)	28 września 2014
Nikodem (Kosović)	1 października 2017
Cherubin (Đermanović)	10 czerwca 2018
Stefan (Šarić)	17 czerwca 2018
Hezychiusz (Rogić)	23 czerwca 2018
Metody (Ostojić)	22 lipca 2018

Porfiriusz
	Prvoslav Perić
	Arcybiskup Peć, metropolita belgradzko-karłowicki i patriarcha serbski
Kraj działania	Serbia
Data i miejsce urodzenia	22 lipca 1961 ; Bečej
	Patriarcha Serbii
Okres sprawowania	od 2021
	Metropolita zagrzebski i lublański
Okres sprawowania	2014–2021
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Serbski Kościół Prawosławny
Śluby zakonne	1985
Diakonat	1986
Prezbiterat	8 listopada 1990
Nominacja biskupia	1 maja 1999
Chirotonia biskupia	1999
Wybór patriarchy	2021
	Multimedia w Wikimedia Commons

Porfiriusz (sr. Порфирије), imię świeckie Prvoslav Perić (cyr. Првослав Перић, ur. 22 lipca 1961 w Bečeju) – serbski biskup prawosławny, w 2021 r. wybrany na patriarchę serbskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Radivoje i Radojki Periciów. Ukończył gimnazjum im. Jovana Jovanovicia-Zmaja w Nowym Sadzie^[1]. W 1985 złożył wieczyste śluby mnisze przed swoim ojcem duchownym, hieromnichem Ireneuszem (Buloviciem) w monasterze Visoki Dečani. W 1986 ukończył studia teologiczne na uniwersytecie belgradzkim; w tym samym roku biskup Paweł (Stojčević) wyświęcił go na hierodiakona. Studia teologiczne podyplomowo kontynuował w Atenach, specjalizując się w badaniu Nowego Testamentu. Do Serbii wrócił w 1990 i zamieszkał w monasterze Świętych Archaniołów w Kovilju. W tym samym roku został hieromnichem^[1], a następnie ihumenem^[2].

W 1999 r. został nominowany i wyświęcony na biskupa pomocniczego eparchii backiej z tytułem biskupa jegarskiego. W 2004 obronił w Atenach pracę doktorską. W latach 2010–2011 nadzorował z ramienia Cerkwi współpracę Patriarchatu Serbskiego z armią serbską^[1].

W 2014 r. został metropolitą zagrzebskim i lublańskim^[3].

W 2021 r. Święty Sobór Biskupów Serbskiego Kościoła Prawosławnego wybrał go na patriarchę serbskiego^[1]. W pierwszej turze głosowania, w której biskupi wskazywali trzech kandydatów, został wybrany razem z biskupem banjaluckim Efremem oraz backim Ireneuszem. Ostatecznie o jego wyborze zdecydowało, zgodnie z procedurą przyjmowaną w Patriarchacie Serbskim, losowanie^[1]. Intronizacja odbyła się 19 lutego 2021 r. w soborze św. Michała Archanioła w Belgradzie^[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e (UŽIVO) ZAVRŠEN IZBOR SPC: Novi patrijarh je Porfirije (FOTO/VIDEO) [online], NOVOSTI [dostęp 2021-02-18] (serb.).
↑ Митрополит загребачко-љубљански Порфирије изабран за Патријарха српског [online], NOVOSTI [dostęp 2021-02-18] (serb.).
↑ Саопштење за јавност Светог Архијерејског Сабора [online], www.spc.rs [dostęp 2021-02-18] (serb.).
↑ Устоличен Његова Светост Архиепископ пећки, Митрополит београдско-карловачки и Патријарх српски г. Порфирије. spc.rs, 19 lutego 2021. [dostęp 2021-02-19]. (serb.).

[:0-1] (UŽIVO) ZAVRŠEN IZBOR SPC: Novi patrijarh je Porfirije (FOTO/VIDEO) [online], NOVOSTI [dostęp 2021-02-18] (serb.).

[:1-2] Митрополит загребачко-љубљански Порфирије изабран за Патријарха српског [online], NOVOSTI [dostęp 2021-02-18] (serb.).

[3] Саопштење за јавност Светог Архијерејског Сабора [online], www.spc.rs [dostęp 2021-02-18] (serb.).

[4] Устоличен Његова Светост Архиепископ пећки, Митрополит београдско-карловачки и Патријарх српски г. Порфирије. spc.rs, 19 lutego 2021. [dostęp 2021-02-19]. (serb.).

[1]

[2]

[3]

[4]

Metropolita Žičy	św. Sawa I (1219–1233)
Metropolici Peći	Arseniusz I (1233–1263) św. Sawa II (1263–1271) Daniel I (1271–1272) Joannicjusz I (1272–1276) wakat Eustacjusz I (1279–1286) Jakub I (1286–1292) Eustacjusz II (1292–1309) Sawa III (1309–1316) Nikodem (1316–1324) Daniel II (1324–1337)
Patriarchowie serbscy rezydujący w Peći	Joannicjusz II (1337–1354) Sawa IV (1354–1375) Efrem (1375–1380) Spirydon (1380–1389) Efrem (drugi raz) (1389–1390) Daniel III (1390–1396) Sawa V (1396–1407) Daniel IV (1407) Cyryl I (1407–1418) Nikon (1418–1435) Teofan (1435–1446) Nikodem II (1446–1453) Arseniusz II (1453–1459) wakat Jan I (1508) wakat Marek (1524) wakat Paweł I (1527–1535) wakat Makary (1557–1572) Antoni (1572–1575) Gerazym (1575–1585) Sawwacjusz (1585–1586) Hieroteusz (1586–1591) Filip (1591–1592) Jan II (1592–1613) Paisjusz I (1613–1647) Gabriel I (1648–1655) Maksym I (1655–1672) Arseniusz III (1672–1691) Kalinik I (1691–1710) Atanazy I (1711–1712) Mojżesz (1712–1725) Arseniusz IX (1725–1737) Joannicjusz III (1739–1746) Atanazy II (1746–1752) Gabriel II (1752) Gabriel III (1752–1758) Wincenty I (1758) Paisjusz II (1758) Gabriel IV (1758–1759) Cyryl II (1759–1763) Bazyli (1763–1765) Kalinik II (1765–1766)
Metropolici, a następnie Patriarchowie karłowiccy	Arseniusz III (1691–1706) Arseniusz IV (1737–1748) Izajasz (1748–1749) Paweł (1749–1768) Jan (1768–1773) Wincenty (1774–1780) Mojżesz (1780–1790) Stefan (1790–1836) Stefan (1836–1841) Józef - jako metropolita (1842–1848) Józef - jako patriarcha (1848–1861) Samuel (1861–1870) Prokop (1874–1879) German (1879–1888) Jerzy II (1888–1907) Lucjan (1908–1913)
Patriarchowie Serbii	Dymitr (1920–1930) Barnaba (1930–1937) Gabriel V (1938–1950) Wincenty II (1950–1958) German (1958–1990) Paweł (1990–2009) Ireneusz (2010-2020) Porfiriusz (od 2021)