Plecha homeomeryczna – Wikipedia, wolna encyklopedia

A – plecha heteromeryczna, B – plecha homeomeryczna

Plecha homeomeryczna – niezróżnicowana plecha porostów. Na przekroju mikroskopowym jest jednowarstwowa – tworzące ją strzępki grzyba są mniej więcej równomiernie na całej grubości plechy wymieszane z komórkami glona. Wśród plech homeomerycznych są plechy o budowie listkowatej, skorupiastej, proszkowatej, zarówno drobne rozmiarami, jak i plechy znacznych rozmiarów. W tego typu plechach symbiotycznym glonem jest najczęściej sinica[1]. W plechach homeomerycznych zwykle brak kory, lub jest ona bardzo cienka, zbudowana z pojedynczej warstwy komórek, jak np. u porostów z rodzaju Leptogium (pakość)[2].

Przeciwieństwem plechy homeomerycznej jest plecha heteromeryczna[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Hanna Wójciak, Porosty, mszaki, paprotniki, Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2010, ISBN 978-83-7073-552-4.
  2. ↑ Janusz Nowak, Zygmunt Tobolewski, Porosty polskie, Warszawa-Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1975.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Plecha_homeomeryczna&oldid=69062476”