French
DeutschPartia Piratów – Wikipedia, wolna encyklopedia
Partia Piratów (także: Partia Piracka) – międzynarodowy ruch społeczno-polityczny, który propaguje ochronę życia prywatnego, wolny dostęp do dóbr kultury, popiera prawa cyfrowe i stara się przeciwdziałać prywatnym monopolom, które zdaniem zwolenników tego ruchu są szkodliwe dla społeczeństwa.
partie zarejestrowane
partie niezarejestrowane
dyskusja na temat międzynarodówki pirackiej
brak
Ruch międzynarodowy[edytuj | edytuj kod]
Pod koniec 2006 ruch ten, w różnych formach organizacyjnych, istniał w Australii, Austrii, Belgii, Brazylii, Kanadzie, Francji, Niemczech, Włoszech, Holandii, Nowej Zelandii, Peru, Polsce, Rosji, Republice Południowej Afryki, Hiszpanii, Szwajcarii, Szwecji, Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych.
Zarejestrowane partie[edytuj | edytuj kod]
Polska Partia Piratów[edytuj | edytuj kod]
Partia Piratów została zarejestrowana w Polsce 29 listopada 2007. Jej prezesem był Błażej Kaczorowski. Jednak 28 grudnia 2009 została wykreślona z ewidencji partii politycznych.
Ugrupowanie zostało reaktywowane i zarejestrowane ponownie 21 stycznia 2013 jako Polska Partia Piratów (P3)[1]. Jej prezesem został Radosław Pietroń.
Przed wyborami do Parlamentu Europejskiego w 2014 partia zawarła porozumienie z Demokracją Bezpośrednią i Partią Libertariańską, na mocy którego jej działacze (a także działacze Partii Libertariańskiej) znaleźli się na listach komitetu DB (który zarejestrował listy w 6 z 13 okręgów wyborczych). Najwięcej członków P3 znalazło się na liście DB w okręgu łódzkim (w tym otwierający listę ówczesny wiceprezes P3 Tomasz Słowiński)[2]. W wyborach samorządowych w tym samym roku Tomasz Słowiński został wystawiony przez Kongres Nowej Prawicy na prezydenta Skierniewic, zajmując ostatnie, 6. miejsce z nieco ponad 2-procentowym poparciem[3].
20 czerwca 2015 funkcję prezesa partii objęła Paulina Kolbusz[4]. W wyborach parlamentarnych w tym samym roku ugrupowanie nie wystartowało. Poparło niezależnego kandydata do Senatu Piotra Waglowskiego[5]. 10 czerwca 2017 nowym prezesem partii został Michał Dydycz. W wyborach samorządowych w 2018 kandydował on bez powodzenia z lokalnego komitetu do rady gminy Sarnaki[6].
W 2023 nowym prezesem partii został Janusz Wdzięczak. Ugrupowanie zapowiedziało na ten rok start w wyborach parlamentarnych[7]. Zarejestrowało komitet wyborczy, który zgłosił kandydaturę Artura Szostaka do Senatu w okręgu gdańsko-sopockim. Uzyskał on 27 286 głosów (8,57%), zajmując ostatnie, 3. miejsce[8].
Pozostałe[edytuj | edytuj kod]
Pozostałe oficjalnie zarejestrowane partie, które wpisały do swojego programu idee tego ruchu to m.in.:
- Szwedzka Piratpartiet – zarejestrowana 1 stycznia 2006
- Niemiecka Partia Piratów – zarejestrowana 10 września 2006
- Czeska Partia Piratów – zarejestrowana 17 czerwca 2009
- Fińska Piraattipuolue – zarejestrowana 19 sierpnia 2009
- Islandzka Partia Piratów – utworzona 24 listopada 2012
Ugrupowania tego rodzaju funkcjonują w kilkudziesięciu krajach.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Radosław Pietroń, Piotr Roszatycki, Szymon Kubisiak: Długo wyczekiwany sukces: Polska Partia Piratów wpisana do ewidencji partii politycznych. polskapartiapiratow.pl, 18 lutego 2013.
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2014
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2014
- ↑ Bernard Pyszkiewicz: Walne zgromadzenie członków Polskiej Partii Piratów 2015. polskapartiapiratow.pl, 22 czerwca 2015.
- ↑ Uchwała Zarządu 03/Z/U/2015 z dnia 10 sierpnia 2015 r. w sprawie poparcia Pana Piotra Waglowskiego w wyborach do Senatu. polskapartiapiratow.pl.
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2018
- ↑ Waldemar Stelmach: Polska Partia Piratów idzie do wyborów. Ma już stu członków. rmf24.pl, 30 kwietnia 2023.
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2023
