Polska na halowych mistrzostwach Europy w lekkoatletyce – Wikipedia, wolna encyklopedia

Polska na halowych mistrzostwach Europy w lekkoatletyce
Flaga Polski
Flaga Polski
Flaga Polski
Kod EA POL
Federacja Polski Związek Lekkiej Atletyki
Strona www www.pzla.pl
Klasyfikacja wszech czasów
Medale
Pozycja: 5. 		Złoto
68 		Srebro
65 		Brąz
82 		Razem
215
Irena Szewińska była pierwszą Polką, która zdobyła złoto halowego czempionatu
Tomasz Majewski podczas zwycięskich dla siebie halowych mistrzostw Europy w Turynie (2009)
Lidia Chojecka ma na koncie sześć medali halowych mistrzostw Europy

Polska na halowych mistrzostwach Europy w lekkoatletyce – reprezentacja Polski uczestniczy w halowym lekkoatletycznym czempionacie Starego Kontynentu od jego drugiej edycji, która odbyła się w Pradze w 1967 roku[1][2] – w stolicy Czechosłowacji wystąpili jednak tylko mężczyźni.

Pierwsze medale na halowych mistrzostwach Europy Polacy wywalczyli już w pierwszym starcie – wicemistrzostwo zdobyła sztafeta 4 x 2 okrążenia w składzie Edward Romanowski, Jan Balachowski, Edmund Borowski i Tadeusz Jaworski, a brązowe krążki przypadły kulomiotowi Władysławowi Komarowi oraz skoczkowi w dal Andrzejowi Stalmachowi[1][3]. W 1968 roku w Madrycie Polacy zdobyli pierwsze dwa złote medale imprezy – Andrzej Badeński był najlepszy w biegu na 400 metrów, a drugiej złoto wywalczyła sztafeta 4 x 2 okrążenia w składzie Waldemar Korycki, Jan Balachowski, Jan Werner i Andrzej Badeński[1]. W trzecim starcie reprezentacji Polski w halowych mistrzostwach Europy (wówczas rozgrywanych jeszcze pod nazwą Europejskich Igrzysk Halowych[4]), w 1969 w Belgradzie, Irena Szewińska została pierwszą Polką, która zdobyła medal (złoto w biegu na 60 metrów[5]) halowego czempionatu, a reprezentacja z sześcioma złotymi i trzema srebrnymi medalami pierwszy i ostatni raz w historii zajęła pierwsze miejsce w tabeli medalowej imprezy[4].

Pierwszym Polakiem, który na jednych halowych mistrzostwach Europy zdobył więcej niż jeden medal był Andrzej Badeński (dwa złote medale w 1968)[3]. Najwięcej medali reprezentanci Polski zdobyli w 1973 na mistrzostwach w Rotterdamie – z Holandii Polacy wrócili z dwunastoma medalami[2]. Dwukrotnie reprezentanci Polski zdobyli dziesięć medal – miało to miejsce podczas czempionatów w 1975 roku w Katowicach oraz w 1980 w Sindelfingen[3][5][4]. Najsłabiej reprezentacja wypadła w dwóch występach kiedy to z mistrzostw w 1983 i 1989 roku wracała tylko z jednym medalem (w obu przypadkach były to krążki brązowe)[2][4][3][5].

Dorobek Polski na halowych mistrzostwach Europy[edytuj | edytuj kod]

W ciągu 56 letniej historii halowych mistrzostw Europy i europejskich igrzysk halowych Polacy zdobyli w sumie 215 medali – 68 złotych, 65 srebrnych i 82 brązowych. W latach 1967 – 2023 reprezentanci Polski wystartowali w historii w 381 finałach oraz zdobyli 2152 punkty w klasyfikacji punktowej wszech czasów (według obecnie używanego systemu punktowania miejsc 8-7-6–5–4–3–2–1).

Halowe mistrzostwa Europy Liczba
Polaków 		Złoto
Złoto 		Srebro
Srebro 		Brąz
Brąz 		Suma
Razem 		Finały Punkty
Praga 1967 0 1 2 3 6 21
Madryt 1968 2 2 1 5 7 32
Belgrad 1969 6 3 0 9 13 57
Wiedeń 1970 1 4 3 8 14 77
Sofia 1971 3 2 2 7 11 68
Grenoble 1972 1 2 2 5 10 53
Rotterdam 1973 2 3 7 12 16 100
Göteborg 1974 4 2 2 8 14 87
Katowice 1975 2 3 5 10 19 107
Monachium 1976 1 1 3 5 8 47
San Sebastián 1977 2 1 5 8 16 85
Mediolan 1978 1 3 1 5 10 61
Wiedeń 1979 3 3 0 6 10 61
Sidelfingen 1980 4 4 2 10 15 99
Grenoble 1981 2 1 2 5 7 40
Mediolan 1982 1 1 2 4 5 32
Budapeszt 1983 0 0 1 1 5 21
Göteborg 1984 2 0 1 3 9 49,5
Ateny/Pireus 1985 0 0 2 2 5 24
Madryt 1986 0 2 0 2 8 35,5
Liévin 1987 1 0 2 3 6 31
Budapeszt 1988 1 0 1 2 4 25
Haga 1989 0 0 1 1 6 24
Glasgow 1990 1 0 1 2 4 19
Genua 1992 0 1 1 2 4 22
Paryż 1994 0 0 3 3 5 28
Sztokholm 1996 0 1 2 3 5 28
Walencja 1998 3 2 1 6 12 73
Gandawa 2000 0 1 2 3 4 26
Wiedeń 2002 4 1 2 7 12 70
Madryt 2005 1 3 2 6 10 56
Birmingham 2007 31[6] 2 0 3 5 10 54,5
Turyn 2009 24[7] 1 0 2 3 8 45
Paryż 2011 18[8] 2 2 1 5 8 56
Goeteborg 2013 1 1 1 3 6 30,5
Praga 2015 1 2 5 8 18 84
Belgrad 2017 7 2 3 12 16 103
Glasgow 2019 5 2 0 7 12 72
Toruń 2021 1 5 4 10 13 90
Stambuł 2023 0 4 3 7 10 58
Apeldoorn 2025
Suma: 68 65 82 215 381 2152 pkt.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Witold Gerutto, Maciej Wawrzykowski, Otton Pieszewicz, Zdzisław Drozdowski: 50 lat PZLA – Rocznik Jubileuszowy 1968. Warszawa: Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1969.
  2. ↑ a b c Janusz Rozum (koordynacja) oraz Komisja Statystyczna Polskiego Związku Lekkiej Atletyki: Biuletyn Polskiego Związku Lekkiej Atletyki – wydanie specjalne z okazji 80 lecia PZLA. Warszawa: 1999.
  3. ↑ a b c d European Indoor Championships (Men). gbrathletics. [dostęp 2010-11-05]. (ang.).
  4. ↑ a b c d Janusz Rozum, Daniel Grinberg, Zbigniew Jonik, Henryk Kurzyński, Leszek Luftman, Stefan Pietkiewicz, Tadeusz Wołejko: 90 lat polskiej lekkoatletyki 1919–2009. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2009. ISBN 978-83-902509-9-1.
  5. ↑ a b c European Indoor Championships (Women). gbrathletics. [dostęp 2010-11-06]. (ang.).
  6. ↑ Janusz Rozum: Skład reprezentacji Polski na Halowe ME w Birmingham. Oficjalny portal Polskiego Związku Lekkiej Atletyki. [dostęp 2010-11-05]. (pol.).
  7. ↑ Rafał Bała: HME W TURYNIE: Ostateczny skład reprezentacji Polski. Oficjalny portal Polskiego Związku Lekkiej Atletyki. [dostęp 2010-11-05]. (pol.).
  8. ↑ SKŁAD REPREZENTACJI NA HME W PARYŻU. Polski Związek Lekkiej Atletyki. [dostęp 2011-02-27]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Polska_na_halowych_mistrzostwach_Europy_w_lekkoatletyce&oldid=71221332”