Philipp Raimund (ur. 23 czerwca 2000 w Göppingen[2]) – niemiecki skoczek narciarski, reprezentant klubu SC Oberstdorf. Drużynowy medalista mistrzostw świata juniorów z 2018, 2019 i 2020. Indywidualny brązowy medalista Igrzysk Europejskich 2023. Medalista mistrzostw kraju.
W styczniu 2017 w swoim pierwszym starcie w FIS Cup zajął 7. miejsce na skoczni w Zakopanem[3]. W sierpniu 2017 zadebiutował w Letnim Pucharze Kontynentalnym, zajmując lokaty poza najlepszą trzydziestką. Wystąpił na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2018, na których zajął 9. miejsce indywidualnie, a w konkursie drużynowym zdobył złoty medal. 4 marca 2018 w Renie, w swoim drugim starcie w zimowej edycji Pucharu Kontynentalnego zdobył pierwsze punkty tego cyklu, zajmując 21. miejsce[4]. Na Mistrzostwach Świata Juniorów 2019 ponownie zdobył złoty medal w drużynie męskiej, a indywidualnie zajął 14. pozycję[5].
W sierpniu 2019 zajął 3. miejsce w konkursie Letniego Pucharu Kontynentalnego w Wiśle, a we wrześniu był 2. w Lillehammer. W zimowej edycji cyklu w sezonie 2019/2020 najwyżej klasyfikowany był na 7. pozycji, w grudniu w Ruce. 29 grudnia 2019 zadebiutował w Pucharze Świata, zajmując 34. miejsce w zawodach w Oberstdorfie rozgrywanych w ramach 68. Turnieju Czterech Skoczni. Na Mistrzostwach Świata Juniorów 2020 zdobył brązowy medal w drużynie męskiej. Indywidualnie był 7., a w drużynie mieszanej zajął 4. lokatę[6].
W sezonie 2020/2021 w zawodach Pucharu Kontynentalnego najwyżej sklasyfikowany był na 5. miejscu, w styczniu 2021 w Innsbrucku[7]. W Letnim Pucharze Kontynentalnym 2021 dwukrotnie zajął 3. miejsce, a w ramach Pucharu Kontynentalnego 2021/2022 raz był drugi i dwa razy trzeci. 22 stycznia 2022 zajął 27. pozycję w zawodach Pucharu Świata w Titisee-Neustadt, dzięki czemu zdobył pierwsze w karierze punkty tego cyklu. Dzień później zajął 19. miejsce[8].
W sierpniu 2022 zajął 7. miejsce w konkursie Letniego Grand Prix w Courchevel, a we wrześniu był 3. w zawodach Letniego Pucharu Kontynentalnego w Stams. W grudniu 2022 w Pucharze Kontynentalnym dwukrotnie zwyciężył i raz był drugi. W pozostałej części sezonu zimowego 2022/2023 startował w Pucharze Świata, zdobywając punkty w większości występów. Dwukrotnie kończył zawody indywidualne cyklu w pierwszej dziesiątce: 4 lutego 2023 w Willingen był 9., a 18 lutego w słabo obsadzonych zawodach w Râșnovie zajął 5. miejsce[9]. W klasyfikacji generalnej Puchar Świata 2022/2023 ukończył na 30. pozycji z 218 punktami[10].
11 lutego 2024 konkurs Pucharu Świata w Lake Placid ukończył na 2. miejscu, po raz pierwszy w karierze stając na podium zawodów indywidualnych cyklu[11].
Reprezentując Bawarię zdobywał medale mistrzostw Niemiec w zawodach drużynowych: w 2018[12] oraz 2021[13] złoty, a w 2020[14] i 2022[15] srebrny.
Starty P. Raimunda na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
| 9. | 1 lutego | 2018 |  Kandersteg | Nordic Arena | K-95 | HS-106 | indywid. | 92,5 m | 98,5 m | 250,2 pkt | 41,2 pkt | Marius Lindvik |
1. | 3 lutego | 2018 | Kandersteg | Nordic Arena | K-95 | HS-106 | druż.[a] | 96,0 m | 102,5 m | 1068,5 pkt (260,3 pkt) | – |
| 14. | 24 stycznia | 2019 |  Lahti | Salpausselkä | K-90 | HS-100 | indywid. | 93,5 m | 92,0 m | 223,1 pkt | 29,0 pkt | Thomas Aasen Markeng |
| 1. | 26 stycznia | 2019 | Lahti | Salpausselkä | K-90 | HS-100 | druż.[b] | 93,5 m | 91,0 m | 979,7 pkt (248,7 pkt) | – |
| 7. | 5 marca | 2020 |  Oberwiesenthal | Fichtelbergschanzen | K-95 | HS-105 | indywid. | 96,0 m | 94,5 m | 214,4 pkt | 23,9 pkt | Peter Resinger |
3. | 7 marca | 2020 | Oberwiesenthal | Fichtelbergschanzen | K-95 | HS-105 | druż.[c] | 96,0 m | 102,0 m | 833,2 pkt (229,3 pkt) | 67,1 pkt | Słowenia |
| 4. | 8 marca | 2020 | Oberwiesenthal | Fichtelbergschanzen | K-95 | HS-105 | druż. mix.[d] | 100,5 m | 98,5 m | 926,3 pkt (263,3 pkt) | 97,0 pkt | Austria |
Starty P. Raimunda na igrzyskach europejskich – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
| 4. | 29 czerwca | 2023 |  Zakopane | Średnia Krokiew | K-95 | HS-105 | indywid. | 103,0 m | 103,0 m | 257,0 pkt | 13,3 pkt | Daniel Tschofenig |
| 4. | 29 czerwca | 2023 | Zakopane | Średnia Krokiew | K-95 | HS-105 | druż. miesz.[f] | 105,0 m | 93,0 m | 818,3 pkt (193,0 pkt) | 121,0 pkt | Austria |
3. | 1 lipca | 2023 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-125 | HS-140 | indywid. | 138,0 m | 132,5 m | 271,8 pkt | 7,3 pkt | Dawid Kubacki |
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
| Sezon PŚ | 1. miejsce | 2. miejsce | 3. miejsce | Razem |
| 2019/2020 | – | – | – | – |
| 2021/2022 | – | – | – | – |
| 2022/2023 | – | – | – | – |
| 2023/2024 | – | 1 | – | 1 |
| Suma | 0 | 1 | 0 | 1 |
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
stan po zakończeniu sezonu 2023/2024
Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata[edytuj | edytuj kod]
stan po zakończeniu sezonu 2023/2024
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP[edytuj | edytuj kod]
stan po zakończeniu LGP 2023
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
| Lp. | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
| 1. | 5 grudnia | 2021 |  Zhangjiakou | Snow Ruyi | K-125 | HS-140 | 136,5 m | 129,0 m | 210,3 pkt | 3. | 16,8 pkt | Ulrich Wohlgenannt |
| 2. | 5 lutego | 2022 |  Iron Mountain | Pine Mountain Jump | K-119 | HS-133 | 133,0 m | 122,0 m | 243,9 pkt | 2. | 0,4 pkt | Domen Prevc |
| 3. | 12 marca | 2022 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-125 | HS-140 | 136,5 m | 130,5 m | 291,2 pkt | 3. | 9,4 pkt | Thomas Lackner |
| 4. | 10 grudnia | 2022 |  Vikersund | Vikersundbakken | K-105 | HS-117 | 112,0 m | 122,0 m | 294,7 pkt | 2. | 2,7 pkt | Sondre Ringen |
| 5. | 11 grudnia | 2022 | Vikersund | Vikersundbakken | K-105 | HS-117 | 114,0 m | 113,0 m | 279,1 pkt | 1. | – |
| 6. | 18 grudnia | 2022 | Ruka | Rukatunturi | K-120 | HS-142 | 143,0 m | 147,0 m | 320,6 pkt | 1. | – |
stan po zakończeniu sezonu 2022/2023
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
| Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
| 1. | 10 sierpnia | 2019 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | 128,0 m | 125,5 m | 248,7 pkt | 3. | 9,1 pkt | Klemens Murańka |
| 2. | 14 września | 2019 | Lillehammer | Lysgårdsbakken | K-123 | HS-140 | 126,0 m | – | 116,8 pkt | 2. | 2,3 pkt | Klemens Murańka |
| 3. | 17 lipca | 2021 | Kuopio | Puijo | K-120 | HS-127 | 122,5 m | 124,0 m | 216,7 pkt | 3. | 8,7 pkt | Eetu Nousiainen |
| 4. | 13 sierpnia | 2021 |  Frenštát | Areal Horečky | K-95 | HS-106 | 100,5 m | 102,0 m | 261,0 pkt | 3. | 5,9 pkt | Viktor Polášek |
| 5. | 17 września | 2022 |  Stams | Brunnentalschanzen | K-105 | HS-115 | 108,0 m | 115,0 m | 251,7 pkt | 3. | 11,8 pkt | Michael Hayböck |
stan po zakończeniu LPK 2022
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
| Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota |
| 1. | 20 stycznia | 2021 | Szczyrk | Skalite | K-95 | HS-104 | 103,0 m | 97,0 m | 255,1 pkt |
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie[edytuj | edytuj kod]
| Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
| 1. | 17 marca | 2018 |  Falun | Lugnet | K-90 | HS-100 | 91,0 m | 92,0 m | 225,7 pkt | 3. | 12,9 pkt | Julian Hahn |
| 2. | 15 września | 2018 |  Râșnov | Trambulina Valea Cărbunării | K-90 | HS-97 | 93,0 m | 94,5 m | 230,7 pkt | 2. | 2,2 pkt | Ren Nikaidō |
| 3. | 20 stycznia | 2021 | Szczyrk | Skalite | K-95 | HS-104 | 103,0 m | 97,0 m | 255,1 pkt | 1. | – |
| 4. | 27 lutego | 2021 | Oberhof | Rennsteigschanze | K-90 | HS-100 | 102,0 m | 99,0 m | 261,8 pkt | 2. | 9,6 pkt | Maximilian Ortner |
| 5. | 16 lipca | 2021 | Kuopio | Puijo | K-120 | HS-127 | 123,0 m | 124,0 m | 205,9 pkt | 2. | 1,5 pkt | Eetu Nousiainen |
stan po zakończeniu sezonu 2022/2023
- ↑ a b Skład zespołu: Philipp Raimund, Justin Lisso, Cedrik Weigel, Constantin Schmid
- ↑ a b Skład zespołu: Philipp Raimund, Luca Roth, Kilian Märkl, Constantin Schmid
- ↑ a b Skład zespołu: Luca Roth, Claudio Haas, Kilian Märkl, Philipp Raimund
- ↑ a b Skład zespołu: Pia Lilian Kübler, Philipp Raimund, Selina Freitag, Luca Roth
- ↑ a b Gospodarzem Igrzysk Europejskich 2023 był Kraków, jednak konkursy skoków narciarskich rozegrano w Zakopanem.
- ↑ a b Skład zespołu: Anna Rupprecht, Constantin Schmid, Selina Freitag i Philipp Raimund
- ↑ Ex aequo z Lovro Kosem.
| Indywidualnie | |
|---|
Skocznia normalna
indywidualnie | |
|---|
Skocznia duża
indywidualnie | |
|---|
| Drużynowo | - 1986: Bawaria
- 1987: Bawaria (Heumann, Wegscheider, Klauser, Bauer)
- 1988: Bawaria (Heumann, Wegscheider, Klauser, Bauer)
- 1989: Bawaria I (Heumann, Klauser, Bauer)
- 1990: Bawaria I (Leonhardt, Heumann, Klauser, Bauer)
- 1991: Saksonia
- 1992: Schwarzwald (Thoma, Duffner, Scherer, Wangler)
- 1993: Schwarzwald (Thoma, Duffner, Scherer, Hannawald)
- 1994: Turyngia
- 1995
- 1996: Badenia-Wirtembergia (Jäkle, Hannawald, Thoma, Duffner)
- 1997: Turyngia (Gebstedt, Hornschuh, Bracht, Siegmund)
- 1998: Badenia-Wirtembergia (Jäkle, Schmitt, Thoma, Hannawald)
- 1999: Bawaria
- 2000: Bawaria (Audenrieth, Späth, Uhrmann, Löffler)
- 2001: Badenia-Wirtembergia I (Schmitt, Hannawald, Duffner, Jäkle)
- 2002: Bawaria I (Neumayer, Löffler, Uhrmann, Späth)
- 2003: Bawaria (Bracht, Späth, Löffler, Uhrmann)
- 2004: Bawaria I (Neumayer, Bracht, Uhrmann, Späth)
- 2005: Bawaria I (Neumayer, Bader, Uhrmann, Späth)
- 2006: Bawaria I (Neumayer, Späth, Bogner, Uhrmann)
- 2007: Turyngia I (Musiol, Ritzerfeld, Wank, Hocke)
- 2008: Bawaria I (Schoft, Neumayer, Späth, Uhrmann)
- 2009: Badenia-Wirtembergia I (Bodmer, Horlacher, Ulmer, Schmitt)
- 2010: Bawaria I (Neumayer, Schoft, Freund, Uhrmann)
- 2011: Bawaria I (Neumayer, Paschke, Kraus, Freund)
- 2012: Bawaria I (Wellinger, Wenig, Kraus, Geiger)
- 2013: Bawaria I (Neumayer, Geiger, Kraus, Freund)
- 2014: Bawaria I (Wellinger, Geiger, Kraus, Freund)
- 2015: Bawaria I (Neumayer, Eisenbichler, Wellinger, Freund)
- 2016: Bawaria I (Geiger, Kraus, Wellinger, Eisenbichler)
- 2017
- 2018: Bawaria II (Geiger, Goller, Raimund, Eisenbichler)
- 2019: Bawaria I (Geiger, Baer, C. Schmid, Eisenbichler)
- 2020: Bawaria I (Freund, Paschke, Geiger, Eisenbichler)
- 2021: Bawaria I (Paschke, Raimund, Schmid, Geiger)
- 2022: Bawaria I (Geiger, Schmid, Eisenbichler, Wellinger)
- 2023: Bawaria I (Wellinger, Paschke, Geiger, Raimund)
|
|---|
French
Deutsch
Kandersteg 
Lahti 
Oberwiesenthal 
Kraków/Zakopane[e] 
Lake Placid .svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Vikersund 
Zhangjiakou .svg){kind=small}
Frenštát 
Stams .svg){kind=small}
Falun 
Râșnov 
.svg){kind=small}