Plecha heteromeryczna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Budowa plechy heteromerycznej: a – kora górna, b – warstwa glonowa, c – warstwa miąższowa, d – kora dolna, e – chwytniki

Plecha heteromerycznaplecha porostów o budowie warstwowanej. Taką budowę plechy posiada większość porostów[1]. W tej grupie występują wszystkie znane typy morfologiczne plech[2].

Cechą charakterystyczną plech tego rodzaju jest obecność przynajmniej dwu dobrze wyodrębnionych warstw grzybowych w postaci kory i miąższu oraz warstwy glonowej utworzonej z komórek glonu poprzeplatanych strzępkami grzyba. W dobrze rozwiniętej plesze heteromerycznej wyróżnia się więcej warstw[1]:

  • kora górna złożona ze zwartych strzępek grzyba,
  • warstwa glonowa składająca się z komórek glona poprzeplatanych strzępkami grzyba
  • warstwa miąższowa zbudowana z luźnych strzępek grzyba,
  • kora dolna ze zwartych strzępek grzyba z chwytnikami[1].

Przeciwieństwem plechy heteromerycznej jest plecha homeomeryczna[1].

Plecha heteromeryczna (A) i homeomeryczna (B)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Hanna Wójciak, Porosty, mszaki, paprotniki, Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2010, ISBN 978-83-7073-552-4.
  2. Janusz Nowak, Zygmunt Tobolewski, Porosty polskie, Warszawa-Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1975.