Paweł Potoroczyn – Wikipedia, wolna encyklopedia

Paweł Potoroczyn
Data i miejsce urodzenia

26 sierpnia 1961
Warszawa

Zawód, zajęcie

dziennikarz, publicysta, dyplomata, menedżer kultury

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Stanowisko

dyrektor Instytutu Polskiego w Nowym Jorku (2000–2005),
dyrektor Instytutu Kultury Polskiej w Londynie (2005–2008),
dyrektor Instytutu Adama Mickiewicza (2008–2016)

Małżeństwo

Grażyna Szapołowska (rozwód)

Paweł Rafał Potoroczyn (ur. 26 sierpnia 1961 w Warszawie) – polski menedżer kultury, dziennikarz, publicysta, przedsiębiorca i dyplomata. Od 2008 do 2016 dyrektor Instytutu Adama Mickiewicza.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia na Wydziale Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. W 1981 założył, a następnie do 1987 kierował jako redaktor naczelny drugoobiegowym wydawnictwem Studencka Oficyna Literatów i Dysydentów SOLID. W latach 1988–1994 był właścicielem grupy firm Zebra. W latach 1991–1992 pełnił funkcję prezesa zarządu Polskiej Agencji Informacyjnej, a następnie do 1993 stał na czele spółki wydającej miesięcznik „Film”.

Od 1995 pracował w Konsulacie Generalnym RP w Los Angeles jako konsul ds. kultury. Prowadził działania na rzecz przyznania Andrzejowi Wajdzie honorowego Oscara[1]. W 2000 objął funkcję dyrektora Instytutu Kultury Polskiej w Nowym Jorku, a pięć lat później tożsame stanowisko w Instytucie Kultury Polskiej w Londynie. Był pomysłodawcą m.in. wspólnego koncertu Adama Makowicza i Leszka Możdżera w Carnegie Hall w 2004, płyty Habakuka pt. A ty siej z piosenkami Jacka Kaczmarskiego, producentem płyty Passagalia zespołu The Poise Rite (wydanej przez EMI Music Poland w 2007) oraz występu tej grupy na Glastonbury Festival[2].

W czerwcu 2008 otrzymał nominację na dyrektora Instytutu Adama Mickiewicza[1]. We wrześniu 2016 został odwołany z tego stanowiska[3]. W 2017 sąd pracy w pierwszej instancji uznał decyzję ministra kultury i dziedzictwa narodowego o jego zwolnieniu za niezgodną z prawem[4].

W 2017 został dyrektorem generalnym SWPS Uniwersytetu Humanistycznospołecznego[5], pełnił tę funkcję do 2018[6].

Publikował w czasopismach polskich i zagranicznych. W 2014 został nominowany do Nagrody Literackiej „Nike”[7] oraz do Nagrody Literackiej Gdynia[8] za debiutancką powieść Ludzka rzecz (Wydawnictwo W.A.B., Warszawa 2013)[9].

W wyborach w 2019 bezskutecznie kandydował do Sejmu z listy Koalicji Obywatelskiej[10].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był mężem Grażyny Szapołowskiej[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Potoroczyn dyrektorem Instytutu Adama Mickiewicza. rp.pl, 2 czerwca 2008. [dostęp 2016-10-23].
  2. a b Karolina Pasternak: Buntownik z urzędu. przekroj.pl, 7 lipca 2008. [dostęp 2016-10-23].
  3. Paweł Potoroczyn zwolniony z Instytutu Adama Mickiewicza. Pójdzie do sądu. wyborcza.pl, 6 września 2016. [dostęp 2016-09-07].
  4. Damian Słomski: Paweł Potoroczyn wygrał w sądzie pracy z wicepremierem Glińskim. money.pl, 21 stycznia 2017. [dostęp 2019-10-07].
  5. Władze Uniwersytetu SWPS. swps.pl. [dostęp 2017-01-20].
  6. Paweł Potoroczyn. swps.pl. [dostęp 2018-05-22].
  7. Nike 2014. nike.org.pl. [dostęp 2015-07-06].
  8. Nominowani 2014. nagrodaliterackagdynia.pl. [dostęp 2015-12-07].
  9. Justyna Sobolewska: Wiatry a sprawa polska. polityka.pl, 7 maja 2013. [dostęp 2015-07-06].
  10. Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-11-05].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Paweł Potoroczyn. iam.pl. [dostęp 2016-10-23].
  • Lubomir Mackiewicz, Anna Żołna (red.), Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny, edycja 3, Warszawa 1993, s. 574.