Podwój wielki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Podwój wielki
Saduria entomon[1]
(Linneusz, 1758)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Podtyp

skorupiaki

Gromada

pancerzowce

Rząd

równonogi

Podrząd

Valvifera

Rodzaj

podwój

Gatunek

podwój wielki

Podwój wielki, wesz morska (Saduria entomon) – drapieżny morski skorupiak z rzędu równonogów (Isopoda), dochodzący do 8 cm długości. Pancerz koloru żółto-szarego składa się ze względnie małej głowy, 7 segmentów tułowia (z 7 parami odnóży) oraz 4 segmentów odwłoka, zakończonego charakterystyczną trójkątną (klinowatą) płytką ogonową.

Podwój prowadzi bentoniczny tryb życia. Żywi się głównie martwymi organizmami, które wyszukuje przez bardzo czuły węch. Ma niezdarny chód, dlatego często zagrzebuje się w muł, wystawiając tylko długi telson, przez który tlen dostarczany jest do organizmu.

Zaniepokojony zaczyna energicznie ruszać spłaszczonymi odnóżami odwłokowymi, odrywa się od dna i płynie do góry brzuchem kilka metrów, po czym opada na dno.

Stanowi głównie pożywienie dorszy i płastug.

Występuje w morzach chłodnych, przede wszystkim w Morzu Arktycznym. Także, jako relikt epoki lodowcowej, w Bałtyku, Morzu Kaspijskim i Morzu Aralskim.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Saduria entomon, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Ludwik Żmudziński, Świat zwierzęcy Bałtyku, Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1990, ISBN 83-02-02374-4, OCLC 749633345.
  • Kujawa S. Spacerem po głębinach. Gdańsk, 1971.