Park historyczny Kamphaeng Phet – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dawne miasto Sukhotai i związane z nim zespoły zabytkowe[a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Ilustracja
Park historyczny Kamphaeng Phet
Państwo

 Tajlandia

Typ

kulturowy

Spełniane kryterium

I, III

Numer ref.

574

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

1991
na 15. sesji

Położenie na mapie Tajlandii
Mapa konturowa Tajlandii, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Dawne miasto Sukhotai i związane z nim zespoły zabytkowe”
Ziemia17°01′16″N 99°42′13″E/17,021111 99,703611
Kamphaeng Phet
Wat Phra Kaeo
Wat Phra Kaeo
Wat Phra Non
Wat Phra Si Iriyabot
Wat Chang Rop

Park historyczny Kamphaeng Phet (taj. อุทยานประวัติศาสตร์ กำแพงเพชร) – jeden z 10 parków historycznych w Tajlandii, w prowincji Sukhothai, utworzony w 1980 roku dla ochrony ruin miasta Kamphaeng Phet (pol. „Diamentowe Mury”) – satelickiego miasta Sukhothai.

W 1991 roku Kamphaeng Phet wraz z dawnym miastami Sukhotai i Si Satchanalai zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Park historyczny Kamphaeng Phet leży ok. 5 km na północny zachód od współczesnego miasta Kamphaeng Phet[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kamphaeng Phet (pol. „Diamentowe Mury”) – satelickie miasto Sukhothai – pełniło obronną rolę, nawet po upadku królestwa Sukhothai[2]. W 1980 roku otwarto tu park historyczny o powierzchni 3,38 km²[2]. Współcześnie znajdują się tu pozostałości zabudowań obronnych a także wielu świątyń buddyjskich[2].

W 1991 roku Kamphaeng Phet wraz z dawnym miastami Sukhotai i Si Satchanalai zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO[3].

Park historyczny[edytuj | edytuj kod]

Plan parku historycznego Kamphaeng Phet: 1. Wat Phra Borommathat, 2. Wat Chedi Klang Thung, 3. Fort Phom Thung Sethi, 4. Wat Phra That, 5. Wat Phra Kaeo, 6. Zbiornik wody Sa-Mon, 7. Muzeum Narodowe Kamphaeng Phet, 8. Lak Mueang, 9. Wa Phra Non, 10. Wat Phra Si Iriyabot, 11. Wat Singh, 12. Wat Chang Rob, 13. Wat Awat Yai

Miasto Kamphaeng Phet powstało na planie czworoboku (300–700 m x 2.200 m)[1]. Pośrodku znajdowała się świątynia Wat Phra Kaeo z główną stupą, dekorowana przedstawieniami lwów[1].

Na terenie parku znajdują się m.in.:

  • Wat Phra Kaeo (taj. วัดพระแก้ว) – pozostałości świątyni, która przylegała do pałacu królewskiego[4]. Znajduje się tu posąg leżącego Buddy oraz kilka mniejszych posagów zniszczonych przez żywioły tak, że przypominają rzeźby Alberto Giacomettiego[4].
  • Wat Phra That (taj. วัดพระธาตุ) – pozostałości świątyni ze stupą na planie okręgu zbudowaną z cegły i laterytu[4].
  • Wat Phra Non (taj. วัดพระนอน)
  • Wat Phra Si Iriyabot (taj. วัดพระสี่อิริยาบถ) – ruiny świątyni z niewielkim budynkiem, gdzie znajdują się pozostałości pomników stojącego, siedzącego, kroczącego i leżącego Buddy[4].
  • Wat Chang Rop (taj. วัด ช้างรอบ) – ruiny świątyni z pozostałościami 68 stiukowych słoni, które otaczały budowlę[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Tourism Authority of Thailand: Khamphaeng Phet Historical Park. [w:] tourismthailand.org [on-line]. [dostęp 2017-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-18)]. (ang.).
  2. a b c UNESCO: Historic Town of Sukhothai and Associated Historic Towns. [dostęp 2017-06-04]. (ang.).
  3. UNESCO: Historic Town of Sukhothai and Associated Historic Towns. [dostęp 2017-06-04]. (ang.).
  4. a b c d e Lonely Planet, Mark Beales, Tim Bewer, Joe Bindloss, Austin Bush, David Eimer, Bruce Evans, Damian Harper, Isabella Noble: Lonely Planet Thailand. Lonely Planet, 2016. ISBN 978-1-76034-164-0. [dostęp 2017-06-04].