Piotr Łaguna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Piotr Łaguna
1 zwycięstwo
Ilustracja
Wing Commander Wing Commander
Data i miejsce urodzenia

11 października 1905
Kędziorowo

Data i miejsce śmierci

27 czerwca 1941
koło Coquelles

Przebieg służby
Lata służby

1920 i 1924–1941

Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Lotnictwo Wojska Polskiego
RAF

Jednostki

2 pułk lotniczy
1 pułk lotniczy
XV dywizjon bombowy
dywizjon 302
1 Polskie Skrzydło Myśliwskie

Stanowiska

dowódca skrzydła

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa:

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (od 1941) Medal Lotniczy Kawaler Orderu Korony Jugosłowiańskiej
Multimedia w Wikimedia Commons

Piotr Łaguna herbu Grzymała (ur. 11 października 1905 w Kędziorowie w ówczesnym powiecie szczuczyńskim guberni łomżyńskiej[1], zm. 27 czerwca 1941 koło Coquelles) – oficer pilot lotnictwa wojskowego II RP i Polskich Sił Powietrznych, podpułkownik (ang. Wing Commander) Królewskich Sił Powietrznych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z gałęzi podlaskiej rodziny Łagunów herbu Grzymała. Był synem Piotra dzierżawcy majątku w Kędziorowie i jego żony Julianny z Chludzińskich herbu Cholewa. Ukończył 15 sierpnia 1927 Oficerską Szkołę Lotnictwa w Dęblinie z 28. lokatą[2]. Skierowany w stopniu sierżanta podchorążego do 3 pułku lotniczego w Poznaniu. Mianowany w 1928 podporucznikiem i skierowany do Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa w Dęblinie na kurs pilotażu. W 1930 roku został mianowany porucznikiem[3]. 2 marca 1931 roku został skierowany na kurs w Lotniczej Szkole Strzelania i Bombardowania[4].

W 2 pułku lotniczym w Krakowie odbył kurs pilotażu myśliwskiego i otrzymał przydział do poznańskiego dywizjonu myśliwskiego. W 1936 został mianowany kapitanem[1]. Studiował w Wyższej Szkole Lotniczej w 1938, a po jej ukończeniu w 1939 został przydzielony do 1 pułku lotniczego w Warszawie. W kampanii wrześniowej uczestniczył jako oficer nawigacyjny XV dywizjonu bombowego[5].

Przez Rumunię przedostał się do Francji. We Francji był zastępcą dowódcy polskiego Dywizjonu I/145, latającego na lekkich myśliwcach Caudron CR.714 a od 10 czerwca 1940 do końca działań wojennych na tamtym terenie pełnił obowiązki dowódcy po rannym majorze Kępińskim[6]. 10 czerwca zestrzelił niemiecki myśliwiec Bf 109[7]. 21 czerwca razem z żołnierzami dywizjonu ewakuował się statkiem do Anglii[8]. Wstąpił tam do RAF i otrzymał numer służbowy P-1287[9]. Od 26 lipca 1940 był dowódcą eskadry „A” w dywizjonie 302, w którym uczestniczył w bitwie o Anglię, a od 10 grudnia 1940 był dowódcą tegoż dywizjonu. Od 28 maja 1941 dowodził 1 Polskim Skrzydłem Myśliwskim[5].

27 czerwca 1941 odbywał lot bojowy na samolocie Supermarine Spitfire (nr ser. P 8331, znaki RF-M)[10], który polegał na wymiataniu i ostrzeliwaniu celów naziemnych w rejonie Le Touquet-Paris-Plage – Gravelines we Francji. W rejonie Calais podczas ataku na niemieckie lotnisko samolot Łaguny został trafiony pociskiem z działka przeciwlotniczego i runął na ziemię koło Coquelles. Pilot zginął. Został pochowany na cmentarzu Pihen-lès-Guînes we Francji, grób nr 6, rząd A, działka wojskowa. Pośmiertnie mianowany podpułkownikiem[1].

Zaliczono mu 1 zestrzelenie pewne, został sklasyfikowany na 274 pozycji listy Bajana[11].

Był mężem Wandy, miał dwójkę dzieci - Ewę i Jana. Jego rodzina znalazła się na terenach okupowanych przez ZSRR, przez Indie przedostali się do Australii[12].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Dziedzictwo[edytuj | edytuj kod]

Piotr Łaguna został doceniony przez Scotta Booth, brytyjskiego założyciela organizacji non-profit "LAGUNA'S Spitfire Legacy", w którym to opisuję historię tego dzielnego pilota oraz ogólny nieoceniony wkład wszystkich polskich lotników w bitwie o Anglię, ponad 18 tysięcy kobiet i mężczyzn, by podtrzymać pamięć o nich i szerzyć tę spuściznę na wszelkich imprezach aviacyjnych i w brytyjskich szkołach. Pomysł założenia LSL zaczął się dosyć niewinnie, gdy w roku 1986 po znalezieniu silnika Rolls Royce, 3 metry pod ziemią na terenie Francji z jak się później okazało rozbitego Spifire'a P8331 Łaguny, początkowo po ewentualnym odrestaurowaniu chciano zrobić "coffee table", czyli stolik do kawy. Jednakże gdy okazało się, że silnik posiada nadal czytelne numery i udało się sprawdzić jego historię zarzucono projekt i stworzono organizację, która nagłaśnia dokonania polskiego dywizjonu 302 oraz najbardziej znanego 303. To właśnie im między innymi, jak wspominał założyciel organizacji, Winston Churchill zawdzięczał tak wiele, w swych legendarnych już słowach: "Never in the field of human conflict was so much owed by so many to so few." "Nigdy w dziejach wojen tak liczni nie zawdzięczali tak wiele tak nielicznym."

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Ostrowski 2011 ↓.
  2. ↑ Pawlak 2009 ↓, s. 50.
  3. ↑ Dziennik Personalny R. 11, nr 16 str. 339
  4. ↑ Dziennik Personalny R. 12, nr 3 str. 130
  5. ↑ a b Krzystek 2012 ↓, s. 351.
  6. ↑ Belcarz 2001 ↓, s. 147, 163.
  7. ↑ Belcarz 2001 ↓, s. 159.
  8. ↑ Belcarz 2001 ↓, s. 166.
  9. ↑ Łaguna Piotr. listakrzystka.pl. [dostęp 2019-08-31].
  10. ↑ Supermarine Spitfire P8331 'Sumatra'. Laguna Spitfire Legacy. [dostęp 2024-02-05]. (ang.).
  11. ↑ "Lista Bajana". www.polishairforce.pl. [dostęp 2019-02-19].
  12. ↑ WING COMMANDER PIOTR ŁAGUNA. junosza.pl. [dostęp 2019-08-31].
  13. ↑ Zezwolenie na przyjęcie i noszenie orderów. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 4, s. 20, 19 marca 1935. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Laguna's Spitfire Legacy dostęp: 2022-01-24

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Piotr_Łaguna&oldid=72775301”