Pe-3 – Wikipedia, wolna encyklopedia
Pe-3 | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | |
Konstrukcja | dwusilnikowy dolnopłat o konstrukcji metalowej, kabiny zakryte, podwozie chowane w locie |
Załoga | dwie osoby |
Historia | |
Data oblotu | 7 sierpnia 1941 |
Lata produkcji | 1941–1944 |
Wycofanie ze służby | 1945 |
Liczba egz. | 360 |
Dane techniczne | |
Napęd | 2 × 12-cylindrowy silnik widlasty Klimow M-105 |
Moc | |
Wymiary | |
Rozpiętość | 17,6 m |
Długość | 12,6 m |
Wysokość | 3,93 m |
Powierzchnia nośna | 40,5 m² |
Masa | |
Własna | 5730 kg |
Startowa | 7880 kg |
Zapas paliwa | 2200 l |
Osiągi | |
Prędkość maks. | 543,5 km/h na wys. 5000 m |
Prędkość wznoszenia | na wys. 5000 m: 9 min |
Zasięg | 2150 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
3 × km SzKAS kal. 7,62 mm i 2 x wkm UB kal. 12,7 mm bomby lotnicze do 700 kg | |
Użytkownicy | |
ZSRR, Finlandia |
Pe-3 (ros. Пе-3) – radziecki dwumiejscowy ciężki myśliwiec z okresu II wojny światowej, wersja rozwojowa bombowca Pe-2.
Samolot ten powstał w biurze konstrukcyjnym Władimira Petlakowa w roku 1941; projekt opracowano w cztery dni, był wersją rozwojową samolotu Pe-2. Pe-3 miał duży zasięg, co było użyteczne w roli myśliwca nocnego lub bombowca. Wersja myśliwca nocnego była wyposażona w dwa reflektory o średnicy 40 cm każdy. Jego główną wadą był brak opancerzenia chroniącego załogę od przodu, przez co ponosił wielkie straty podczas dziennych ataków na cele naziemne; miał też słabą radiostację.