Pelargonidyna
|
Nazewnictwo | | Nomenklatura systematyczna (IUPAC) | 2-(4-hydroksyfenyl)chromenylo-3,5,7-triol | Inne nazwy i oznaczenia | E163d | |
Ogólne informacje |
Wzór sumaryczny | C 15H 11O+ 5 |
Masa molowa | 271,24 g/mol |
Wygląd | chlorek pelargonidyny: czerwonobrązowe higroskopijne igły bądź płatki[1] |
Identyfikacja |
Numer CAS | 134-04-3 |
PubChem | 440832 |
SMILES | C1=CC(=C(C=C1C2=[O+]C3=CC(=CC(=C3C=C2)O)O)O)O | |
InChI | InChI=1S/C15H10O5/c16-9-3-1-8(2-4-9)15-13(19)7-11-12(18)5-10(17)6-14(11)20-15/h1-7H,(H3-,16,17,18,19)/p+1 | InChIKey | XVFMGWDSJLBXDZ-UHFFFAOYSA-O | |
|
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
|
Pelargonidyna – organiczny związek chemiczny z grupy antocyjanidynów, Występuje naturalnie jako barwnik roślinny, między innymi w pelargoniach, malinach, truskawkach, owocach śliw, żurawiny czy płatkach róż[2]. Duże jej ilości zawiera czerwona fasola. Jak wszystkie antocyjanidyny jest antyutleniaczem. Pelargonidyna stosowana jest jako barwnik spożywczy o oznaczeniu E163d[3]. Alkoholowy roztwór pelargonidyny jest wskaźnikiem pH[2].