Petyr Stojanowicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Petyr Iwanow Stojanowicz, bułg. Петър Иванов Стоянович (ur. 26 czerwca 1967 w Sofii) – bułgarski polityk, historyk i publicysta, w latach 2013–2014 minister kultury.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Prawnuk polityka i inżyniera Iwana, wnuk przedsiębiorcy tytoniowego Petyra. Syn krytyka filmowego i pisarza Iwana oraz aktorki Ani Bakałowej. Ukończył niemieckojęzyczne liceum w Sofii, później do 1988 odbywał służbę wojskową., po czym przez rok studiował germanistykę na Uniwersytecie Sofijskim. Następnie kształcił się na Uniwersytecie Wiedeńskim w zakresie historii Europy Środkowo-Wschodniej, germanistyki, teologii i teatrologii, uzyskując magisterium (1995) i doktorat (1998). Został wykładowcą Uniwersytetu Szumeńskiego, na którym w 2018 objął stanowisko profesorskie. Został także pracownikiem naukowym na Uniwersytecie Sofijskim oraz w instytucie badań historycznych Bułgarskiej Akademii Nauk (do 2016 na stanowisku docenta). Przez kilka lat był dziennikarzem gazety „Nowinar”. Autor książek i publikacji naukowych, członek zespołów redakcyjnych czasopism. Pracował także jako dyrektor prywatnego przedsiębiorstwa^[1][2].

W latach 1998–2000 był parlamentarnym sekretarzem w resorcie spraw zagranicznych, przez cztery lata kierował biurem Nadeżdy Michajłowej. Wstąpił do Związku Sił Demokratycznych, był m.in. wiceprzewodniczącym ugrupowania w Sofii. Opuścił partię w 2003 w proteście przeciw traktowaniu kandydata na burmistrza Płamena Oreszarskiego. Później do 2011 związany ruchem Dwiżenie „Gergjowden”, zajmował stanowiska sekretarza oraz przewodniczącego (2007–2010) tej formacji^[3]. Od maja 2013 do sierpnia 2014 pozostawał ministrem kultury w gabinecie Płamena Oreszarskiego^[1][2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]