Patrick James Byrne – Wikipedia, wolna encyklopedia

Patrick James Byrne MM
Data i miejsce urodzenia

26 października 1888
Waszyngton

Data śmierci

25 listopada 1950

Delegat apostolski Korei
Okres sprawowania

1949–1950

Prefekt apostolski Kioto
Okres sprawowania

1937–1940

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

Zgromadzenie Misji Zagranicznych z Maryknoll

Prezbiterat

23 czerwca 1915

Sakra biskupia

7 kwietnia 1949

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

7 kwietnia 1949

Konsekrator

Thomas John McDonnell

Współkonsekratorzy

Paul Marie Kinam Ro,
Andrien-Joseph Larribeau MEP

Patrick James Byrne MM (ur. 26 października 1888 w Waszyngtonie, zm. 25 listopada 1950 w Korei) – amerykański duchowny katolicki, misjonarz, biskup, dyplomata papieski, ofiara prześladowań komunistycznych.

Biografia[edytuj | edytuj kod]

Młodość i prezbiteriat[edytuj | edytuj kod]

Urodzony 26 października 1888 w Waszyngtonie. Ukończył sulpicjańskie St. Charles College i seminarium duchowne w Baltimore. 23 czerwca 1915 przyjął święcenia prezbiteriatu i został kapłanem archidiecezji Baltimore. Tydzień później za zgodą swojego ordynariusza kard. Jamesa Gibbonsa został członkiem Zgromadzenia Misji Zagranicznych z Maryknoll.

W 1923 wyjechał na misje do Korei. 9 listopada 1927 papież Pius XI mianował go prefektem apostolskim Pjongjangu. 12 sierpnia 1929 zrezygnował z prefektury i powrócił do Stanów Zjednoczonych w związku z wyborem na asystenta przełożonego generalnego Zgromadzenia Misji Zagranicznych z Maryknoll.

W 1935 ponownie wyjechał na misje, tym razem do Japonii. 19 marca 1937 papież mianował go prefektem apostolskim Kioto. 10 października 1940 zrezygnował z prefektury, aby prefektem mógł zostać Japończyk. Ze względu na zaangażowanie w dzieła charytatywne, po wybuchu wojny, mimo iż był Amerykaninem, nie został aresztowany. Jednak przebywał w areszcie domowym. Po zajęciu Japonii przez wojska amerykańskie został poproszony o nadawanie audycji radiowych dla Japończyków, aby uspokoić ludzi. Jego pomoc pochwalił głównodowodzący siłami alianckimi gen. Douglas MacArthur.

Episkopat i męczeństwo[edytuj | edytuj kod]

W 1947 mianowany wizytatorem apostolskim w Korei, a w 1949 delegatem apostolskim w Korei. W związku z otrzymaniem nominacji na delegata apostolskiego 7 kwietnia 1949 przyjął sakrę biskupią z rąk biskupa pomocniczego nowojorskiego Thomasa Johna McDonnella. Współkonsekratorami byli wikariusz apostolski Seulu bp Paul Marie Kinam Ro oraz emerytowany wikariusz apostolski Seulu Andrien-Joseph Larribeau MEP. Otrzymał wtedy biskupstwo tytularne Gazera.

W czasie wojny koreańskiej, gdy 2 lipca 1950 siły komunistyczne zajęły Seul, pozostał w mieście. Aresztowany przez komunistów. Groźbami pozbawiania życia chciano zmusić go do potępienia Stanów Zjednoczonych, Watykanu i ONZ, jednak odmówił. Po procesie dołączył do wyczerpującego, trwającego ponad cztery miesiące marszu więźniów i jeńców pędzonych przez komunistów przy niesprzyjającej pogodzie, niewystarczających racjach żywnościowych i braku schronienia. Współuczestniczy marszu wspominają, że bp Byrne pomagał współwięźniom. W listopadzie 1950 zachorował na zapalenie płuc. 25 listopada 1950 zmarł. W noc przed śmiercią wyspowiadał się u swojego sekretarza o. Williama Bootha. Swoim towarzyszom powiedział Po przywileju mojego kapłaństwa, uważam ten przywilej cierpienia dla Chrystusa z wszystkimi jako największy w moim życiu. Pochował go we własnej sutannie inny uczestnik marszu ks. Thomas F. Quinlan SSCME prefekt apostolski Chuncheonu.

Informacja o śmierci bp Byrne'a ujrzała światło dzienne dopiero dwa lata później, gdy inspektorzy ONZ-etu dotarli do ocalałych z marszu.

Obecnie biskupi z Korei Południowej starają się o beatyfikację bpa Patricka Jamesa Byrne'a oraz innych ofiar prześladowań w Korei. Umieszczony jest on w grupie bp Francis Borgia Hong Yong-ho i 80 towarzyszy.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]