Pokój w Schönbrunn – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2023-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Pokój w Schönbrunn

Pałac w Schönbrunn, Bernardo Bellotto
Data	14 października 1809
Miejsce	Wiedeń
Przyczyna	Wojny napoleońskie
Strony traktatu
I Cesarstwo Francuskie,  Księstwo Warszawskie  Cesarstwo Austrii

Pokój w Schönbrunn – traktat podpisany 14 października 1809 pomiędzy Cesarstwem Francuskim a Cesarstwem Austrii w pałacu Schönbrunn w Wiedniu.

Kończył wojnę Francji z V koalicją i będącą jej częścią wojnę polsko-austriacką. Do jego postanowień należało uznanie przez Austrię wszystkich poprzednich podbojów Napoleona. Austria zrzekała się Nowej Galicji, uzyskanej w wyniku III rozbioru Polski, i Cyrkułu Zamojskiego na rzecz Księstwa Warszawskiego, przekazała Tyrol i Salzburg Bawarii, a Triest i Dalmację na południe od rzeki Sawy oddała Francji (Prowincje Iliryjskie). Austria zmuszona została ponadto do przekazania Rosji okręgu tarnopolskiego. Cesarstwo austriackie uznało też tytuł króla Hiszpanii Józefa Bonaparte. W stanie wojny z Francją pozostała jedynie Wielka Brytania.

Próba zamachu[edytuj | edytuj kod]

Podczas negocjacji w Schönbrunn Napoleon uniknął zamachu na swoje życie. 12 października wyszedł w otoczeniu dostojników z pałacu, by odebrać defiladę wojsk. W pewnej chwili 18-letni Niemiec nazwiskiem Friedrich Staps zażądał rozmowy z Napoleonem, któremu miał jakoby wręczyć petycję, ale spotkał się z odmową cesarskiego adiutanta, generała Jeana Rappa. Wkrótce Rapp zauważył, że Stapss próbuje podejść do Napoleona z drugiej strony, więc kazał go aresztować. Zabranego zrewidowano i znaleziono przy nim kuchenny nóż owinięty rzekomą petycją. Stapss przyznał, że planował zabić cesarza. Napoleon zapytał, czy wyrazi wdzięczność, gdy zostanie ułaskawiony, na co młody Niemiec odpowiedział: „Nie, nadal będę chciał cię zabić”. Napoleon opuścił Wiedeń 16 października, a następnego dnia Stapss został rozstrzelany na tyłach pałacu. Przed egzekucją miał zawołać: „Niech żyje wolność! Niech żyją Niemcy!”^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]